Το «Ε» αναλαμβάνει να προτείνει 25 βιβλία, τα οποία είναι ικανά να δώσουν μία άλλη διάσταση στο καλοκαίρι σας συνοδεύοντάς σας στις διακοπές
Ταξιδεύουμε μαζί από την Νότια Αμερική έως την Ιαπωνία
- «Άνοιξη με μια σπασμένη γωνία» του Μάριο Μπενεντέτι
Εκδόσεις Gutenberg
Ο Σαντιάγο, πολιτικός κρατούμενος στην Ουρουγουάη, έχει μόνη παρηγοριά τα μακροσκελή γράμματα της γυναίκας του Γρασιέλα. Εκείνη, εξόριστη, παλεύει να προσαρμοστεί σε μια άλλη χώρα και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα και το πάθος που την ένωνε με τον άντρα της. Τα χρόνια περνούν, οι δυο τους αλλάζουν, και ο Ρονάλντο, ο καλύτερος φίλος του Σαντιάγο, γίνεται όλο και πολυτιμότερος για τη Γρασιέλα.
- «Δελτία από τη Μαυρόνησο» του Πάμπλο Νερούδα
Εκδόσεις Gutenberg
Στη Μαυρόνησο, στο παραθαλάσσιο χωριουδάκι στις όχθες του Ειρηνικού, διέμενε μεγάλα διαστήματα μέχρι και τον θάνατό του, το 1973, ο Νερούδα. Τα Δελτία από τη Μαυρόνησο γράφτηκαν εκεί τη διετία 1962-63, όταν ο ποιητής ήταν 69 ετών. Ποιήματα αυτοβιογραφικά, αναφέρονται σε γεγονότα της συναρπαστικής ζωής του, στις πάσης φύσεως περιπέτειές του, στην ποιητική του πορεία και στην πολιτική του δράση.
- «Μαχαίρι» του Σαλμάν Ρούσντι
Εκδόσεις Ψυχογιός
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο Σαλμάν Ρούσντι ξαναθυμάται την επίθεση του εικοσιτετράχρονου Χάντι Ματάρ στο Ίδρυμα Τσατάκουα της Νέας Υόρκης, τον Αύγουστο του 2022. Το Μαχαίρι αποτελεί μια έκκληση προς τον ελεύθερο κόσμο να αντισταθεί στην επέλαση του αυταρχισμού και της λογοκρισίας. Μια έκκληση για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, σεβασμό στη διαφορετικότητα και την άποψη των άλλων.
- «Κολυμπώντας στη λιμνούλα υπό βροχή» του Τζορτζ Σόντερς
Εκδόσεις Πατάκη
Ο Τζορτζ Σόντερς ομνύει στις κεφαλές της ρωσικής λογοτεχνίας στο βιβλίο του Κολυμπώντας στη λιμνούλα υπό βροχή (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πατάκη). Μας μιλάει για τις αφηγηματικές τεχνικές, αλλά και τη δύναμη του λόγου που έχουν τα διηγήματα των Τολστόι, Τσέχοφ, Γκόγκολ, και Τουργκένιεφ.
Μας μιλάει, άραγε, μόνο γι’ αυτό; Είναι ένα μάθημα, από εκείνα που κάνει συνήθως στους φοιτητές του, στο τμήμα Δημιουργικής Γραφής, το οποίο και αποφάσισε να το μεταφέρει στο χαρτί; Όχι βέβαια. Με πάθος και αγάπη για τη λογοτεχνία, ο Σόντερς μάς λέει πως η λογοτεχνία είναι ικανή να σου αλλάξει τη ζωή και να σε επηρεάσει καταλυτικά. Τι καλύτερο;
- «Πλούσιοι και φτωχοί» του Γρηγόρη Ξενόπουλου
Εκδόσεις Ψυχογιός
Η ιστορία δύο καλών φίλων από τη Ζάκυνθο, που μεγαλώνουν μαζί στο νησί τους κι έπειτα σπουδάζουν στην Αθήνα, ακολουθώντας, όμως, ο καθένας διαφορετική πορεία. Παραμένουν φίλοι, αλλά ανάμεσά τους ορθώνεται ένα τείχος, δημιουργείται ένα αγεφύρωτο χάσμα. Δύο παράλληλες ιστορίες ζωής που γεννούν ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων οι ήρωες δεν σταματούν να αναζητούν. Το έργο εντάσσεται στην «κοινωνική τριλογία» του συγγραφέα και θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα του.
