Αναλυτικά οι επιστολές διαμαρτυρίας από τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας Ξάνθης, Μύκης και Κενταύρου
Η απόφαση της κυβέρνησης μέσω της νέας Κοινής Υπουργικής Απόφασης 32239/2024 εξαιρεί πανελλαδικά τους μαθητές/τριες στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας από την δυνατότητα της δωρεάν μεταφοράς προς και από τις εγκαταστάσεις των σχολείων.
Λόγω της συγκεκριμένης απόφασης, οι εκπαιδευόμενοι/ες προχώρησαν σε επιστολές διαμαρτυρίας προς τους αρμόδιους με σκοπό την ευαισθητοποίηση αλλά και την συμπερίληψή τους στις σχετική ΚΥΑ ώστε η μετακίνησή τους να προσφέρεται δωρεάν.
Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Ξάνθης
Αγαπητοί κύριοι και κυρίες,
στη σημερινή εποχή, που η ζωή έγινε ιδιαίτερα δύσκολη, λόγω της μεγάλης ακρίβειας που επικρατεί μας στεναχώρησε πολύ μια απόφαση που πήρατε.
Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός ότι από τις 5 Απριλίου 2024 διακόπηκε η επιδότηση των μετακινήσεων των μαθητών του ΣΔΕ Ξάνθης. Τα χρήματα αυτά μας ήταν εντελώς απαραίτητα, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την φοίτησή μας στο σχολείο. Οι περισσότεροι από μας μετακινούμαστε από μακριά, πολλοί είμαστε άνεργοι ή αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα και έτσι η χρηματοδότηση αυτή ήταν πολύ χρήσιμη. Είναι πολύ άδικο και κρίμα για ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν το σχολείο μετά από τόσα χρόνια! Γιατί, ως γνωστό, πλέον για να δουλέψει κάποιος χρειάζεται το απολυτήριο γυμνασίου.
Με αυτή σας την απόφαση θα θέλαμε να ξέρετε ότι κόβετε τα θέλω και τις ελπίδες πάρα πολλών ανθρώπων, γιατί, εκτός αυτού, μας απαγορεύετε να συνεχίσουμε τις σπουδές και την αγάπη μας για μάθηση. Με λίγα λόγια σκοτώνετε τα ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ…
ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΣΔΕ ΞΑΝΘΗΣ
Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Μύκης
«Με λένε Φατμέ. Η δυσκολία μου είναι ότι θέλω να βρω δουλειά, αλλά χωρίς το απολυτήριο του Γυμνασίου δεν μπορώ.»
«Είμαι η Σεϊνούρ. Είμαι 33 χρονών και άρχισα το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας φέτος. Έχω δύο παιδιά και το μικρό παιδί μου το αφήνω για να πάω σχολείο. Με δυσκολεύει όμως επειδή κάθε μέρα με ζητάει και κλαίει.»
«Με λένε Μεριέμ και είμαι από τη Γλαύκη. Θέλω πάρα πολύ να πηγαίνω στο σχολείο, αλλά δεν έχω τρόπο να μετακινούμαι.»
«Είμαι η Φατμέ. Με τρία παιδιά και τόσες δουλειές, αποφάσισα να έρθω στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και τα καταφέρνω. Αλλά θέλω στήριξη!»
«Με λένε Χανιφέ. Θέλω να έρχομαι στο σχολείο, αλλά δεν έχω ούτε δίπλωμα ούτε αυτοκίνητο.»
«Είμαι η Σεμρά και μου αρέσει πολύ το σχολείο. Θυσιάζω το χρόνο με τα παιδιά και την οικογένειά μου για να πηγαίνω. Αλλά το κράτος δεν μας βοηθάει να μετακινούμαστε. Το βρίσκω άδικο.»
«Είμαι η Φεϊμέ. Όταν ήμουν μικρή δεν με άφησαν να πάω στο σχολείο γιατί είμαι κορίτσι. Τώρα που είμαι γυναίκα και πήρα την απόφαση να γραφτώ στο σχολείο, το κράτος δεν με στηρίζει να μπορώ να μετακινούμαι δωρεάν, όπως όλοι οι μαθητές.»
Αυτές είναι μόνο κάποιες από μας, τις εκπαιδευόμενες του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας της Μύκης, στην ορεινή Ξάνθη. Είμαστε κυρίως γυναίκες και αυτό δεν είναι τυχαίο. Τις πιο πολλές από μας, όταν ήμασταν μικρές, δεν μας άφησαν να πάμε στο Γυμνάσιο, γιατί είμαστε κορίτσια. Άλλες σταματήσαμε για οικονομικούς λόγους. Τώρα, σαν μεγάλες γυναίκες, πήραμε την απόφαση να γραφτούμε στο σχολείο και να δώσουμε στον εαυτό μας μια δεύτερη ευκαιρία. Είναι δύσκολο να το καταφέρνουμε, γιατί πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας, την οικογένειά μας και ένα σωρό δουλειές. Οι πιο πολλοί από τους άντρες μας δουλεύουν στο εξωτερικό και πολλά βάρη είναι στις πλάτες μας. Θέλουμε όμως να πάρουμε το απολυτήριο του Γυμνασίου, για να βρούμε δουλειά και να βοηθήσουμε την οικογένειά μας. Θέλουμε να μάθουμε καλά ελληνικά και να μπορούμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Αυτό το χρόνο αγαπήσαμε το σχολείο. Εκεί συναντιόμαστε και μαθαίνουμε πολλά χρήσιμα πράγματα. Αυτό μας δίνει ζωή.
