Τα τρία βιβλία της με ταξιδιωτικές εμπειρίες περιγράφει στο «Ε» η συγγραφέας, διαχωρίζοντας την εμπειρία της επίσκεψης με αυτή της παραμονής σε ένα τόπο
«Όσοι λένε πως ταξιδεύουν για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο εκεί, είναι για εμένα κάτι σαν παραμύθι, δεν θεωρώ ότι γίνεται φοβερή επικοινωνία αν δε μείνει σε ένα τόπο»
H Χριστίνα Αντωνιάδου (Christina Anna Rosa Antoniadou) είναι μία πολίτης του κόσμου. Δεν επαναπαύεται στα καθιερωμένα και τα καθημερινά, αλλά επιλέγει να ταξιδεύει και αυτά ακριβώς τα ταξίδια χτίζουν μέρα τη μέρα, εικόνα την εικόνα, εμπειρία την εμπειρία, την προσωπικότητά της. Η ίδια μίλησε στο «Ε» για τις ταξιδιωτικές της εμπειρίες και εξήγησε πώς ξεκίνησε με το blog ‘’Home Is Everywhere’’ και τη συγγραφή τριών ταξιδιωτικών βιβλίων. «Με ιστορίες από την ζωή μου κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στο εξωτερικό. Έτσι, ξεκίνησαν όλα…», μας λέει.
Σήμερα η ίδια με το blog απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που τους αρέσει περισσότερο η επαφή με τα μέσα και το ίντερνετ, ενώ με το βιβλίο σε παραδοσιακούς ανθρώπους, που κρατούν το βιβλίο στο χέρι.
Τα ταξίδια για εκείνη δεν είναι ακριβώς φυγή από την καθημερινότητα, αλλά προσπαθεί περισσότερο να την εμπλουτίσει μέσω αυτών. Έχει ταξιδέψει και έχει ζήσει στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου. Όμως, η απόλυτη εμπειρία για εκείνη ήταν σίγουρα η παραμονή της στη Νότια Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ.
«Όσοι λένε πως ταξιδεύουν για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο εκεί, είναι για εμένα κάτι σαν παραμύθι, δεν θεωρώ ότι γίνεται φοβερή επικοινωνία, αφού τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Αν δεν δουλέψεις σε μία χώρα, αν δεν έχεις συναδέλφους από την χώρα, δεν μπορείς να καταλάβεις τον λαό», όπως τόνισε.
Είστε μία πολίτης του κόσμου. Πού έχετε ζήσει και ποιες τοποθεσίες χαρακτηρίζετε ως σταθμό στη διαδρομή σας;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία. Οπότε είναι για εμένα μία από τις δύο πατρίδες μου, μιας και είμαι Ελληνίδα. Επίσης, πήγαινα και σε γερμανικό σχολείο με αποτέλεσμα να μεγαλώσω με αυτές τις δύο κουλτούρες και περισσότερο με τη γερμανική. Από την αρχή υπήρχε ο συνδυασμός δύο πολιτισμών. Στο εξής, πριν το 2011 μετακόμισα στο Λονδίνο για λόγους επαγγελματικούς, όπου έζησα, μετά πήγα στη Σιγκαπούρη, όπως επίσης και στο Ντουμπάι για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ μετά για τρία χρόνια κατευθύνθηκα προς τη νότια Αφρική, το Γιοχάνεσμπουργκ, έπειτα μετακόμισα στη Δανία, όπου έζησα 3,5 χρόνια. Ενδιάμεσα μέχρι και σήμερα είμαι πολύ συχνά στην Αμερική. Αυτοί, λοιπόν είναι οι βασικοί σταθμοί μου τα τελευταία χρόνια.
Τι ξεχωριστό σας προσφέρουν τα ταξίδια και επιλέξατε να τα κάνετε τρόπο ζωής;
Πέρα από τους επαγγελματικούς μου σταθμούς, στους οποίους αναφέρθηκα προηγουμένως προέκυψαν και τα ταξίδια. Ταξίδεψα και στις γειτονικές περιοχές. Εγώ θα έλεγα πως το ένα θέμα, φέρνει το άλλο. Όταν είσαι τέτοιος άνθρωπος και δεν επαναπαύεσαι στα καθιερωμένα και τα καθημερινά, τότε θα κάνεις και τις αντίστοιχες επιλογές, θα ταξιδέψεις. Αυτά τα ταξίδια σε διαμορφώνουν σαν προσωπικότητα, είναι μία αλληλένδετη σχέση.