- «Ο θάνατος έρχεται στάζοντας βροχή» του Αντρές Μοντέρο
Εκδόσεις Διόπτρα
Ένας άντρας ξεκινά μέσα στη νύχτα για το αεροδρόμιο για να παραλάβει έναν συνεργάτη, ξεστρατίζει και το αυτοκίνητό του μένει στη μέση του πουθενά, στην ύπαιθρο της Χιλής. Περπατώντας μέσα στη βροχή, φτάνει στάζοντας στο μόνο σπίτι που έχει τα φώτα αναμμένα. Κι όταν του ανοίξουν την πόρτα, βρίσκεται μπροστά σε κάτι που δεν περιμένει. Έξι ιστορίες που πηγάζουν από τη μεγάλη προφορική παράδοση της Χιλής ενώνονται σ’ έναν παράξενο μύθο που κυλά ρευστός, χωρίς περιορισμούς, αλλά με νόημα μοναδικό.
- «H αγάπη είναι επιλογή» του Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ
Εκδόσεις Key Books
Ο Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ υπογραμμίζει αυτό που πεισματικά αγνοούμε: να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε χωρίς όρους και να εκδηλώνουμε νοητικά και συναισθηματικά την τέλεια πνευματική αγάπη, που είναι έμφυτη στο είναι μας. Η συνήθεια, η άγνοια και ο φόβος, η προσκόλληση και η εξάρτηση από την αγάπη είναι εμπόδια. Εξηγεί τους τρόπους και τις τεχνικές αντιμετώπισής τους.
- «Πώς να διαβάζουμε λογοτεχνία» του Τέρι Ίγκλεντον
Εκδόσεις Πεδίο
Τι κάνει ένα λογοτεχνικό έργο να είναι καλό ή κακό; Εχει ο αναγνώστης το ελεύθερο να το αναγνώσει κατά το δοκούν; Μπορεί, άραγε, ένα παιδικό τραγούδι να κουβαλάει στο βάθος του εχθρότητα και επιθετικότητα; Ο σπουδαίος κριτικός λογοτεχνίας Τέρι Ίγκλετον με το βιβλίο του Πώς να διαβάζουμε λογοτεχνία (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Πεδίο) ψάχνει κάτω από τα προφανή που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία της ανάγνωσης. Μέσω των σημαντικών λογοτεχνικών ρευμάτων, αλλά και συγκεκρικένων εμβληματικών συγγραφέων μάς παραδίδει ένα κείμενο στοχαστικό, οξυδερκές, αλλά και διασκεδαστικό. Όπως πρέπει να είναι και η ανάγνωση των βιβλίων μας.
- «Το παρασκήνιο της μνήμης» του Αναστάση Βιστωνίτη
Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι τόποι, η μνήμη, οι ιδέες, το έργο: το βιβλίο του Αναστάση Βιστωνίτη Το παρασκήνιο της μνήμης (εκδ. Καστανιώτη) είναι ένας φόρος τιμής σε κάποιους από τους εμβληματικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Με έναν τρόπο που μοιάζει με ταξίδι (εσωτερικό και μη) ο συγγραφέας μάς μεταφέρει στο παρασκήνιο, αλλά και το προσκήνιο της ζωής των κορυφαίων συγγραφέων της δυστοπίας: Χάξλεϋ, Όργουελ, Καίσλερ, Ζαμυάτιν και Μπράντμπερυ· καταγράφει τις επισκέψεις του στους τόπους όπου έζησαν κι έγραψαν μεγάλοι συγγραφείς, όπως ο Λέων Τολστόι, ο Έντγκαρ Άλαν Πόου, ο Φραντς Κάφκα, ο Βικτόρ Σερζ και κάμποσοι άλλοι.