Πριν λίγες μέρες μας ενημέρωσαν ότι κόβονται τα χρήματα που μας έδινε το κράτος για να μετακινούμαστε στο σχολείο. Από τη μια μέρα στην άλλη, οι πιο πολλές από μας, που έρχονται από άλλα χωριά, δεν μπορούν πια να έρθουν στο σχολείο, παρά μόνο αν πληρώνουν οι ίδιες το ταξί. Στην ορεινή περιοχή δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία που να βολεύει και είναι πολύ λίγες οι γυναίκες που έχουν δίπλωμα οδήγησης κι ακόμα πιο λίγες αυτές που έχουν δικό τους αυτοκίνητο. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, γιατί δεν μας αντιμετωπίζουν ισότιμα με τους υπόλοιπους μαθητές των υπόλοιπων σχολείων; Είμαστε κάτι διαφορετικό; Το 2024 που ζούμε δεν θα έπρεπε το κράτος να στηρίζει τη δύσκολη απόφασή μας να τελειώσουμε την υποχρεωτική εκπαίδευση που στερηθήκαμε κάποτε; Στο σχολείο εκτός από τα άλλα μαθαίνουμε για τα δικαιώματά μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Απαιτούμε λοιπόν να σεβαστείτε και να στηρίξετε το δικαίωμά μας στη μόρφωση.
Να μας συμπεριφερθείτε ισότιμα με τους άλλους μαθητές, δίνοντας χρήματα για τη μετακίνησή μας στο σχολείο. Είναι δικαίωμά μας.
Οι εκπαιδευόμενες του παραρτήματος της Μύκης του ΣΔΕ Ξάνθης
Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Κενταύρου
Αγαπητές κυρίες, αγαπητοί κύριοι
Είμαστε μια ομάδα εκπαιδευομένων (οι περισσότερες γυναίκες) του ΣΔΕ Ξάνθης στα τμήματα Κενταύρου. Σας στέλνουμε την επιστολή αυτή σχετικά με την εξαίρεση των εκπαιδευομένων των ΣΔΕ από την δωρεάν μετακίνηση από 1ης Απριλίου 2024 σύμφωνα με κοινή υπουργική απόφαση.
Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια άδικη απόφαση στο μέσο της χρονιάς που μας ξεχωρίζει από όλους τους άλλους μαθητές που μπορούν να μετακινηθούν δωρεάν, θα θέλαμε να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Ζούμε σε μια απομακρυσμένη ορεινή περιοχή που δεν έχει συγκοινωνία ανάμεσα στα χωριά. Καθώς δεν υπάρχουν ΣΔΕ σε κάθε χωριό ή για μια ομάδα χωριών όπως στα δημοτικά σχολεία και τα γυμνάσια, αναγκαζόμαστε να μετακινούμαστε καθημερινά και τα έξοδα είναι μεγάλα, αν λάβουμε υπόψη ότι ως γυναίκες δεν έχουμε δίπλωμα και πρέπει να πληρώνουμε ταξί. Δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε το ποσό γιατί δεν εργαζόμαστε. Για όσους δε γνωρίζουν την περιοχή, στηριζόμασταν στην καλλιέργεια του αρωματικού καπνού (μπασμά) που αναγκαστικά τα τελευταία χρόνια εγκαταλείψαμε. Οι άντρες δούλευαν στις οικοδομές, με την κρίση έμειναν άνεργοι και ή μεταναστεύουν σε χώρες της Ευρώπης ή δουλεύουν εποχιακά.
Ο λόγος που αποφασίσαμε να έρθουμε στο ΣΔΕ είναι για να βρούμε εργασία, γιατί όλα έχουν συνδεθεί με το απολυτήριο Γυμνασίου. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να δηλώσουμε συμμετοχή σε προγράμματα ανέργων (σεμινάρια, θέσεις εργασίας κλπ), να πάρουμε άδειες ασκήσεως επαγγέλματος (για ταξί, κρεοπωλεία, χειριστές μηχανημάτων κλπ), ακόμα και δίπλωμα οδήγησης.
Το αίτημά μας είναι να εξασφαλιστεί η δωρεάν μετακίνησή μας καθώς νομίζουμε ότι είναι σημαντικό όλο και περισσότεροι άνθρωποι (που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο χωρίς να είναι δική τους επιλογή) να φοιτούν στα ΣΔΕ, το οποίο έχει ως σκοπό να καλλιεργήσει όλες τις δεξιότητες μας ώστε να γίνουμε ενεργοί πολίτες και σύμφωνα με τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς όμως πολλοί σκεφτόμαστε ότι του χρόνου δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το σχολείο και πολλοί συγχωριανοί μας που ήθελαν να κάνουν εγγραφή δεν θα την κάνουν.
Όλοι γνωρίζουν ότι αν μάθουμε καλά την ελληνική γλώσσα, αν μάθουμε περισσότερα, αν μάθουμε πώς μπορούμε να μαθαίνουμε, αν συνεχίσουμε να σπουδάζουμε μαθαίνοντας και κάποια δουλειά, αν βρούμε δουλειά ή αν ανοίξουμε μια δική μας επιχείρηση δεν θα κερδίσουμε μόνο εμείς. Το να βρεθεί επιτέλους ένας τρόπος να μετακινούνται οι μαθητές των ΣΔΕ δωρεάν δεν είναι ένα παραπάνω άχρηστο έξοδο για το κράτος, είναι επένδυση.
Οι εκπαιδευόμενες/εκπαιδευόμενοι του εκτός έδρας τμήματος Κενταύρου του ΣΔΕ Ξάνθης