Ποιους προορισμούς θα ξεχωρίζατε και για ποιους λόγους;
Σαν ταξίδι σίγουρα αυτό στην Ουγκάντα ήταν ένα από τα πολύ ξεχωριστά, γιατί ήρθα σε άμεση επαφή με τους γορίλες, στα δύο έως τρία μέτρα. Αυτό ήταν μία πολύ συγκινητική εμπειρία, γιατί υπήρχαν πολλά θηλυκά που θήλαζαν τα μωρά τους. Με λίγα λόγια, ήταν μία ‘ανθρώπινη’ επαφή. Γενικά εγώ είμαι πολύ κοντά στον άνθρωπο. Το βλέμμα τους και η συμπεριφορά τους θυμίζει πολύ άνθρωπο. Ήταν πολύ συγκινητικό. Σίγουρα μία άλλη συγκινητική στιγμή ήταν στην Φιλανδία, το βόρειο Σέλας. Την τελευταία νύχτα-έκτη- μας ξύπνησαν στο ξενοδοχείο και μας είπαν πως εμφανίστηκε. Οι καταρράκτες στην Βραζιλία είναι μία ξεχωριστή εμπειρία, όπως επίσης και ο καταρράκτης στην Βενεζουέλα, είναι ο πιο ψηλός, σχεδόν 1 χιλιόμετρο. Τέλος, ένα άλλο συγκλονιστικό ταξίδι ήταν στις ΗΠΑ, όπου έκανα τον γύρο της Αριζόνα. Το ‘’highlight’’ ήταν ένα φαράγγι πολύ ιδιαίτερο με πορτοκαλί χρώματα, που ανάλογα με το πώς πέφτει το φως υπάρχει ένα έντονο φυσικό φαινόμενο και βγαίνουν συναρπαστικές φωτογραφίες. Κλείνω με το ταξίδι μου στην Παπούα που είναι βόρεια της Αυστραλίας, όπου ήρθα σε επαφή με φυλές και πολιτισμούς, που δεν έχουν αντικρίσει σχεδόν ποτέ λευκό ή αντικρίζουν μία φορά τον χρόνο. Μιλάμε για νησάκια στα οποία μέσα σε διάστημα δέκα λεπτών μπορεί κάποιος να κάνει τον γύρο.
Σαν ζωή σίγουρα η παραμονή μου στη Νότια Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ ήταν η απόλυτη εμπειρία, από τα καλύτερα χρόνια μου, αναντίρρητα είχα πολύ ενδιαφέρουσες συναντήσεις με λευκούς, μαύρους, αλλά και μικτούς, με Ινδονήσιους. Ήταν πολύ ξεχωριστά αυτά τα τρία χρόνια.
Ας μιλήσουμε για πρακτικά θέματα που έχετε συναντήσει. Μπορεί κάποιος να ταξιδέψει low budget σε εξωτικούς προορισμούς; Μπορεί να πάρει μαζί μικρά παιδιά;
Όλα αυτά τα ταξίδια εγώ προσωπικά δεν τα έκανα με μικρά παιδιά, ούτε με οικογένεια. Έφυγα γενικώς, όταν μεγάλωσαν τα παιδιά και ήταν πλέον αυτόνομα. Δεν έχω καθόλου εμπειρία αναφορικά με όσα πρέπει να κάνει ένας γονιός με μικρά παιδιά. Προσωπικά δε θα το επέλεγα, εντούτοις γνωρίζω περιπτώσεις ατόμων που κάνουν τέτοια ταξίδια με μικρά παιδιά. Ωστόσο, εγώ το θεωρώ τεράστια ταλαιπωρία, αλλά από εκεί και πέρα προσφέρει κάποιος στο παιδί του μία ιδιαίτερη εμπειρία χωρίς, ωστόσο να ξέρει, αν θα τη θυμάται, όταν μεγαλώσει.
Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος, που ταξιδεύει low budget. Άλλωστε κι εγώ, όταν ταξιδεύω επιλέγω μέτριες καταστάσεις, καθώς γνωρίζω πως πολλοί επιλέγουν ταξίδια πιο οικονομικά λόγω καταστάσεων, αλλά επειδή αρέσει και η συγκεκριμένη επιλογή.
Έχετε ταξιδέψει στην άλλη άκρη του κόσμου. Κατά πόσο η γλώσσα είναι εμπόδιο στην επικοινωνία με φυλές και λαούς με διαφορετικές πολιτιστικές και εθνοτικές καταβολές;
Πράγματι, η γλώσσα είναι ένα θέμα! Νομίζει κανείς πως γνωρίζοντας αγγλικά μπορεί να συνεννοηθεί παντού, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Σίγουρα γνωρίζοντας αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά μπορεί κάποιος να συνεννοηθεί και αυτό βοηθάει πολύ, αλλά υπάρχουν και πολλές χώρες που ακόμη κι αν ξέρεις περισσότερες από πέντε γλώσσες δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Αυτό χαρακτηριστικά το έζησα στην Κίνα τον Απρίλιο, όπου δεν συνάντησα σχεδόν κανένα που να γνωρίζει ξένη γλώσσα. Απεναντίας, ήταν όλοι με ένα κινητό στο χέρι και η συνεννόηση γινόταν μέσω app. Ωστόσο, στην Παπούα οι άνθρωποι μιλούσαν αγγλικά, γιατί είναι η εθνική τους γλώσσα, υπήρχε επικοινωνία, έγιναν συζητήσεις, μάθαμε για τον τρόπο ζωής τους και τα κοινωνικά τους ζητήματα. Στο Μεξικό από την άλλη μιλούν μόνο ισπανικά. Όσοι λένε πως ταξιδεύουν για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο εκεί, είναι για εμένα κάτι σαν παραμύθι, δεν θεωρώ ότι γίνεται φοβερή επικοινωνία, αφού τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Αν δεν δουλέψεις σε μία χώρα, αν δεν έχεις συναδέλφους από την χώρα, δεν μπορείς να καταλάβεις τον λαό.
