Ο Μητροπολίτης Προύσης κ. Ελπιδοφόρος σε προσφυγικά χωριά της Ξάνθης
Προύσης: Μεγαλύτερη αμαρτία η αδράνεια – εμείς πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας όσο τρελό και ανέφικτο και αν φαίνεται
Στις 25 και 26 Οκτωβρίου βρέθηκε στην Ξάνθη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προύσης κ. Ελπιδοφόρος για τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Δημητρίου. Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος γεννήθηκε το 1967 στο Μακροχώρι Κωνσταντινουπόλεως και φοίτησε στο Τμήμα Ποιμαντικής Θεολογίας του ΑΠΘ, εξελέγη το 2011 Μητροπολίτης της ιστορικής Επαρχίας Προύσης στην Βιθυνία της Μικράς Ασίας και το ίδιο έτος Ηγούμενος της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης. Από τότε έχει αποδυθεί σε ένα συνεχή αγώνα για την ανάδειξη του χριστιανικού στοιχείου της περιοχής, το οποίο έσβησε με την βίαιη εκκένωση της Ιωνίας κατά την Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και την διεθνή προβολή της ιστορικής Θεολογικής Σχολής Χάλκης.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας ανασύστασης της Μητρόπολης Προύσης έρχεται σε επαφή με τους προσφυγικούς πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής της Βιθυνίας, που βρίσκονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αυτούς ήρθε για να γνωρίσει από κοντά, όπως ανέφερε το Σάββατο στο Τύμπανο Ξάνθης, γιατί θεωρεί ότι είναι ποίμνιό του και πρέπει να επανασυνδεθούν με τον τόπο καταγωγής τους. Στο Τύμπανο κατοικούν ως γνωστόν πρόσφυγες από το χωριό Σογιούτ (Söğüt) καθώς και στο Αυξέντιο κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Προύσας.
Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον εσπερινό για την μνήμη του Αγ. Δημητρίου στο Τύμπανο, όπου παραβρέθηκαν, εκτός από τους κατοίκους του χωριού, μέλη του Συλλόγου Μικρασιατών Ξάνθης και του Συλλόγου Προυσαλιωτών Καβάλας. Στον άμεσο, απλό αλλά μεστό νοημάτων και συναισθημάτων λόγο του ανέφερε μεταξύ άλλων για τον εορταζόμενο νεαρό στρατιωτικό Δημήτριο «δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από μυροβλύτης και θαυματουργός είναι κυρίως στρατιώτης, ένας αξιωματικός, ένας σπουδαίος ρωμαίος στρατιωτικός. Δόξασε τον Θεό με τον πόθο του και ο Θεός τον ανέδειξε μεγαλομάρτυρα και μάλιστα μυροβλύτη. Το τονίζω γιατί στις μέρες μας υπάρχει μία τάση να φανταζόμαστε ότι άγιος μπορεί ή πρέπει να είναι κάποιος ηλικιωμένος, ρασοφόρος, με μακριά γένια, κυρτός, μειλίχιος, άκακος, ο οποίος βρίσκεται σε κάποια σπηλιά, κατά προτίμησιν του Αγίου Όρους. Ας κοιτάξουμε όμως την εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Ωραίος, ξυρισμένος, χτενισμένος, ευθυτενής, ένα παλικάρι της εποχής του, αθλητικώτατος όπως λέει η υμνογραφία. Καταρρίπτει την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για τους αγίους. Και καλά κάνει διότι για να γίνει κάποιος άγιος και να γίνει αποδεκτός στην αγάπη του Θεού και να ελκύσει το έλεός του χρειάζεται να έχει μια σχέση με τον Θεό που να προσελκύει επάνω του την θεία Χάρη και το θείο έλεος».
