Ο εκπαιδευτής καναρινιών, Α. Σμάκος μιλά στο «Ε» για την ενασχόλησή του με τα καναρίνια και αποτυπώνει μεταξύ άλλων τα στάδια εκπαίδευσής τους
Στον ρου μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης δίνονται πληροφορίες για τις συνήθειες του είδους, τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς και τις προϋποθέσεις-προδιαγραφές επιτυχίας-πρόκρισης
Ο εκπαιδευτής καναρινιών, Άγγελος Σμάκος μιλά στο «Ε» για το καναρίνι «waterslager» και φυσικά εξηγεί τους λόγους που τον ώθησαν να ασχοληθεί συστηματικά με αυτό το συγκεκριμένο είδος. Στην ροή μίας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας συζήτησης ο κ. Σμάκος με αστείρευτη χαρά μοιράζεται ένα μέρος των αναμνήσεων με το συγκεκριμένο είδος. Επιπλέον, επισημαίνει πως η συμμετοχή σε διαγωνισμούς και διακρίσεις αποτελεί λογική απόρροια μίας συστηματικής εκπαίδευσης υπό τις οδηγίες του εκπαιδευτή.
«Ε»: Μιλήστε μας για την ενασχόλησή σας με το συγκεκριμένο είδος καναρινιού.
Α.Σ.: Πάνω από τριάντα χρόνια ασχολούμαι με το συγκεκριμένο καναρίνι «waterslager». Στην ουσία πρόκειται για καναρίνια του νερού, τα οποία παράγουν δέκα φωνές. Κανονικά, βέβαια, η καρτέλα βαθμολόγησης διαθέτει πάνω από δώδεκα φωνές, όμως οι δύο με το πέρασμα των χρόνων έχουν χαθεί, δηλαδή τα πουλιά δεν τις παράγουν πια, οπότε δεν τις βαθμολογούν. Επισημαίνεται πως η βαθμολογία γίνεται από έναν κριτή, ενώ κανονικά θα έπρεπε να γίνει από τρεις, ωστόσο, δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί κριτές για να έρθουν και να βαθμολογήσουν τα πουλιά. Έπειτα στο σύνολό τους διαμορφώνονται επί τρία.
«Ε»: Ποιοι είναι οι λόγοι που σας ώθησαν να ασχοληθείτε συστηματικά;
Α.Σ.: Το καναρίνι αυτό, δεν το γνώριζα εγώ μόλις επιχείρησα να πρωτοασχοληθώ, είχα γνώση μόνο για τα κοινά καναρίνια. Αφού, λοιπόν, μελετούσα αυτό το είδος για αρκετά χρόνια, άκουσα κάποια στιγμή μέσα σε ένα μαγαζί το συγκεκριμένο καναρίνι να τραγουδάει και διαπίστωσα ευθύς αμέσως πως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όλα τα άλλα κοινά-γνωστά καναρίνια. Είναι το καλύτερο καναρίνι που υπάρχει στο τραγούδι. Εν συνεχεία, ασχολήθηκα με το καναρίνι «waterslager» προκειμένου να έχω ποικιλία και στο τραγούδι και στον αριθμό των πουλιών. Έφτασα στο σημείο να έχω τρία διαφορετικά ρεπερτόρια, την στιγμή που οι περισσότεροι ασχολούνται μόλις με ένα.
