Εν αναμονή για κάτι καλό;
Το ερωτηματικό στον τίτλο είναι απαραίτητο. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Ενώ από τις δηλώσεις ενός υπουργού περιμένεις στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί ότι θα περιλαμβάνει θετικές εξελίξεις, όταν τελικά ανακοινώνεται είναι το νέο νομοσχέδιο χειρότερο από το υπάρχον!
Βέβαια την φορά αυτή την αναγγελία έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ο οποίος τόνισε ότι στη νέα ρύθμιση επέρχονται αλλαγές στην εκτός σχεδίου δόμηση.
Κι αυτό διότι υπήρξαν με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη ισχυρές αντιδράσεις, διότι απαξιώνονταν οικόπεδα που είχαν αγοραστεί νόμιμα και όχι καταπατημένα του δημοσίου.
Τέλος πάντων, εν αναμονή οι χιλιάδες θιγόμενοι κι ανάμεσα σ’ αυτούς οι 200 οικοπεδούχοι της περιοχής Λευκού Πύργου.
Γ.Δ.
Οι ελεύθεροι χώροι
Συμπολίτης διαβάζοντας τα σχόλια της στήλης για τη Λαϊκή Αγορά (παζάρι) που προτείνουν οι παζαρτζήδες, να γίνει κλειστή αγορά, εξέφρασε την αντίθεσή του αλλά μου θύμισε και δικά μου σχόλια για την ανάγκη (υποχρέωση θα έλεγα) να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι σε μια πόλη.
Έχει απόλυτο δίκιο ο συμπολίτης διότι δεν νοείται να μην υπάρχουν ανοικτοί χώροι σε μια πόλη, προληπτικά, σε περίπτωση ενός σεισμού για να μεταβούν εκεί μέχρι να αποκατασταθούν οι περιοχές από τον δήμο και το δημόσιο. Και ο ανοιχτός χώρος του εβδομαδιαίου παζαριού της Ξάνθης, θα πρέπει ως εκ τούτου και για έναν ακόμη σοβαρό λόγο να μην σκεπαστεί. Το πράγμα είναι απλό.
Εάν του ενδιαφερόμενου ενοικιαστή δεν του αρέσει ο προσφερόμενος χώρος, ας μην τον νοικιάσει. Δεν έχει όμως ο ιδιοκτήτης την υποχρέωση να ξοδέψει εκατομμύρια για να αρέσει στον ενοικιαστή που δεν είναι και καλοπληρωτής…
Γ.Δ.
Τέλος στις παρατάσεις, ναι
Α, βαχ, που λέει ο λαός, και σπρώξτε όλοι να πάμε μπροστά!
Λοιπόν ναι, γίνονται αλλαγές στην χώρα μας, αλλά με καθυστέρηση χρόνων!
Αυτή είναι δυστυχώς η διαφορά μας από την Ευρώπη.
Προχωράμε αλλά με μικρά βήματα, ενίοτε πάμε και λίγο πίσω. Είμαστε ένας παράξενος και κακομαθημένος λαός. Δεν κάνουμε σχεδόν τίποτε στην ώρα του. Ή τελευταίες ώρες ή γνωρίζουμε ότι θα δοθεί παράταση. Μία χώρα των συνεχών παρατάσεων.
Αιτία δεν είναι μόνον η νοοτροπία μας. Αυτή καλλιεργήθηκε και φούντωσε από τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς που έδιναν παρατάσεις επί παρατάσεων.
Ε, αυτό, τουλάχιστον στην κατάθεση των φορολογικών δηλώσεων από το 2025 σταματά. Θα ορίζεται μια ημερομηνία και τέλος, καμία παράταση. Βέβαια αυτό απαιτεί πρώτο το ελληνικό δημόσιο, οι τράπεζες και άλλοι φορείς κι αυτοί εγκαίρως να στέλνουν τα στοιχεία των εργαζόμενων, των καταθέσεων κλπ.
Χειροκροτώ την απόφαση και περιμένω να δω το αποτέλεσμα εν τοις πράγμασι που λέει κι ένας φίλος. Γιατί το να κουνηθεί το δημόσιο και να’ ναι συνεπές στην ώρα του, το κόβω δύσκολο. Εάν γίνει όμως, ο φόβος θα είναι από τα πρόστιμα…
Γ.Δ.
Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ
Για το ΠΑΣΟΚ, φίλος καταπράσινος, μου έλεγε με ικανοποίηση, ότι η περίοδος που διανύει μετά την εκλογή του νέου προέδρου, είναι κατ’ αρχάς ηρεμίας. Μιας μικρής «ανάπαυσης των πολεμιστών». Ήδη, μου είπε, ότι το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να δημιουργήσει ένα θετικό προηγούμενο στην πολιτική αντιπαράθεση, το οποίο σίγουρα δεν πρέπει να πάει χαμένο.
Κατάφερε ν’ αυξήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τα στελέχη που διαθέτει. Αν μάλιστα συγκρίνει κανείς την εικόνα τη δική του μ’ εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ το πλεονέκτημα που έχει αποκτήσει φαίνεται ακόμη καθαρότερα.
Γι’ αυτό όλοι οι εμπλεκόμενοι, από τους υποψήφιους αρχηγούς μέχρι το τελευταίο στέλεχος και μέλος, οφείλουν να διασφαλίσουν πως το κόμμα δεν θα χάσει την ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά του: την ευκαιρία να επιστρέψει ως ηγέτιδα δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς και να συμβάλει στην ανασύσταση ενός εναλλακτικού πόλου στο κομματικό μας σύστημα.
Οι προσδοκίες έχουν αυξηθεί και μαζί μ’ αυτές η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ.
Γ.Δ.
Επαναβιομηχάνιση της Ξάνθης
Υπάρχει ως πρόβλημα διαπιστωμένο αλλά και καίριο που πρέπει να λυθεί. Το πρόβλημα λοιπόν είναι η αποβιομηχάνιση της Ξάνθης. Δεν υπάρχει λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος που να μην το παραδέχεται αυτό, όταν μάλιστα είχε γνωρίσει και ζήσει το πρόσφατο παρελθόν της περιοχής.
Αυτή είναι η διαπίστωση και σίγουρα δεν την έχουμε κάνει μόνον εμείς. Η διαπίστωση είναι δεδομένη, είναι αρνητική για το νομό και έχει δημιουργήσει προβλήματα απασχόλησης, ανεργίας, μετανάστευσης. Άρα η κατάσταση είναι γνωστή. Το ζητούμενο και σοβαρό είναι το πώς θ’ αντιμετωπιστεί και λυθεί εν τέλει αυτή η διαπίστωση.
Μία λύση είναι η επαναβιομηχάνιση. Πρόκειται για λύση όντως, όμως αυτή πρέπει να γίνει από επενδυτές από την υπόλοιπη χώρα ή από το εξωτερικό. Γενικώς το όλο θέμα είναι δύσκολο, διότι απαιτεί προβληματισμό, συζήτηση, πρόσωπα που θα κληθούν ν’ αναλάβουν να προσεγγίσουν και πείσουν να επενδύσουν στην Ξάνθη. Κι αυτό βέβαια είναι το δύσκολο όταν οι βιομηχανίες εντάσεως εργασίας περνούν κρίση.
Όντως πρόκειται για ένα δύσκολο θέμα, σύνθετο και απαιτεί αντιμετώπιση από γνώστες.
Στο θέμα βοήθεια μπορούν να προσφέρουν οι βουλευτές οι οποίοι όμως ασχολούνται μόνο με θέματα της καθημερινότητας (όσοι ασχολούνται), η Περιφέρεια, οι Δήμοι, το Επιμελητήριο και φυσικά φιλόδοξοι ιδιώτες. Όλοι αυτοί οι εκπρόσωποί μας έχουν να μας πουν τι έχουν κάνει στην κατεύθυνση αυτή; Δεν τους προβληματίζει όλους αυτούς ότι ο νομός Ξάνθης μένει στάσιμος και συνέχεια χάνει αντί να πηγαίνει μπροστά; Ρωτάω, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι δεν πρόκειται να λάβω απάντηση.