Αφού διαχώρισε την πραγματική χριστιανική ζωή από την υποκριτική και φαρισαϊκή πίστη πολλών σύγχρονων χριστιανών, ανέφερε τις προσπάθειες που κάνει ως Μητροπολίτης Προύσης. Χάρη σ’ αυτές τις συνεχείς προσπάθειες εξασφάλισε τα χρήματα για την αγορά δύο βυζαντινών ναών στην περιοχή της Τρίγλιας και της Σιγής. Ο ένας ναός της Παναγίας της Παντοβασίλισσας του 14ου αι. με βυζαντινές τοιχογραφίες στην Τρίγλια και ο δεύτερος των Ταξιαρχών κτίσμα του 9ου αι. στην Σιγή. «Οι Σιγιανοί βρίσκονται σήμερα στον Βαθύλακκο Κοζάνης. Θα κάνω την γιορτή τους στις 8 Νοεμβρίου» ανέφερε ο Σεβασμιώτατος. «100.000 ευρώ στοίχισαν οι μελέτες, βρέθηκαν τα χρήματα μέσα στην κρίση και τώρα περιμένουμε την άδεια από την Εφορεία Αρχαιοτήτων. Εκεί που λέγαμε ‘’γιατί να τα κάνεις αυτά αφού δεν υπάρχουν χριστιανοί;’’ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα πριν ένα χρόνο από μια κυρία. Με ρώτησε στα αγγλικά αν είμαι ο Μητροπολίτης Προύσης». Η κυρία ανέφερε ότι ζει στην Προύσα μαζί με πολλούς ορθόδοξους χριστιανούς από την Ουκρανία, την Ρωσία και την Ρουμανία και έμαθαν ότι έχουν Μητροπολίτη. «1000 οικογένειες! Να πώς ο Θεός κάνει το θαύμα του, ξαναφέρνει τον χριστιανισμό και την Ορθοδοξία όταν θέλει». Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος «γι’ αυτό εμείς κάνουμε το καθήκον μας. Η συνείδησή μας είναι καθαρή, η φωνή της συνειδήσεώς μας είναι ζωντανή. Να ακούτε την φωνή του Θεού στην καρδιά σας, να κάνετε το καθήκον σας όσο κι αν φαίνεται τρελό, όσο κι αν φαίνεται ανέφικτο. Εγώ αναζητώ παντού τους απογόνους και πρόσφυγες Προυσαλήδες, γιατί δεν πρέπει να χαθεί η συνείδηση της καταγωγής. Δεν πρέπει να ξεχάσουν τα παιδιά την καταγωγή μας. Την γη στην οποία είναι θαμμένοι οι πατεράδες και παππούδες τους. Αφήσαμε νεκρούς πίσω μας, την έχουμε ποτίσει με το αίμα και τον ιδρώτα μας. Έχουμε αφήσει τα μνημεία μας, τα σπίτια μας, τις εκκλησιές μας, τα σχολεία μας. Πρέπει να οργανωθούμε. Οι μικροί Σύλλογοι πρέπει να γίνουν Ομοσπονδία. Πρέπει να αποτελέσουν τα κύτταρα ενός μεγαλύτερου σώματος για να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη και να μην ξεχάσουμε τα πνευματικά μας δικαιώματα στη γη αυτή της Μικρασίας. Δεν έχω επεκτατικές βλέψεις, ούτε κάνω κήρυγμα πολεμικό, ούτε είμαι οπαδός της Μεγάλης Ιδέας, του να ξαναπάρουμε αυτά τα μέρη. Αυτά είναι πράγματα που μας κατέστρεψαν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μην παραιτηθούμε από την πνευματική κληρονομιά. Η γη της Βιθυνίας, η γη της Ιωνίας, η γη της Καππαδοκίας, η γη του Πόντου κραυγάζει, βοά». Ο Σεβασμιώτατος δώρισε στον Πρωτοσύγκελο π. Σωφρόνιο αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας Παυσολύπης από την Χάλκη και αφού παρουσίασε τους αδελφούς της Μονής που τον συνόδευσαν π. Σαμουήλ, π. Καισάριο και π. Γεδεών, ανέφερε ότι είναι οκτώ μοναχοί τώρα στην άλλοτε έρημη Μονή της Χάλκης και κάλεσε όλους να τους επισκέπτονται για «να σας φιλοξενούμε και να σας ξεναγούμε».
Χ.Δ.
