Τη συλλογή διηγημάτων «Με πούδρα Tokalon» θα παρουσιάσει η συγγραφέας στο φιλαναγνωστικό κοινό της Ξάνθης την Τετάρτη το απόγευμα στο ΙΘΤΠ
Σε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο «Ε» η συγγραφέας μνημονεύει θέματα, παρατηρήσεις και σκέψεις που της έδωσαν την ώθηση και έμπνευση-Σέβεται τον αναγνώστη και του δίνει κίνητρα να σκεφτεί!
Την συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Με πούδρα Tokalon» ετοιμάζεται να «συστήσει» στην πόλη μας η εκπαιδευτικός-συγγραφέας, κα Βάντα Παπαϊωάννου-Βουτσά. Μέσα από έναν εύληπτο λόγο θα επιχειρήσει να μας ταξιδέψει στην εποχή του ’50 κι εν συνεχεία διερχόμενη από διάφορους σταθμούς να φτάσει στο σήμερα. Στη συγγραφική της «ατζέντα» εντάσσει θέματα κοινωνικού προβληματισμού, καθημερινά, οικεία, γνώριμες παρατηρήσεις αναφορικά με την φύση, τους ανθρώπους, τις σχέσεις. Όλα αυτά, λοιπόν πυροδοτούν την πένα της και δη τα βιώματα από τρεις περιοχές που την «σημάδεψαν» κατά σειρά: Λαύριο-Αθήνα-Θράκη.
Στο πλαίσιο μίας ενδιαφέρουσας συνέντευξης η κα Βάντα Παπαϊωάννου-Βουτσά «ξετυλίγει» τις σκέψεις της αναφορικά με την συγγραφή, αποτυπώνει τα θέματα που την απασχολούν, τα ερεθίσματα που ενεργοποιούν την συγγραφή. Τελικά, η συγγραφέας περνά στο εν λόγω έργο της «Με πούδρα Tokalon» και μοιράζεται σκέψεις, συναισθήματα που τη συντροφεύουν στο διάβα της, με αφορμή την επικείμενη παρουσίαση στο ΙΘΤΠ.
«Ε»: Μιλήστε μας για το θέμα του βιβλίου σας με τίτλο «Με πούδρα Tokalon»
Β.Π.-Β.: Μεταφερόμαστε στην εποχή του ’50.Πρόκειται για μία πραγματική πούδρα, η οποία υπήρχε στην τσάντα της μητέρας μου. Την φορούσε πολύ σπάνια, διότι οι γυναίκες εκείνης της εποχής δεν είχαν τόσα περιθώρια για περιποίηση. Αυτή, λοιπόν την πούδρα την είχε μέσα στην καλή της τσάντα, την δερμάτινη. Εγώ και η αδερφή μου σαν παιδιά παίρναμε την τσάντα και βγάζαμε και την πούδρα. Αυτή η εικόνα μου έχει μείνει! Βέβαια, στην επιλογή του τίτλου θα αναφερθώ περισσότερο κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, πώς τον επέλεξα. Έχω συμπεριλάβει ένα κείμενο εντός του οποίου αναφέρω την επιλογή μου. Μου άρεσε σαν άρωμα εποχής, κάτι που ρετουσάρει τις αναμνήσεις μου.
«Ε»: Ποια είναι τα ερεθίσματα κι ακολούθως ποιες οι προεκτάσεις στο έργο σας;
Β.Π.-Β.: Γενικά τα κείμενά μου έχουν μεγάλο εύρος, διότι είναι κείμενα ζωής. Το βιβλίο είναι βιωματικό, ωστόσο συμπυκνώνει βιώματα όχι μόνο της δικής μου ζωής, αλλά και των γύρω μου. Μου αρέσει να παρατηρώ, να εντοπίζω πράγματα και να τα σχολιάζω. Εγώ έτυχε να έχω δύο πατρίδες, συνεπώς είχα να πω πολλά. Συγκεκριμένα κατάγομαι από το Λαύριο Αττικής και βρέθηκα στην Θράκη διορισμένη ως εκπαιδευτικός. Οπότε είναι τελείως διαφορετικό το κλίμα, κοινωνικό μα και φυσικό. Δεν χωρά αμφιβολία πως η πατρίδα είναι εκεί όπου θα «πέσεις» και θα κλάψεις. Έχω, λοιπόν πολλές αναμνήσεις. Αν προσθέσουμε και την Αθήνα όπου σπούδασα, τότε το γενικό πλαίσιο των αναμνήσεων είναι πολύ ευρύ. Τα κείμενα είναι μνήμης και μάλιστα ευρύτερης, από τις γειτονιές, από τους φίλους, τους συγγενείς, από τύπους γραφικούς, γνωστούς μα και άγνωστους, από την φύση που με εμπνέει, από την επικοινωνία με τους γύρω. Επομένως, το παρόν βιβλίο περικλείει βιώματα-μνήμες από την παιδική, νεανική, φοιτητική και ώριμη ηλικία πλέον εδώ στην Θράκη.