-Αλήθεια, ποιος αγαπάει πραγματικά αυτόν τον τόπο; Κι αν δηλώνει πως ναι, τον αγαπάει, τι κάνει για να πάει μπροστά;
Γ.Δ.
Μαζί με τους ιδιώτες και ο δήμος
Στο χθεσινό φύλλο στην σελίδα 8 δημοσιεύθηκε ένα ρεπορτάζ για την χρηματοδότηση για να γίνουν εργασίες αποκατάστασης και αναπαλαίωσης νεοκλασικού στην οδό Πυγμαλιώνος Χρηστίδη από το Ερευνητικό Κέντρο «Αθηνά».
Η είδηση είναι σημαντική διότι έτσι, ένα όμορφο νεοκλασικό κτήριο του Παραδοσιακού Οικισμού θα διασωθεί αλλά και θα συμπληρώσει την όμορφη εικόνα της περιοχής.
Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά, εκτός από αυτή των ιδιωτών.
Κι αυτή η πλευρά δεν είναι άλλη από την πλευρά του Δήμου. Ο δήμος Ξάνθης πέρα από την υποχρέωση που έχει στο να συντηρεί τα κτήρια που του ανήκουν, έχει και μια άλλη. Στο να αγοράζει παραδοσιακά κτήρια, να τα αποκαθιστά κι έτσι σιγά-σιγά θα μειωθούν τα με φθορές του χρόνου όμορφα κτήρια και η Παλιά Πόλη θ’ απαλλαγεί από τις ασχήμιες των παρατημένων αυτών οικοδομών.
Έτσι, μαζί με τους ιδιώτες, πρώτος στην πράξη πρέπει να μπει μπροστά ο δήμος. Να συνεχιστεί ότι δηλαδή ξεκίνησε ο αείμνηστος Φίλιππος Αμοιρίδης.
Γ.Δ.
Υπάρχουν λύσεις
Κι αν κάποιοι στο δήμο μας θεωρούν αυτό ως ενέργεια και δράση ότι είναι ανέφικτη, τους πληροφορώ ότι προγράμματα για χρηματοδότηση διατήρησης, συντήρησης και αναπαλαίωσης υπάρχουν και σε υπουργεία στην χώρα μας αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για να γίνουν όμως αυτά χρειάζεται δουλειά αλλά και αγάπη. Ναι, αγάπη για την Παλιά Πόλη. Διότι με ευχολόγια και χωρίς κόπο και μόχθο δεν γίνονται οι αλλαγές.
Για σκεφθείτε το: Από τον Αμοιρίδη και μετά, είχαμε τον Στυλιανίδη, τον Δημαρχόπουλο, τον Τσέπελη. Από 3 κτήρια στη θητεία τους να αποκαταστούσαν, σήμερα θα υπήρχαν 10 περίπου κτήρια που θα συμπλήρωναν και θα ομόρφαιναν την εικόνα της Παλιάς Πόλης.
Και μια πραγματικότητα: Κάθε χρόνο, όλο τον χρόνο, εκατομμύρια επισκέπτες τριγυρνούν στην Παλιά Πόλη της Μπριζ στο Βέλγιο.
-Ακούει κανείς αρμόδιος;
Γ.Δ.
Εικόνα του παρελθόντος
Στο χθεσινό φύλλο στην σελίδα 14 με τον τίτλο «Αφιέρωμα», δημοσιεύσαμε ένα κείμενο για τον Έλληνα σοφό, Ξενοφώντα Ζολώτα.
Το κείμενο μας έστειλε ο κύριος Ιωακείμ Μαβόγλου, συνταξιούχος της Τράπεζας της Ελλάδος.
Ο κ.Μαβόγλου ως υπάλληλος υπηρέτησε στην Τράπεζα της Ελλάδος την χρονική περίοδο 1960-1968 στην πόλη μας.
Αρχικά το κτήριο, ιδιοκτησίας της οικογένειας Στάλιου αγοράστηκε από τον καπνοβιομήχανο Ανάργυρο Σιγάλα και αργότερα από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο κύριος Μαβόγλου είναι ανιψιός του γνωστού γιατρού της εποχής εκείνης Κύρου Μαβιάδη. Ο οποίος διέθετε Ι.Χ. αυτοκίνητο και είχε γίνει αφορμή σχολίων η πάρα πολύ αργή οδήγησή του. Το ιατρείο του βρισκόταν στην οδό Κομοτηνής, σημερινή Τσαλδάρη.
