Αν αρχίσουν τα λιντσαρίσματα κανένας πολιτικός δεν θα είναι πλέον ασφαλής, ούτε κι αυτός που τα πρότεινε…
Δικαίωμά του
Δικαίωμα του Σωκράτη Ξυνίδη αναφαίρετο και πέραν πάσης αμφισβητήσεως, να συνεχίζει και να προσφέρει τη στήριξή του, πολιτική βέβαια, στον Γιώργο Παπανδρέου.
Τουλάχιστον δεν ακολουθεί το «δρυός πεσούσης…», κι αυτό τον τιμά.
Αυτή η εμμονή όμως γεννά και ερωτηματικά, διότι πέρα από τις καλές προθέσεις του ΓΑΠ, οι πράξεις άλλα δυστυχώς χαρτογράφησαν. Και με τρόπο οδυνηρό. Αντί της αλήθειας προς το λαό για όσα αρνητικά παρέλαβε ως κυβέρνηση, θεώρησε ότι με το επιτελείο του θα την ξεπερνούσε. Δυστυχώς για τη χώρα, τον ξεπέρασε η σκληρή πραγματικότητα. Και από κει που ήταν θύμα μετεβλήθη σε θύτης.
Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος θέλει τη βλέπει.
«Ε»
Κοντή μνήμη
Μέσα στα αρκετά αρνητικά των Ελλήνων ενυπάρχει και η…κοντή μνήμη. Ο Έλληνας, οι περισσότεροι εννοούμε, ξεχνούν πολύ γρήγορα το παρελθόν, τα λάθη, τις υπερβολές, τα ψέματα.
Ενώ είναι πονηρός και μπαγαπόντης, ξεχνάει. Και αυτό γίνεται αιτία και να τον ξαναγελούν και να μην προστατεύεται από τους ψεύτες και απατεώνες της πολιτικής ζωής.
Το φαινόμενο βέβαια έχει εφαρμογή και στην Ξάνθη. Οι καλοπροαίρετοι Ξανθιώτες ξεχνούν τους τζουτζέδες, αυτούς που κατ’ επανάληψη τους κορόιδεψαν. Παρόλα αυτά όμως τους ανέχονται να τους κοροϊδεύουν ασύστολα, μέχρι ανοησίας!
«Ε»
Προς τα πού πάμε;
Προέτρεψε με δηλώσεις του ο Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Πάνος Καμμένος οι κάτοικοι της Χαλκιδικής να «λιντσάρουν» τον δήμαρχο Χρ. Πάχτα!!
Ήδη δημιουργήθηκε σάλος για τις δηλώσεις που είναι πρωτοφανείς για πολιτικό αρχηγό και ήδη σχηματίσθηκε δικογραφία για το αδίκημα της διέγερσης.
Πάντως, δεν νοείται αρχηγός κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης να προτρέπει σε αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές πράξεις.
-Αλήθεια προς τα πού πάμε; Πού έχουμε σκοπό να φτάσουμε;
«Ε»
Το τέλος της βιομηχανίας
Η απόφαση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ να μεταφέρει την έδρα της στο Βέλγιο δεν εξέπληξε. Είναι, μετά την 3Ε και τη ΦΑΓΕ, η τρίτη μεγάλη ελληνική βιομηχανία μεταποίησης, που γυρίζει την πλάτη της στην Ελλάδα, καθώς δεν μπορεί να πληρώσει το κόστος του χρήματος, αλλά ούτε και να αντέξει τις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες που επηρεάζουν τα κόστη της με ευθύνη της κυβέρνησης.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει συναντηθεί εφέτος δύο φορές με εκπροσώπους των ενεργοβόρων βιομηχανιών υποσχόμενος λύση στο πρόβλημα του ακριβού ρεύματος. Λύση δεν έχει δοθεί ακόμα διότι αυτοί που πρέπει να το λύσουν φαίνεται ότι εκτός από τον κ. Σαμαρά πρέπει να πάρουν υπόψιν τους άλλους παράγοντες που στην ενεργειακή αγορά είναι ισχυρότεροι από τον πρωθυπουργό.