«Ε»: Περιγράψτε μας τη διαδικασία και τα στάδια της εκπαίδευσης. Ποια είναι η δική σας συμβολή σε αυτό το κομμάτι;
Α.Σ.: Τα πουλιά αυτή την στιγμή είναι στις μεγάλες κλούβες μαζί με τον δάσκαλο-καναρίνι, ο οποίος τραγουδά το ρεπερτόριο με τις δέκα φωνές, αν και πιθανόν να κάνει και δύο με τρεις παραλλαγές στην ίδια φωνή. Τονίζουμε ότι μόνο τα αρσενικά εκπαιδεύονται κι έπειτα τραγουδούν. Όταν φτάσουν σε ηλικία γύρω στα 3 μηνών σχεδόν τραγουδούν όλο το ρεπερτόριο του δασκάλου. Κρίνεται αναγκαίο σε κάθε περίπτωση να είναι κάποιος κοντά τους και μάλιστα να γνωρίζει όλες τις φωνές που παράγει το καναρίνι. Τα πουλάκια χρειάζονται διαφορετικούς χώρους. Δηλαδή, διαθέτουμε τον χώρο όπου κάνουν την αναπαραγωγή, εκεί μάλιστα μπορεί να υπάρχουν καλοί γεννήτορες που τραγουδούν ωραία. Αναφορικά με τις φωνές τους, πιθανόν να είναι «χαλασμένες» ή ακόμη και να τους λείπουν κάποιες. Σε κάθε περίπτωση χαίρομαι όταν κάθομαι να ακούσω τα πουλάκια να ακούω ταυτόχρονα και τους γεννήτορες. Τέλη Οκτωβρίου με μέσα Νοεμβρίου βγαίνουν από τις μεγάλες κλούβες και μπαίνουν σε μικρά κλουβάκια, σιγά σιγά σκοτεινιάζουμε τον χώρο, διότι πρέπει να εκπαιδευτούν να τραγουδούν στο σκοτάδι. Στην ουσία ψιθυρίζουν στο σκοτάδι, ακούνε τον δάσκαλο ο οποίος στέκεται στο ημίφως κι έτσι βάζουν σε σειρά όλο το τραγούδι. Μετά από μία εβδομάδα ξεκινάς να τα βγάζεις τέσσερα-τέσσερα , έξι-έξι για να συνηθίζουν να τραγουδούν μπροστά στον κριτή. Με λίγα λόγια παριστάνεις εσύ τον κριτή, δηλαδή για να συνηθίζουν.
«Ε»: Ποια είναι μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των καναρινιών «waterslager»;
Α.Σ.: Τρεις φορές τον χρόνο αλλάζουμε την τροφή τους, μειώνουμε κάποιους σπόρους λόγω του καλοκαιριού, επειδή θεωρούνται παχυντικοί. Στην περίοδο της εκπαίδευσης μειώνουμε ακόμη πιο πολύ τους σπόρους, αλλά μόνο για τα πουλιά τα οποία εκπαιδεύονται για τον διαγωνισμό. Αναφορικά με τον μέσο όρο ζωής τους υπογραμμίζεται πως είναι ανάλογα με το πόσο θα προσέξεις ένα καναρίνι.
«Ε»: Πόσα καναρίνια τελικά θα περάσουν στο διαγωνιστικό κομμάτι; Για να το συγκεκριμενοποιήσουμε, πείτε μας δυο λόγια αναφορικά με τον τρόπο επιλογής τους.
Α.Σ.: Ανάλογα με τον αριθμό πουλιών που κρίνω ικανά να βγουν στον διαγωνισμό, παραδίδω και τις βαλίτσες. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο ο αριθμός τους δεν είναι τόσο μεγάλος. Αναντίρρητα, πρέπει να έχουν εκπαιδευτεί ορθά για να τραγουδήσουν όταν εμφανιστούν στον διαγωνισμό. Στους αγώνες συμμετέχουν μόνο τα αρσενικά κι όσα είναι γεννημένα της χρονιάς. Έχουν δακτυλίδια κλειστού τύπου στα πόδια στην επιφάνεια των οποίων αναγράφονται αυτά τα στοιχεία. Δεν είναι εφικτό να κατέβει σε διαγωνισμό ένα πουλάκι ηλικίας δύο με τριών χρονών. Φροντίζεις στην ίδια ομάδα να βάλεις καναρίνια που ταιριάζουν τα χαρακτηριστικά τους, δηλαδή να ταιριάζουν οι φωνές τους, να υπάρχει μία αρμονία.
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