Αυτά τα λίγα για το σημαντικό παρελθόν της Ξάνθης. Ένα παρελθόν που έχει καταγραφεί στην έκδοση του Δήμου Ξάνθης μέσω του Λευκώματος: «Ξάνθη: Ιστορία και καταγραφή των νεοκλασικών κτηρίων του Παραδοσιακού Οικισμού».
Γ.Δ.
Διαρρήξεις σε εγκαταλειμμένα σπίτια των Αβδήρων
Διαρρήξεις και βανδαλισμοί σε ερειπωμένα εγκαταλειμμένα σπίτια έχουν εντοπιστεί στον οικισμό των Αβδήρων. Άγνωστοι παραβίασαν πόρτες, έσπασαν τζάμια και μπήκαν σε σπίτια κάνοντας καταστροφές στην οικοσκευή τους και ενδεχομένως να αφαίρεσαν και κάποια πράγματα. Φωτογραφίες από τους βανδαλισμούς έχουν αναρτηθεί στην σελίδα «ΑΒΔΗΡΑ – AVDIRA» στις 7 Οκτωβρίου. Μάλιστα μέλος της ομάδας στοχοποιεί νεαρά άτομα μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου. Αναφέρει δε ότι κλήθηκε η Αστυνομία και έγινε αυτοψία και καταγραφή των ζημιών και επρόκειτο να κατατεθεί μήνυση. Σε έρευνα που διενεργήσαμε, το Αστυνομικό Τμήμα Αβδήρων αγνοεί το συμβάν και δεν έχει κατατεθεί μήνυση. Ωστόσο οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Δεν επιθυμούμε να στοχοποιήσουμε κανέναν αλλά αυτές οι ενέργειες είναι παράνομες και καταδικαστέες. Πρόκειται για παραβίαση και φθορά ξένης περιουσίας και ενδεχομένως και κλοπή.
Μ.Ξ.
Αυτοί είμαστε…
Την Ξάνθη επισκέφτηκε ένας διεθνώς αναγνωρισμένος γλύπτης, ο Θεόδωρος Παπαγιάννης καλεσμένος στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Σκέψη, Λέξη, Τέρψη». Πρόκειται για μια εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο της τέχνης. Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε καθώς επισκέφτηκε την εφημερίδα μας παραχωρώντας συνέντευξη και μας κέρδισε όλους με τις απόψεις του για την Τέχνη Λίγα μόνο λόγια για το έργο του: Έχει πραγματοποιήσει 45 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μνημειακά γλυπτά του βρίσκονται τοποθετημένα σε ιδιωτικούς χώρους, σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει πολλές προτομές και ανδριάντες σημαντικών προσωπικοτήτων, καθώς και πολλά μετάλλια, νομίσματα και μεγάλες γλυπτικές συνθέσεις, τοποθετημένες σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς που συμμετείχε, με τελευταίο το πρώτο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό για ένα γλυπτό στο Αεροδρόμιο του Σικάγου. Το 2009 δημιούργησε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης “Θεόδωρος Παπαγιάννης”. Το 2019 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, με το Αργυρό Μετάλλιο (Ανώτατη Διάκριση του Ιδρύματος) στην Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών.
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ήρθε στην πόλη μας και κανείς από τους τοπικούς μας άρχοντες δεν σκέφτηκε το αυτονόητο. Να τον συναντήσει, να συνομιλήσει μαζί του και να τον «αξιοποιήσει» για μια συνεργασία σε θέματα Τέχνης και Πολιτισμού. Να «εκμεταλλευτεί» τις γνώσεις και το κύρος του!.
Τελικά τίποτε δεν είναι τυχαίο…και για τα καλά και για τα κακά υπεύθυνοι είμαστε εμείς για όσους αναδεικνύουμε να μας εκπροσωπούν.
Μ.Ξ.