Δεν φεύγει γι’ αυτό η ΒΙΟΧΑΛΚΟ καθώς τα εργοστάσιά της μένουν στη χώρα και άρα θα συνεχίσει να πληρώνει περίπου 90 εκατομμύρια τον χρόνο σε τιμολόγια ρεύματος. Το ότι όμως ούτε ο πρωθυπουργός της χώρας είναι σε θέση να λύσει ένα πρόβλημα μιας από τις πιο εμβληματικές βιομηχανίες της χώρας είναι ενδεικτικό της αδυναμίας της πολιτικής τάξης να διαχειρισθεί την κρίση.
Τ.Τ.
Δίψα για αίμα
Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ την παρουσία της βίας, λεκτικής και σωματικής, στην καθημερινότητα που τίποτα δεν προκαλεί εντύπωση. Κι ας μη γελιόμαστε. Εκεί έξω υπάρχει μια μεγάλη μερίδα κόσμου που διψά για αίμα. Δεν χόρτασε από αυτό του Χατζηδάκη, δεν κορέστηκε με τα γιαούρτια στον Πάγκαλο, δεν ξεδίψασε με την εικόνα του Τσοχατζόπουλου με τις χειροπέδες. Είναι ακόμη εκεί και ζητά εκδίκηση…
Άνοδος
Τον θυμάστε τον δημοσιογράφο της ΝΕΤ Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος ήταν αιτία μάλιστα και για μια απεργία των δημοσιογράφων γιατί παραεκθείαζε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ε, λοιπόν κανείς δεν χάνεται σ’ αυτόν τον τόπο. Λοιπόν εργάζεται στον ραδιοφωνικό σταθμό που ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτός φιλοδοξεί να μετατρέψει σε τηλεοπτικό.
Έτσι, μετά την «Αυγή» ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ν’ αποκτήσει και κομματική τηλεόραση, αφού ραδιόφωνο διαθέτει και μάλιστα με τον Αρβανίτη, που λέγεται πως ανήκει στην κλειστή ομάδα του Αλ. Τσίπρα.
«Ε»
Έργα μεν, αλλά…
Και ποιος δεν επικροτεί την εκτέλεση έργων από το δήμο Ξάνθης. Για πολλούς λόγους. Όμως, επειδή πρόκειται για σοβαρά έργα, όπως αυτό της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας και της πέριξ περιοχής, κάνουμε μια πρόταση.
Να γίνει δηλαδή η μακέτα των έργων και να εμφανίζεται η νέα εικόνα της πλατείας όπως θα προτείνεται να γίνει. Για να μην έχουμε φωνές και αναθέματα όταν θα έχουν γίνει ήδη τα έργα.
Ας γίνει λοιπόν μια διαβούλευση για να ενημερωθεί ο κόσμος για να πει τη γνώμη του, να υπάρξει συμφωνία κατά το μεγαλύτερο ποσοστό και μετά να προχωρήσει στην υλοποίηση του έργου.
Για ν’ αποφευχθούν οι γνωστές ιστορίες που ζήσαμε για την κεντρική πλατεία…
«Ε»
Ο ντεμοντέ σου λόγος
Στην ομιλία του στον Λευκό Πύργο, ο Αλέξης Τσίπρας επικαλέστηκε 39 φορές τον ελληνικό λαό. Και του απέδωσε σχεδόν τα πάντα: βούληση ανατροπής, αγώνες, αποφασιστικότητα. Κατανοητό. Όχι, όμως, λογικό. Ο λαός του Τσίπρα δεν είναι και ο λαός του Σαμαρά. Ούτε, βέβαια, είναι ο ίδιος λαός που δίνει γενναιόδωρη στήριξη στη Χρυσή Αυγή. Αν μάλιστα βάλουν τους λαούς τους τον ένα δίπλα στον άλλον, δεν θα βρουν και μεγάλες διαφορές ως προς το μέγεθος. Όμως ο πολιτικός λόγος ακυρώνει την ύπαρξή του χωρίς λαό.
Όλοι χρειάζονται τον λαό για να αρθρώσουν λόγο. Απλώς τον μεταχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο. Η εξουσία αναγνωρίζει τις θυσίες του. Η αριστερή αντιπολίτευση του δείχνει μία προοπτική στη σφαίρα του ανέφικτου. Η Δεξιά τον καλεί να απαντήσει στην αδικία που υφίσταται. Λαϊκίζουν χυδαία. Κατανοητό ως πολιτική αναγκαιότητα. Απελπιστικό ως διαπίστωση.