- «Φλέγοντα ερωτήματα» της Μάργκαρετ Άτγουντ
Εκδόσεις Ψυχογιός
Μεταξύ 2004 και 2021 η σπουδαία Μάργκαρετ Άτγουντ ξεκίνησε έναν μακρύ διάλογο με τον εαυτό της, αλλά και τους αναγνώστες της. Απαντούσε σε συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία κάλυπταν μια ευρεία γκάμα θεμάτων (από τα ζόμπι έως την κλιματική κρίση).
Εμείς θα σταθούμε, φυσικά, σε εκείνες τις απαντήσεις που έχουν να κάνουν με την επιδραστικότητα της λογοτεχνίας στον σύγχρονο κόσμο, αλλά και σε εκείνα που λέει για τα βιβλία και τους συγγραφείς που την καθόρισαν.
Βλέπουμε την αθέατη πλευρά της συγγραφέα που με το δικό της απαράμιλλο στιλ, μάς κάνει κοινωνούς των σκέψεων και των προβληματισμών της.
- «Tο πρόσωπο του άλλου» του Κόμπο Αμπέ
Εκδόσεις Άγρα
Στο Πρόσωπο του άλλου ο Αμπέ αναλαμβάνει την αμείλικτη διερεύνηση του προσώπου όχι μόνο σε επίπεδο πλοκής αλλά επίσης στο επίπεδο της φόρμας που διαμορφώνει την πλοκή, σαν να προσπαθεί να σχίσει το δέρμα του προσώπου και τις εκφράσεις του. Η γραφή προσπαθεί να αποδώσει την ψυχική διαταραχή του ήρωα και τις θολωμένες σκέψεις του. Σε αυτό το σκληρό και συναρπαστικό μυθιστόρημα βλέπουμε το παλιό, αιώνιο ζήτημα της ταυτότητας.
- «Ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά» της Θάλειας Μακρίδου-Τσιαβού
Εκδόσεις Βακχικόν
Έντεκα προσωπικές διαδρομές οι οποίες ορίζονται από τις συγκρούσεις των πρωταγωνιστών με την αδυσώπητη πραγματικότητα που τους περιβάλλει αλλά και από τις δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας τους για να αλλάξει τον ρου των γεγονότων. Και είναι η αδήριτη ανάγκη για επιβίωση, συμπόνια, ελπίδα αυτή που τους ωθεί συνεχώς, αναπόδραστα, σε κάποια ακτή, στην τελική ρήξη, με διαφορετικό κάθε φορά αποτέλεσμα.
- «Άσεντεν ή ο Βρετανός πράκτορας» του Σόμερσετ Μομ
Εκδόσεις Πατάκη
Στο Άσεντεν ο Σόμερσετ Μομ αξιοποίησε μυθοπλαστικά τις δικές του εμπειρίες, καθώς ήταν μέλος της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1928 στη Μεγάλη Βρετανία και μεταφράζεται έκτοτε συνεχώς· στα ελληνικά εκδίδεται τώρα για πρώτη φορά. Το 1936 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ σκηνοθέτησε την ταινία Μυστικός πράκτωρ, βασισμένη στο Άσεντεν, το οποίο επίσης ενέπνευσε συγγραφείς όπως ο Ίαν Φλέμινγκ, ο Τζον Λε Καρέ, ο Γκράχαμ Γκριν και ο Ρέιμοντ Τσάντλερ.
- «Οι πτυχιούχοι» του Χρήστου Βακαλόπουλου
Εκδόσεις Εστία
Ενώ ο Μάρκος Μπαρδάς και ο Σήφης Σουρώδης διαβάζουν Οικονομετρία – το τελευταίο μάθημα του πτυχίου – τα φλας μπακ πέφτουν το ένα πίσω από το άλλο και το παρόν γίνεται ξανά φωτεινό, με γυναίκες, γιαγιάδες και παράξενες γεωγραφίες. Οι δύο φίλοι θα ζήσουν εκατό φορές τη ζωή τους, όπως συμβαίνει το βράδυ της πρωτοχρονιάς, θα συλλάβουν το νόημα των διακοπών, θα κατανοήσουν τη σχέση παιδικής συμμορίας και πολιτικής στράτευσης και θα συζητήσουν με υπομονή το πρόβλημα της ικανότητας των κοριτσιών να θέλουν πάντα κάτι περισσότερο από αυτό που χρειάζονται. Το καλοκαίρι θα αρχίσει σαν οικο-νομετρικό υπόδειγμα και θα τελειώσει σε απόλυτη σύγχυση με τη γραμμή του ορίζοντος.
