Συνέντευξη με την Κατερίνα Μαυρογεώργη, συγγραφέα και σκηνοθέτιδα με αφορμή την παράσταση «Λουόμενες», που έρχεται στην Καβάλα
«Θεωρώ ότι η υποβάθμιση των πτυχίων μας δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά αποτελεί γρανάζι σε ένα ευρύτερο μηχανισμό υποβίβασης του Πολιτισμού» υπογραμμίζει η ίδια
Λύτρωση. Αυτό υπόσχονται οι «Λουόμενες» σε μία παράσταση κατά την οποία οι θεατές θα έρθουν αντιμέτωποι με όλα αυτά που κρύβουν μέσα τους και τους κρατούν καθηλωμένους. Η ταλαντούχα Κατερίνα Μαυρογεώργη βάζει την υπογραφή της στο κείμενο αλλά και την σκηνοθεσία των «Λουόμενων» ενώ είναι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι η ομάδα που πλαισιώνει το έργο δεν θα μπορούσε να μας δώσει κάτι άλλο εκτός από μια άρτια και πρωτότυπη παράσταση.
Με αφορμή τον ερχομό των «Λουόμενων» στην Καβάλα, στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 8:00μ.μ., την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου και Τρίτη 14 Φεβρουαρίου στις 9:00μ.μ., το «Ε» βρέθηκε και συζήτησε με την Κατερίνα Μαυρογεώργη για το πώς δημιουργήθηκε το έργο, τα σχέδια της αλλά και τις διεκδικήσεις του κλάδου των ανθρώπων της Τέχνης όσον αφορά στο Προεδρικό Διάταγμα σχετικά με τις καλλιτεχνικές ειδικότητες αλλά και τις παραιτήσεις των 41 καθηγητών του Εθνικού Θεάτρου.
«Ε»: Μπορείς να μας πεις δύο λόγια για την παράσταση και το τι πρόκειται να παρακολουθήσουν οι θεατές;
Κ.Μ.: Οι θεατές θα μπουν μέσα σε ένα μισοσκουριασμένο και ξεχαρβαλωμένο υδροθεραπευτήριο το οποίο λέγεται «Ο Ασκληπιός» όπου ιδιοκτήτρια είναι μια μυστηριώδης γυναίκα που τη λένε Λίντια. Μπαίνοντας μέσα οι θεατές θα παρακολουθήσουν μια ξεχωριστή πρωτοχρονιάτικη βραδιά την οποία μοιράζονται τρεις γυναίκες που είναι άγνωστες μεταξύ τους, η ιδιοκτήτρια μαζί με δύο λουόμενες που τρυπώνουν τελευταία στιγμή πριν αλλάξει ο χρόνος και όλες μαζί τρέχουν να ξεφύγουν από κάτι που τις βαραίνει και τις κατατρώει, ένα μυστικό, μία ενοχή. Οι πρωταγωνίστριες επιλέγουν να μην κρυφτούν από αυτό που νιώθουν και αντίθετα καταλήγουν να το ανασύρουν από μέσα τους και μέσω της διήγησης της μία στην άλλη να υπάρξει εξαγνισμός. Οπότε νομίζω ότι οι θεατές θα πάνε κανονικά για λουτρά που εξαγνίζουν την ψυχή και το σώμα.
«Ε»: Πώς προέκυψε το αρχικό κείμενο;
Κ.Μ.: Το αρχικό κείμενο ξεκίνησε να γράφεται το 2018 και άρχισε πολύ οργανικά δηλαδή μου βγήκε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κειμένου αβίαστα. Μετέπειτα επηρεάστηκα από τον μύθο της Περσεφόνης ο οποίος είναι ο δραματουργικός άξονας του κειμένου όπως επίσης επιρροή άσκησε η όπερα και οι ηρωίδες της. Αυτή ήταν η αρχή της δημιουργίας αυτού του κόσμου. Βέβαια στην συνέχεια, η τελική μορφή του κειμένου ολοκληρώθηκε αφού είχαμε ξεκινήσει πρόβες με τις συνεργάτιδές μου οπότε και υπήρξε μια αλληλεπίδραση μεταξύ μας και με αυτό τον τρόπο μπήκε το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Πρόκειται για μία ιστορία λύτρωσης για τους ανθρώπους που θέλουν συγχωρήσουν τον εαυτό τους, να πάνε παρακάτω και βρίσκονται μέσα σε μία παύση όπως είναι η παύση που γίνεται μέσα στα λουτρά με σκοπό την επανεκκίνηση.
«Ε»: Τι είναι αυτό που περιμένεις να απασχολήσει περισσότερο τους θεατές μέσα από αυτή την παράσταση;
Κ.Μ.: Εγώ χαίρομαι όταν οι θεατές γίνονται και αυτοί λουόμενοι και λουόμενες, όταν νιώθουν ότι μπορούν να πουν και αυτοί τα μυστικά τους και αυτά που τους βαραίνουν και τους στεναχωρούν. Πολλές φορές έχει τύχει να μου πει ο κόσμος που παρευρέθηκε σε μια παράσταση ότι όλες αυτές οι ιστορίες του θύμισαν τον εαυτό τους, μια φίλη, έναν γνωστό. Επέρχεται μία λύτρωση με το να διηγούμαστε την ιστορία μας. Το όμορφο αλλά και το κωμικοτραγικό παράλληλα είναι ότι αυτές οι τρεις γυναίκες είναι άγνωστες μεταξύ τους οι οποίες μοιράζονται μια ολόκληρη βραδιά μιας οικειότητας που προκύπτει λίγο λοξά, λίγο παράξενα και είναι το στοιχείο που ίσως την κάνει πιο δυνατή και πιο ενδιαφέρουσα ως παράσταση.