«Ε»: Πώς θα χαρακτηρίζατε την στάση σας εν γένει απέναντι στη συγγραφή; Τι σημαίνει για εσάς;
Β.Π.-Β.: Κατά την γνώμη μου η συγγραφή είναι μία εσωτερική ανάγκη. Μπορεί να μην ενδιαφέρει όλους αυτό που εγώ νιώθω, αλλά επειδή μου αρέσει και η επικοινωνία με τους ανθρώπους, θεωρώ πως η συγγραφή γεφυρώνει αυτή την επιθυμία μου. Αυτό που θέλω να πω νιώθω με λίγα λόγια ότι το λέω με σεβασμό προς τον αναγνώστη. Κρίνω πως οφείλω να σεβαστώ τον αναγνώστη και να του δώσω κίνητρα να σκεφτεί και τη δική του ζωή, όπως επίσης και το περιβάλλον γύρω του. Βλέπω την συγγραφή σαν ένα ζωγραφικό πίνακα. Εγώ δεν ξέρω γιατί ο ζωγράφος ζωγράφισε, αλλά βάζω δικά μου πράγματα, υποθέτω τι μπορεί τελικά να συνέβη. Έτσι ακριβώς είναι και η γραφή, θα την πλησιάσουν οι άλλοι με ό,τι τους «γεμίσει» μέσα τους.
«Ε»: Περιγράψτε μας τα πρώτα βήματά σας στον χώρο της συγγραφής. Έπειτα πείτε μας για την συγγραφική σας πορεία ως σήμερα.
Β.Π.-Β.: Έγραφα πάντα, τα βιβλία μου ήταν γεμάτα. Παρόλα αυτά, το πρώτο βιβλίο το εξέδωσα το 2014, δηλαδή συνταξιοδοτήθηκα και μετά. Το «Με πούδρα Tokalon» αποτελεί το τρίτο μου βιβλίο. Ουσιαστικά το πρώτο βιβλίο τοποθετείται το 2014 «…μύριζε γαζία», προέρχεται από λόγια του Καζαντζάκη. Σε αυτό, λοιπόν συνδύασα τα αρώματα της φύσης με αυτά της πατρίδας μου. Το 2017 ακολουθεί το δεύτερο «Τα Λουμινάκια».
«Ε»: Ποια είναι τα θέματα που σας απασχολούν ;
Β.Π.-Β.: Νομίζω πως αν τα βάλουμε κάτω από μία ομπρέλα, είναι κοινωνικά. Δεν έχει σημασία αν είναι φύση, άνθρωπος, σχολείο. Για αυτό και η φύση απασχολεί πολύ τον άνθρωπο.
«Ε»: Καταληκτικά ας περάσουμε στην επικείμενη παρουσίαση στην Ξάνθη.
Β.Π.-Β.: Καταρχάς ευχαριστώ θερμά την κα Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή, γιατί με έχει εντάξει στις Θράσσες συγγραφείς. Έχω έρθει δυο με τρεις φορές στην Ξάνθη σε τέτοιες εκδηλώσεις. Είναι συγκινητικό για εμένα να εντάσσομαι ανάμεσα στις Θράσσες συγγραφείς, για αυτό θα μιλήσω περισσότερο στην παρουσίαση.
«Ε»: Σας ευχαριστούμε!
Χρύσα Κιατίπη
chkiatipi@empros.gr
Πληροφορίες για την παρουσίαση
Τόπος: Αίθουσα Βιργινία Τσουδερού, στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης
Ημερομηνία και ώρα: Τετάρτη 15 Μαρτίου 2023 και ώρα 19.00
Διοργανωτές: Εργαστήριο Γλωσσολογίας +ΜόρΦωΣη του ΤΕΦ/ΔΠΘ, το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, το βιβλιοπωλείο Σπανίδης και οι εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης
Ομιλητές:- Ελένη Ανδρέου, φιλόλογος, συγγραφέας
-Θανάσης Μουσόπουλος, φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής
-Θα συντονίσει η Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή, Ομότιμη Καθηγήτρια Γλωσσολογίας του ΤΕΦ/ΔΠΘ.
-Αποσπάσματα από τη συλλογή θα αναγνώσει η Πολυξένη Καρακατσάνη, ηθοποιός, παιδαγωγός.