- «Τραγουδώ εγώ και το βουνό χορεύει» της Ιρένε Σολά
Εκδόσεις Ίκαρος
Σε ένα χωριό στα Πυρηναία, η μνήμη των διωγμών και των εκτελέσεων του εμφυλίου πολέμου είναι ακόμη νωπή. Ωστόσο η μαγευτική ομορφιά του τόπου, μιας γης που ευνοεί το φαντασιοκόπημα και την αφηγηματική υπερβολή, έχει μείνει απαράλλαχτη.
Μέσα σ’ αυτήν την οργιώδη φύση, κεραυνός χτυπά έναν αγρότη –στον οποίο αρέσει να περιπλανιέται στις βουνοπλαγιές σκαρώνοντας ποιήματα που απαγγέλλει φωναχτά– ενώ προσπαθεί να ελευθερώσει από το σύρμα του φράχτη το πόδι ενός από τα μοσχαράκια του. Οι κυράδες των βουνών και ολόκληρης της πλάσης μαζεύονται γύρω του κι αρχίζει να ξετυλίγεται η κόκκινη κλωστή της ανέμης ενός σαγηνευτικού παραμυθιού.
Η Irene Sola αφηγείται με πηγαία χαρά και μοναδική ευαισθησία τις σκληρές ιστορίες ανθρώπων ζωντανών, νεκρών και νεκροζώντανων, στοιχειών και ζώων, κρίκων μιας βιοαλυσίδας που θα κουμπώσει ένα ζεστό βράδυ με φεγγάρι στα ξύλινα σκαλάκια ενός σπιτιού, με τη συνάντηση μιας γυναίκας κι ενός άντρα που αγαπιούνται από παιδιά.
- «Το άσβηστο φεγγάρι. Το κόκκινο μαόνι» του Μπορίς Πιλνιάκ
Εκδόσεις s@mizdat
Η νουβέλα «Το άσβηστο φεγγάρι» είναι η μυθιστορηματική απόδοση των θρύλων που κυκλοφορούσαν για τον θάνατο του Μιχαήλ Φρούνζε (1885-1925), του πολέμαρχου των Μπολσεβίκων κατά τον ρωσικό Εμφύλιο πόλεμο, βασικό ανταγωνιστή του Στάλιν και του Τρότσκι. Ο μυστηριώδης θάνατος του Φρούνζε μετά από μία εγχείριση ρουτίνας, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε ένα κύμα φημών σχετικά με την πραγματική αιτία. Ο Πιλνιάκ αντιμετωπίζει με συμπάθεια τον φημισμένο στρατιωτικό ηγήτορα, ο οποίος ακόμη κι όταν πρόκειται για την ίδια του τη ζωή, υποτάσσεται στη βούληση του κόμματος και συναινεί να υποβληθεί σε εγχείριση, παρόλο που νιώθει υγιής.
«Το κόκκινο μαόνι», ήταν, ουσιαστικά, η «θανατική καταδίκη» του Μπορίς Πιλνιάκ, αφού σε αυτή τη νουβέλα, επιλέγει να περιγράψει στιγμές παγωμένου χρόνου, σε μία πραγματικότητα που άλλαζε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Η επιλογή των ηρώων, η περιγραφή της καθημερινότητας, των ηθών, των ονείρων και των αναμνήσεων μίας ολόκληρης πινακοθήκης ανθρώπων που ζούσαν στο μεταίχμιο των εποχών, κάθε άλλο παρά συμβάδιζε με την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής, αλλά και τις μαχητικές αριστερές οργανώσεις λογοτεχνών, οι οποίες τον είχαν κηρύξει persona non grata.