Πώς επιλέγετε έναν προορισμό; Τι «σημάδια» θέλετε να εντοπίσετε;
Σίγουρα υπάρχουν ακούσματα, έχω διαβάσει, επίσης πολλά για διάφορες χώρες που με εμπνέουν για το επόμενο ταξίδι. Περισσότερο μου αρέσει η Αφρική, η Λατινική Αμερική και λιγότερο η Ασία.
Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο. Τι θα βρει ο αναγνώστης στα βιβλία σας;
Στο βιβλίο μου ‘’Jacaranda ανθίζει πάντα την Άνοιξη’’ περιγράφω την ζωή μου στη νότια Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ. Είναι μικρές ιστοριούλες, αυτοτελείς. Υπάρχει μία δομή, δηλαδή ξεκινώ με τις πιο απλές εμπειρίες, με την πιο απλή καθημερινότητα και σιγά σιγά προχωρώ στα κοινωνικά, ιστορικά και πολιτικά θέματα. Μεταξύ τους έχουν και δεν έχουν σχέση. Εκφράζομαι επίσης με πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κάτι που κάνει ευχάριστο το βιβλίο, είναι σαν να πάει τον αναγνώστη σε μία άλλη χώρα. Το βιβλίο μου ‘’Greek Britain’’ είναι η περιγραφή της ζωής μου στον Λονδίνο, συνεργάζομαι με την Χριστίνα Μπάστα και τελικά συμπληρώνουμε η μία την άλλη με τις εμπειρίες μας. Στο Λονδίνο υπάρχει μεγάλη ελληνική κοινότητα, γι’ αυτό πολλοί Έλληνες θα βρουν τον εαυτό τους, θα ταυτιστούν με τις εμπειρίες μου. Το τρίτο μου με τίτλο ‘’Βαλίτσα και φύγαμε’’ είναι τα ταξίδια μου, εδώ περιγράφω τις εμπειρίες μου από ταξίδια. Εδώ θα βρει κάποιος την επαφή με τον κόσμο, αυτά που μπορούν να συμβούν, θα μπει πολύ πιο βαθιά στο ίδιο το ταξίδι.
Ποια είναι η προσέγγισή σας όσον αφορά το blog Home Is Everywhere που διατηρείτε για τα ταξίδια και τις εμπειρίες σας; Πώς συνθέτετε το περιεχόμενο;
Έτσι ξεκίνησα, δηλαδή με το blog, με ιστορίες από την ζωή μου κατά τη διάρκεια της διαμονής μου στο εξωτερικό. Οι αναγνώστες μου έλεγαν πως αυτό μπορεί να γίνει ένα πολύ ωραίο βιβλίο και κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα. Οπότε είναι ένας συνδυασμός. Το blog απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους που τους αρέσει περισσότερο η επαφή με τα μέσα και το ίντερνετ, που μπορούν να διαβάσουν στην οθόνη. Από την άλλη, το βιβλίο προορίζεται για πιο παραδοσιακούς ανθρώπους, που προτιμούν να κρατούν το βιβλίο στο χέρι. Στο blog επίσης κάποιος μπορεί να βρει κι όλες τις συνεντεύξεις μου και έτσι να με καταλάβει με κάποιο τρόπο.
Τι ταξιδιωτικό ή συγγραφικό έχουν για σας τα μελλοντικά σχέδια; Ετοιμάζετε κάτι;
Έχω επιστρέψει στην Ελλάδα, ζω Θεσσαλονίκη και Αθήνα, καθώς πηγαινοέρχομαι για επαγγελματικούς λόγους. Ταξιδεύω πολύ, έχω μία λίστα με διάφορες χώρες και προσπαθώ δύο έως τρεις φορές τον χρόνο να κάνω αυτά τα ταξίδια. Δεν είναι ακριβώς φυγή από την καθημερινότητα, αλλά προσπαθώ περισσότερο να την εμπλουτίσω. Γράφω ταυτόχρονα ένα πολύ διαφορετικό βιβλίο από αυτά που ήδη υπάρχουν για το οποίο να μου επιτραπεί παρακαλώ να μην αναφέρω κάτι περισσότερο προς το παρόν.
