«Τα έργα που γίνονται για εμάς, πρέπει να περιλαμβάνουν τη γνώμη μας ώστε να γίνονται σωστά», ανέφερε ο Ερσίν Μποζ, Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης
«Ποτέ δεν ένιωσα κάτι άλλο από σας, είμαι μέρος σας και κομμάτι αυτής της κοινωνίας», υπογράμμισε ο Ιωάννης Κουρπαλίδης, Ιατρός Βιοπαθολόγος
Την Τετάρτη 5 Απριλίου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση με θέμα «Η προσβασιμότητα ως δικαίωμα για τα άτομα με αναπηρία και οι υποχρεώσεις της πολιτείας» με πρωτοβουλία και διοργάνωση του παραρτήματος Ξάνθης του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ.
Κύριοι ομιλητές της εκδήλωσης ήταν οι:
- Αλέξανδρος Μιτσικάρης, νοσηλευτής ΚΕΦΙΑΠ του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης, Γενικός Γραμματέας Συλλόγου Νοσηλευτών ΕΣΥ Ν. Ξάνθης
- Ιωάννης Κουρπαλίδης, Ιατρός Βιοπαθολόγος
- Ερσίν Μπόζ, Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης
Ενώ συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Κωνσταντίνος Στεφανίδης, φυσικοθεραπευτής του ΚΕΦΙΑΠ του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης.
Οι ομιλητές με τις τοποθετήσεις τους και την ευχέρειά τους μετέφεραν ακριβώς την εμπειρία του να ζει ένα άτομο σε αμαξίδιο ή με προβλήματα όρασης στη Ξάνθη του 2023.
Είναι η Ξάνθη μια πόλη φιλική προς τα άτομα με αναπηρία; Η απάντηση είναι όχι εις τον κύβο.
Τα ΑμεΑ έχουν πρόσβαση σε κάποιες από τις δημόσιες υπηρεσίες, σε ακόμα λιγότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις, η Παλιά Πόλη της Ξάνθης είναι απαγορευτική, η αστική συγκοινωνία συμπεριλαμβανομένων των στάσεων δεν είναι προσβάσιμη, δεν υπάρχει οργανωμένη άθληση αλλά ακόμα και η πρόσβαση στην παραλία είναι προβληματική.
Η επικαιρότητα άλλωστε βρίθει από περιπτώσεις κατά τις οποίες τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας όπως το γεγονός ότι για πρώτη φορά στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΟΠΠΥ δεν υπάρχουν ΑμεΑ ή το μέτρο κατά το οποίο αν εργάζεται ένα άτομο με αναπηρία παύεται το επίδομα του καταδικάζοντας το με αυτόν τον τρόπο στο περιθώριο και ενώ μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία να νιώθει ανίκανο.
Αλ. Μιτσικάρης: Η παρέμβαση της Πολιτείας πρέπει να είναι ουσιαστική και καταλυτική
Ο Αλέξανδρος Μιτσικάρης, παίρνοντας τον λόγο, ανέλυσε από την πλευρά του ως εργαζόμενος στις δομές υγείας το ιδανικό περιβάλλον στο οποίο ένα ΑμεΑ θα μπορούσε να κινηθεί αυτόνομα και με ασφάλεια. Ο ίδιος τόνισε ότι «η αναβάθμιση των κτηρίων είναι το ένα σκέλος. Το άλλο αφορά τη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στους ιστότοπους και τις εφαρμογές του δημόσιου τομέα». Η άνιση πρόσβαση στις δομές υγείας ήταν το κέντρο της εισήγησης του κ. Μιτσικάρη καθώς ανέφερε ότι «θα πρέπει να υπάρχει κοινή είσοδος προσβάσιμες από όλους όπως επίσης και πληροφορίες στο χώρο υποδοχής με οπτικοακουστική καθοδήγηση ή γραφή Braille. Θα πρέπει επίσης να υπάρχουν συστήματα καθοδήγησης ή ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό ώστε ένα ΑμεΑ να μπορεί με ευκολία να περιηγηθεί ανάμεσα στους ορόφους. Υποχρεωτικό κρίνεται να υπάρχουν ράμπες όπως και ανελκυστήρες με κατάλληλες διαστάσεις, έχοντας ηχητική αλλά και οπτική αναγγελία στάσεων». Η ομιλία του κ. Μιτσικάρη συνοδεύτηκε από Power Point slides δείχνοντας στο κοινό πώς θα μπορούσε να διαμορφωθεί ο χώρος ενός εξεταστηρίου αλλά και συνολικά μιας δομής υγείας με σκοπό την συμπερίληψη όλων των ατόμων. Κλείνοντας υπογράμμισε ότι «η παρέμβαση της Πολιτείας πρέπει να είναι ουσιαστική και καταλυτική, λύνοντας αυτά τα θέματα υποδομών τα οποία καθιστούν την πρόσβαση των ΑμεΑ στην υγεία Γολγοθά».