- «Ξεριζωμένος από τόπο μακρινό» του Τάνερ Μπάϊμπάρς
Εκδόσεις Βακχικόν
Κύπρος, δεκαετία του 1930. Ένα μικρό αγόρι μεγαλώνει με τον δάσκαλο πατέρα του και τη στοργική μητέρα του σε ένα ορεινό χωριό. Γύρω του αγαπημένα πρόσωπα κι ένας τόπος ειρηνικός, γεμάτος χρώματα, υφές και ακούσματα που διαμορφώνουν τον παιδικό του κόσμο. Η μυρωδιά του κοπαδιού και του φρεσκοψημένου ψωμιού, ο χυμός ρόδι, μια δροσερή φέτα καρπουζιού και η σκιά της χαρουπιάς τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες, κι ακόμα, λίγοι καλοί φίλοι, ο πρώτος έρωτας. Στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα “Ξεριζωμένος από τόπο μακρινό”, ο Τουρκοκύπριος συγγραφέας Τανέρ Μπαϊμπάρς αναπαριστά με τρόπο λυρικό, γλαφυρές εικόνες και τρυφερές λεπτομέρειες, τη ζωή του ίδιου και του άμεσου περίγυρού του, μέχρι την ηλικία των έντεκα ετών.
- «Η υπόθεση Αλάσκα Σάντερς» του Τζόελ Ντίκερς
Εκδόσεις Πατάκης
Απρίλης του 1999. Το Μάουντ Πλέζαντ, ήρεμη κωμόπολη του Νιου Χαμσάιρ, συγκλονίζεται από τη δολοφονία της Αλάσκα Σάντερς, νεαρής επίδοξης ηθοποιού, που βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη στην όχθη μιας λίμνης. Ο υπαστυνόμος Γκαχάλογουντ και οι συνεργάτες του δεν αργούν να εντοπίσουν τους βασικούς υπόπτους. Ο ένας καταλήγει νεκρός, ο δεύτερος ομολογεί, η υπόθεση κλείνει. Έντεκα χρόνια αργότερα μια ανώνυμη επιστολή θα ανατρέψει τα πάντα. Ο διάσημος συγγραφέας και ερασιτέχνης ντετέκτιβ Μάρκους Γκόλντμαν, παλιός φίλος του Γκαχάλογουντ από την εποχή της εμβληματικής “Υπόθεσης Χάρρυ Κέμπερτ”, θα πιάσει από την αρχή το νήμα της υπόθεσης. Ο υπαστυνόμος είναι αποφασισμένος να ξανανοίξει τον φάκελο και να αποκαταστήσει την αλήθεια, ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας ιστορίας που κρύβει πολλές ανατροπές και εκπλήξεις για όλους.
- «Ο ανυπόφορος γκάουτσο» του Ρομπέρτο Μπολάνιο
Εκδόσεις Άγρα
«Αναζητώ κάτι το εξαιρετικό για να το πω με λόγια απλά και συνηθισμένα». Ο “Ανυπόφορος γκάουτσο” είναι το τελευταίο βιβλίο που ο συγγραφέας άφησε έτοιμο προς έκδοση και αποτελείται από τέσσερα διηγήματα και δύο διαλέξεις. Κυκλοφόρησε το 2003 και την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το βραβείο αφήγησης Altazor. Στα διηγήματα που περιλαμβάνει ξεχωρίζει το υποδειγματικό ύφος ειρωνείας και μερικά χαρακτηριστικά «κλειδιά» στο έργο του Μπολάνιο, η ίδια η λογοτεχνία ως λογοτεχνικό θέμα, η αστυνομική πλοκή, ένα παιχνίδι αναφορών στον Κάφκα, η τέχνη ως εμμονή, η αναζήτηση μιας αλήθειας που φαίνεται απαραίτητη μόνο σε όσους την αναζητούν, η απομυθοποίηση της πραγματικότητας και του θανάτου.
Δύο ομιλίες που έγραψε ο Μπολάνιο για διαλέξεις συμπληρώνουν τον τόμο. Στο «Λογοτεχνία + Ασθένεια = Ασθένεια», μια ανέκδοτη ιστορία δίνει αφορμή για έναν συλλογισμό πάνω στην ασθένεια και στο θάνατο. Το «Μύθοι του Κθούλου», από την άλλη, προσφέρει μία ενδιαφέρουσα ματιά, προσωπική και κριτική, στο λογοτεχνικό ισπανόφωνο πανόραμα του καιρού μας.