Στην Ελλάδα η πολιτική γίνεται πάντα στη βάση της αντίθεσης και όχι της σύνθεσης. Πρώτα πρέπει να βρεις αντίπαλο και μετά σκοπό. Και μετά μπορείς να εκστομίσεις τερατολογίες, ψέματα, βλακείες. Διότι κανένας δεν σε ακούει. Μόνο βλέπουν το τέρας που τους δείχνεις και ετοιμάζεσαι να του μοιάσεις.
Κ.Γ.
Στο δήμο το’ χουν τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι…
Και ο λόγος για τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μπάμπη Δημαρχόπουλο, ο οποίος το’ χει αποφασίσει (αλλά δεν το λέει φυσικά) ότι θα κατεβάσει συνδυασμό στις δημοτικές εκλογές. Κάποιοι κύκλοι μάλιστα τον θεωρούν φαβορί! Αλλά συνδυασμό θεωρείται βέβαιο ότι θα κατεβάσει και ο Δημήτρης Μπένης ( ο οποίος επίσης δεν το φανερώνει…)ενώ ο Μανώλης Τσέπελης έχει μεν τη φιλοδοξία αλλά μάλλον θα προτιμήσει να μείνει στα μετόπισθεν (εκτός αν του βγουν τα κουκιά). Δηλαδή στην μετά Στυλιανίδη εποχή η παράταξή του κόβεται σε δυο κομμάτια (ποιος ξέρει μπορεί και περισσότερα!). Σ’ ‘ότι αφορά όλα αυτά που λέγονται για τον Αλέκο Κοντό και απ’ αυτά που ακούω αλλά και προσωπικά εκτιμώ ότι δεν θ’ αφήσει την κεντρική πολιτική σκηνή αν και η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πολύ δελεαστικός χώρος για ένα πολιτικό όμως πολιτικά και ηλικιακά τον κ. Κοντό τον παίρνει να’ ναι κοινοβουλευτικός και όχι αυτοδοικητικός!
Μ.Ξ.
Ο Ξυνίδης και οι δύο νοοτροπίες του ΠΑΣΟΚ
Σε Βενιζέλο και Σημίτη ο Σωκράτης Ξυνίδης στις ομιλίες για την 3η Σεπτεμβρίου είδε μία νοοτροπία αυθεντίας. Όπως την περιγράφει στο προσωπικό του ιστολόγιο ήταν αυτή «που γνωρίσαμε και αντιπαθήσαμε στα Πανεπιστήμια, η άλλη όψη της παλιάς καθηγητικής έδρας, που έκρυβε την ανασφάλεια και τον ελιτισμό πίσω από την δήθεν αυθεντία με βερμπαλισμούς και ειρωνεία. Που θεωρεί ότι δεν έχει κάνει κανένα λάθος αλλά και ποτέ δεν επρόκειτο να κάνει, εφόρου ζωής. Σημίτης και Βενιζέλος σύμφωνα με τις ομιλίες τους, δεν έκαναν κανένα λάθος. Τα πρόβλεψαν όλα. Από την άλλη, στον Γιώργο Παπανδρέου αναγνώρισε την «νοοτροπία του δημοκρατικού δικαιώματος της έκφρασης. Της αυτοκριτικής που προηγείται της κριτικής». Όπως έγραψε ο Σωκράτης Ξυνίδης: «ο Παπανδρέου οριοθέτησε τα λάθη μας. Είπε ότι γι’ άλλα ξεκινήσαμε. Σ’ άλλα, αχαρτογράφητα, νερά βρεθήκαμε. Άλλες μάχες νομίζαμε ότι θα δίναμε και άλλες αναγκαστήκαμε να δώσουμε. Αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε τον κύριο στόχο μας. Να αλλάξουμε την πολιτική και την Ελλάδα.Ξέρουμε τι δεν καταφέραμε. Ξέρουμε γιατί δεν το καταφέραμε. Αλλά δεν πρόκειται να αλλάξουμε την πίστη μας για την αλλαγή της πολιτικής που θα αλλάξει και τη χώρα.Αυτή η προσήλωση δεν έχει να κάνει με ψήφους, με ποσοστά, με εξουσία, με θέσεις, με συμφέροντα. Έχει να κάνει με τον ίδιο μας τον εαυτό».
Ε.Δ.