Ιω. Κουρπαλίδης: «Ένα άτομο με αναπηρία πρέπει να ζήσει και όχι απλά να είναι μέρος της κοινωνίας»
Ο κ. Κουρπαλίδης ανέφερε ότι ένα άτομο με αναπηρία σε ένα προσβάσιμο περιβάλλον βιώνει σε μικρότερο βαθμό της συνθήκες αναπηρίας του. Όπως δήλωσε ο ίδιος «είμαι περήφανος για τον εαυτό μου που κατάφερα να σπουδάσω και να εργάζομαι καθώς αν δεν το είχα κάνει θα ήμουν σε έναν υπολογιστή για να βλέπω ίντερνετ και τηλεόραση μόνο. Έχει μεγάλη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνη την εποχή το περιβάλλον ήταν άκρως μη φιλικό». Συνεχίζοντας δήλωσε «ότι αισθάνομαι ότι δεν είμαστε πολλές φορές ίσοι», αναφερόμενος στο κοινό, «αλλά μεγάλωσα στην ίδια κοινωνία με εσάς, δεν είμαι εκτός από σας αλλά αντίθετα είμαι κομμάτι από σας». Η εργασία για οποιοδήποτε άτομο είναι ένα βασικό δικαίωμα. Ο κ. Κουρπαλίδης υπογράμμισε ότι «για να εργαστεί ένα άτομο με αναπηρία πρέπει ο χώρος της δουλειάς του να είναι προσβάσιμος. Φανταστείτε την ευχαρίστηση που νιώθει ένα ΑμεΑ δουλεύοντας και νιώθοντας ότι προσφέρει στην κοινωνία. Δεν είμαι υπερ του δημοσίου. Ένα άτομο με αναπηρία μπορεί και πρέπει να μπορεί να δουλεύει και στον ιδιωτικό τομέα». Ο κ. Κουρπαλίδης στη συνέχεια έκανε λόγο για την έλλειψη προσβασιμότητας σε καταστήματα εστίασης, για το έλλειμα παιδείας των πολιτών που παρκάρουν στις θέσεις που προορίζονται για ΑμεΑ αλλά και για το ιδεολογικό πρόβλημα καθώς οι πρόσληψη ενός ΑμεΑ είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα χαρακτηρίζεται ως αδυναμία. «Είναι καιρός να αφήσουμε πίσω μας αυτά τα ιδεολογικά προσχήματα», συμπλήρωσε ο ίδιος.
Ερ. Μπόζ: «Τίποτα για εμάς χωρίς εμάς»
Τα ζητήματα της ανεμπόδιστης όδευσης εντός της πόλης έθεσε ο Ερσίν Μπόζ, Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης. Όπως σημείωσε ο ίδιος «για άτομα με προβλήματα όρασης η ηχητική σήμανση και η γραφή Braille είναι προαπαιτούμενα ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν αυτόνομα στην πόλη». Ο κ. Μποζ ανέφερε ότι οι οδηγοί όδευσης στα πεζοδρόμια μιας πόλης πρέπει να είναι ελεύθεροι από δέντρα, πεζοδρόμια και διάφορα άλλα εμπόδια. «Στη Ξάνθη οι οδηγοί όδευσης είναι τοποθετημένοι σε διάσπαρτα σημεία χωρίς να υπάρχει καμία λογική σύνδεση μεταξύ τους και υποπτεύομαι ότι ούτε αυτοί που τους τοποθετούσαν δεν ήξεραν ότι τοποθετούσαν οδηγούς όδευσης» καθώς επίσης οι οδηγοί αυτοί καταλήγουν όλοι σε εμπόδια», υπογράμμισε ο Ερσίν Μποζ αναφερόμενος στη Ξάνθη. Ο ίδιος τόνισε ότι «το πάγιο αίτημα του Συλλόγου Τυφλών εδώ και χρόνια προς τις δημοτικές αρχές είναι η εγκατάσταση ηχητικών σημάνσεων στα φανάρια της πόλης της Ξάνθης. Είναι πολύ επικίνδυνο να κινείσαι στην πόλη χωρίς τις απαραίτητες σημάνσεις». Ο πρόεδρος της Ένωσης Τυφλών Θράκης κλείνοντας ανέφερε ότι «οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από την Πολιτεία που έχουν να κάνουν με έργα που προορίζονται για ΑμεΑ πρέπει να ακολουθούνται από διαβούλευση με τους άμεσα ενδιαφερόμενους όσον αφορά τις προδιαγραφές του ίδιου του έργου γιατί αλλιώς μόνο μπαλώματα μπορούν να γίνουν και τίποτα άλλο».
Ύστερα από την ολοκλήρωση των εισηγήσεων, ακολούθησε συζήτηση σχετικά με την λειτουργία του Ινστιτούτου ΕΝΑ αλλά και όσον αφορά στις πρακτικές λύσεις που προτείνονται ώστε να η προσβασιμότητα στην πόλη για τα άτομα με αναπηρία να γίνει πραγματικότητα.
Παύλος Μαραγκός
pmaragkos@empros.gr