- «Ναυτία της γης» του Νικολάι Σούλτζ
Εκδόσεις Αντίποδες
Κατά τη διάρκεια ενός καύσωνα, η ύπαρξη του αφηγητή διαταράσσεται και αποπροσανατολίζεται. Όλα τα συνήθη σημεία αναφοράς του καταρρέουν. Για να ξεφύγει από την αγωνία που του προκαλεί η αίσθηση της οικολογικής καταστροφής, καταφεύγει σε ένα μικρό νησί της Μεσογείου. Ούτε εκεί όμως καταφέρνει να υπερβεί το επίμονο αίσθημα της υπαρξιακής ναυτίας: το νησί μοιάζει να χάνεται κάτω από τα πόδια του, και ως όνειρο και ως στέρεη γη.
- «Ποιος ξέρει;» της Πωλίν Ντελαμπρουά – Αγιάρ
Εκδόσεις Πατάκης
«Γράφω επειδή το βλέμμα της μητέρας μου εξαφανίζεται, επειδή η σιωπή της με τυλίγει. Γράφω για να γεμίσω τα κενά. Γράφω για να δω το μετά. Γράφω για ν’ αρέσω. Γράφω για να περάσει η νύχτα. Γράφω για να σκαλίσω με την άκρη του δακτύλου μου τις πληγές της ύπαρξης. Γράφω για να γίνω δυσάρεστη. Γράφω για να πάψω πια να φοβάμαι. Γράφω για να σώσω ό,τι μπορεί να σωθεί. Γράφω για να μάθω ποια είμαι. Αν δεν πάρω απαντήσεις, τότε θα τις επινοήσω». Μέχρι να μείνει έγκυος, η Πολίν δεν είχε αναρωτηθεί ποτέ για τις ρίζες της. Τώρα, όμως, η καταγωγή της γίνεται θέμα ζωτικής σημασίας για εκείνη, αρχής γενομένης από την προσπάθεια να εξιχνιάσει για ποιον ακριβώς λόγο η οικογένειά της της έχει δώσει τρία επιπλέον ονόματα: Ζαν, Ζερόμ, Υζέ. Η μητέρα της εμφανίζεται απρόθυμη να τη διαφωτίσει, αλλά η Πολίν είναι αποφασισμένη να μάθει ποια είναι στην πραγματικότητα και, αν δε βρει απαντήσεις, να τις επινοήσει. Καθώς το φανταστικό και η πραγματικότητα μπερδεύονται, η αναζήτησή της θα την οδηγήσει σε μια μακρινή πρόγονο, έναν εξαφανισμένο οικογενειακό φίλο και στην ηρωίδα ενός θεατρικού έργου. Και το μυθιστόρημα θα εξελιχθεί σε μια ωδή στην παντοδυναμία της φαντασίας.
23. «Νώε» του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη
Εκδόσεις Κιχλή
Η θερμοκρασία ανεβαίνει, οι πάγοι λιώνουν, οι ωκεανοί διαστέλλονται. Τεράστιες ποσότητες υδάτων κατακλύζουν την ξηρά, ολόκληρες πολιτείες καταποντίζονται. Ο ήρωας του βιβλίου, σαν άλλος Νώε, επιβιώνει εξήντα περίπου μέρες, αφού έρχεται αντιμέτωπος με ποικίλα πρακτικά, υπαρξιακά και ηθικά ζητήματα. Στην Κιβωτό του, εκτός από τον σκύλο του τον Παρασκευά, τον συντροφεύουν συγγραφείς, στοχαστές και καλλιτέχνες – η μνήμη ενός ολόκληρου πολιτισμού, που παραμένει ζωντανός μέσα από τις αφηγήσεις του. Ο “Νώε”, οικολογική αλλά και πολιτική δυστοπία, μιλά για κάτι που είναι ήδη παρόν. «Μπορεί ο καταποντισμός να είναι ένας, μα στην πραγματικότητα είναι πολλοί – πριν, κατά τη διάρκεια και κυρίως μετά. Θα ‘πρεπε να το καταλάβω όταν άρχισαν να σηκώνουν το φράγμα στην παραλία, όταν έβλεπα τις οικογένειες να πνίγονται μέσα στα διαμερίσματά τους κι όταν εγκατέλειπα τους ναυαγούς στη νησίδα που βυθίστηκε […]. Δύο μήνες τώρα συνεχίζω ασταμάτητα να λάμνω πάνω από την πνιγμένη πόλη ανάμεσα σε σκουπίδια, μνήμες, μύθους, παραμύθια και βιβλικές γραφές. Ένας σβόλος ψεύτικης ελπίδας η ανταμοιβή μου».