«Ε»: Πως διαχειρίζεσαι το διττό ρόλο της συγγραφέως και της σκηνοθέτιδος; Συγκρούστηκαν αυτοί οι δύο ρόλοι;
Κ.Μ.: Όχι δεν συγκρουστήκαν. Είναι η πρώτη φορά που το κάνω αυτό εξ’ ολοκλήρου αλλά από την αρχή που γραφόταν το συγκεκριμένο, ήξερα ότι θέλω να το σκηνοθετήσω. Με μουσικούς όρους, ήταν σαν να έγραφα ένα κομμάτι και να ήθελα να το παίξω. Υπήρξε μια φυσική συνέχεια σε όλη τη διαδικασία και δεν υπήρξε κανένα συγκρουσιακό στοιχείο. Βέβαια πρέπει να αναφέρω ότι οι ηθοποιοί συνδημιούργησαν με ένα τρόπο με το υλικό τους πάνω στη σκηνή και αυτό είναι πάντα πολύ ενδιαφέρον για κάθε συγγραφέα.
«Ε»: Περίμενες ότι οι «Λουόμενες» θα αποσπάσουν τόσο καλές κριτικές;
Κ.Μ.: Δεν το περίμενα με την κυριολεκτική έννοια. Αυτό που μπορώ να πω ότι ήμουν σίγουρη για αυτή την ομάδα που την αγαπώ πολύ. Έχουμε περάσει τέσσερα χρόνια μαζί που παίζουμε αυτή την παράσταση και την πιστεύω την αφοσίωση μας και την ασχολία μας στο έργο. Η απάντηση στην ερώτηση, για να μην μακρηγορώ, είναι ότι όχι δεν το περίμενα αλλά χάρηκα πάρα πολύ καθώς την αγαπάω αυτή την δουλειά οπότε όλα τα καλά που έχει φέρει είναι καρποί αυτού του πράγματος.
«Ε»: Ποια είναι η αίσθηση του να βλέπεις την παράσταση που έχεις σκηνοθετήσει;
Κ.Μ.: Δίκοπο μαχαίρι αυτή η ερώτηση (Γέλιο). Κοίταξε, όταν η παράσταση λειτουργεί, η χαρά είναι τεράστια. Όταν, για κάποιο λόγο, η παράσταση δεν ακουμπάει το κοινό όπως το φανταζόμαστε ως ομάδα, εκεί δεν θα στο κρύψω είναι λίγο ζόρικα τα πράγματα. Εγώ έχω και μία πιο αυστηρή ματιά μετά από τόσες πολλές φορές που έχω δει την παράσταση οπότε ίσως είναι παραπάνω ζόρι (γέλιο).
«Ε»: Εκτός από τις «Λουόμενες», ετοιμάζεις κάτι άλλο; Δουλεύεις πάνω σε κάτι άλλο;
Κ.Μ.: Αυτή τη στιγμή με πέτυχες στη φάση που θα διαβαστεί την Τετάρτη το επόμενο θεατρικό έργο που έχω γράψει στο Θέατρο REX. Βέβαια με όλη αυτή την έκρυθμη κατάσταση δεν ξέρω τι θα γίνει και πως. Εννοείται πως εμείς είμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στον αγώνα αυτό αλλά ασχολούμαι με αυτό το κείμενο που ονομάζεται «Το Απαγορευτικό» που έχει να κάνει πάλι με το στοιχείο του νερού, απλά δεν βρισκόμαστε σε υδροθεραπευτήριο αλλά σε ένα νησί.
«Ε»: Το επίμαχο διάταγμα όσον αφορά στις καλλιτεχνικές ειδικότητες προκάλεσε την παραίτηση σύσσωμου του καθηγητικού σώματος του Εθνικού Θεάτρου, αφού προηγήθηκε η κατάληψη του από φοιτητές ενώ τα κυρίαρχα ΜΜΕ, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι απόντα. Ποια είναι η άποψη σου και ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις σας;
Κ.Μ.: Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο διάταγμα ήταν στοχευμένο όπως και ότι δεν είναι μεμονωμένο γεγονός αλλά αποτελεί γρανάζι σε ένα ευρύτερο μηχανισμό υποβίβασης του Πολιτισμού και της Εκπαίδευσης. Θεωρώ ότι το timing ήταν απαράδεκτο τη στιγμή που τα θέατρα είναι γεμάτα, ο κόσμος πηγαίνει θέατρο και αυτό δηλώνει έμπρακτα το πόσο σημαντική είναι η Τέχνη για την κοινωνία. Η αίσθηση μου είναι ότι η κατάσταση θα κλιμακωθεί καθώς ό,τι ειπώνεται παίρνει σάρκα και οστά. Λέμε ότι θα απεργήσουμε και απεργούμε, λέμε ότι θα παραιτηθούμε και γίνεται πράξη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τάση υποχώρησης καθώς δεν μας παίρνει , πρέπει να αγωνιστούμε, πρέπει να συνεχίσουμε! Όσον αφορά τα κυρίαρχα ΜΜΕ, προσπαθούν να το κρύψουν κάτω από το χαλάκι σαν να μην συμβαίνει όπως και πολλά άλλα με την νοοτροπία «έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα». Όμως… guess what, συμβαίνει και είναι πολύ θορυβώδες και η προτροπή μου είναι να το διαδίδουμε παντού για να μαθευτεί.
Παύλος Μαραγκός
pmaragkos@empros.gr
