Σπάνια δύο ηγέτες διαφορετικών χωρών μοιάζουν τόσο πολύ στην πολιτική τους πορεία. Ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνουν σήμερα πρόσωπα φθαρμένα, απομονωμένα και –για πολλούς– τελειωμένα πολιτικά.
Ο Μακρόν σε αδιέξοδο
Στη Γαλλία, ο Μακρόν έχει μετατραπεί στον πιο μισητό πολιτικό. Οι επιλογές του σε οικονομία και κοινωνία οδήγησαν σε ακριβή ζωή, βαθιές ανισότητες και πολιτική κρίση χωρίς προοπτική. Η εξωτερική του πολιτική αποδείχτηκε ασταθής και αντιφατική: από «σκληρός» απέναντι στην Τουρκία, βρέθηκε να πουλά όπλα στον Ερντογάν και να τον εντάσσει στην ευρωπαϊκή άμυνα, ενώ ταυτόχρονα πουλά στρατηγικά συστήματα στην Ελλάδα. Ένα παιχνίδι ισορροπιών που αποδείχτηκε καταστροφικό.
Ο Μητσοτάκης στο ίδιο μονοπάτι
Στην Ελλάδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει μια εικόνα διαφθοράς και παρακμής. Υποκλοπές, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, οικονομική ακρίβεια: όλα τροφοδοτούν την αίσθηση ότι η κυβέρνησή του λειτουργεί πέρα από τους κανόνες της Δημοκρατίας. Ξένα ΜΜΕ τον έχουν χαρακτηρίσει «νεκροθάφτη της Δημοκρατίας», ενώ οι στενοί του συνεργάτες βαρύνονται με σκάνδαλα που υπονομεύουν περαιτέρω την αξιοπιστία του.
Η κοινή αποτυχία
Και οι δύο ηγέτες ακολούθησαν την ίδια γραμμή στην εξωτερική πολιτική: σύγκρουση με τη Ρωσία, τυφλή προσκόλληση στις ΗΠΑ, πλήρης απώλεια στρατηγικής αυτονομίας. Το αποτέλεσμα; Η Ευρώπη αποδυναμώθηκε και οι λαοί της πληρώνουν το τίμημα με ακρίβεια, ενεργειακή κρίση και νέα χρέη.
Μια μικρή διαφορά
Η μόνη διαφορά είναι πως ο Μακρόν ίσως βρει διέξοδο στην Κομισιόν, ως διάδοχος της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ο Μητσοτάκης, αντίθετα, φαίνεται να έχει κλείσει κάθε χαραμάδα πολιτικής επιβίωσης στην Ευρώπη, βουτηγμένος στα σκάνδαλα και στην καχυποψία των εταίρων.
Επίλογος
Μακρόν και Μητσοτάκης αντιπροσωπεύουν το ίδιο φαινόμενο: ηγέτες που επένδυσαν στην επικοινωνία, αλλά βούλιαξαν στην πραγματικότητα. Αν κάτι αφήνουν πίσω τους, είναι ένα μάθημα για τους λαούς: όταν η εξουσία στηρίζεται στη φθορά, το τέλος έρχεται γρήγορα.
Γιώργος Χατζηθεοδώρου