- «Άμμος και λίγα βότσαλα» της Παυλίνας Παμπούδη
Εκδόσεις Ροές
Τα ολιγόστιχα λιτά ποιήματα, με την αμεσότητα της ασυνήθιστης ενέργειας που εκπέμπουν, έχοντας σχεδόν όλα ρήματα ως τίτλο, καταχωρούνται σε τρεις οικουμενικές ενότητες -«Τι έλεγε ο άνθρωπος μέσα στο ποίημα», «Τι έλεγε το παιδί μέσα στον άνθρωπο» και «Τι έλεγε ο άνεμος»-, δίνοντας μια οικουμενική διάσταση στις πρωτοπρόσωπες ατομοκεντρικές σκέψεις και αφηγήσεις.
Το leitmotiv εγώ, ο άνθρωπος, που θυμίζει τον τίτλο μιας από τις πρώτες συλλογές της Παυλίνας Παμπούδη (Αυτός εγώ, 1977), συνδυάζει το ατομικό με το οντολογικό πανανθρώπινο στοιχείο, εστιάζει όμως και στο παιδί μέσα μας, τον πρωταρχικό ποιητή του κόσμου, καθώς και στον απρόσωπο άνεμο, το πιο άπιαστο από τα στοιχεία, που εκπροσωπεί την κοσμογονική διάσταση του συνθέματος. Η γοητεία της αποστασιοποιημένης κι όμως τόσο άμεσης και προσωπικής γραφής της Παυλίνας Παμπούδη δοκιμάζει εδώ τη μικρή φόρμα και την απλότητα, η οποία αυξάνει τη νοητική προσβασιμότητα σημαινόντων και σημαινομένων και κάνει την ανάγνωση ένα συναρπαστικό αισθητικό και διανοητικό βίωμα.
- «Ωκεανός» του Στιβ Σεμ-Σάντμπεργκ
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
Για σαράντα πέντε μέρες ο Ζαν-Ζακ Ρουσώ βρίσκεται στον παράδεισο: στο πανέμορφο μικρό ελβετικό νησί Σαιν Πιερ της λίμνης Μπιεν έχει βρει προσωρινό άσυλο από τους Γάλλους διώκτες του, που τον κατηγορούν για βλασφημία. Με έργα όπως. Το κοινωνικό συμβόλαιο, Η νέα Ελοΐζα, Εξομολογήσεις, Αιμίλιος ή περί αγωγής, έχει γίνει μέσα σε λίγα χρόνια ένας από τους πιο διάσημους ανθρώπους στην Ευρώπη, αλλά έχει προκαλέσει επίσης τη μήνη των Καθολικών και Καλβινιστών αντιπάλων του.
Στο νέο του μυθιστόρημα, ο Στιβ Σεμ-Σάντμπεργκ αφήνει τον αποτραβηγμένο πρωταγωνιστή του Διαφωτισμού να βρει ανακούφιση και χαρά κατά τη διάρκεια μοναχικών περιπάτων στη φύση, μέσα από το μεγάλο ενδιαφέρον του για τη βοτανολογία. Ωστόσο, απαλλαγμένος για λίγο από τους Καθολικούς και Καλβινιστές αντιπάλους του, ο φιλόσοφος βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με τον εαυτό του και με την ίδια του τη ζωή – καθώς και με τους τρομερούς πόνους της λεγόμενης «ουρικής φωνής» που τον βασανίζει.
Ο “Ωκεανός” είναι το μυθιστόρημα μιας ασυμβίβαστης απομονωμένης ψυχής που αναζητεί καταφύγιο στη φύση, αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τους νυχτερινούς εφιάλτες και το ασυμφιλίωτο παρελθόν της, όταν αυτό εισβάλλει απειλητικά, σαν το νερό που ανεβαίνει γύρω απ’ το νησί.
