Κι αυτό μου το ’πε βουλευτής με λιπαράν γαστέρα:
«Εις όποιο κι αν ευρίσκομαι της πόλεως σημείον,
καμία δε μου φαίνεται οδός συντομωτέρα,
παρά εκείνη, που τραβά στο Κεντρικόν Ταμείον».
Γεώργιος Σουρής
Κάθε μέρα που περνά είναι ένας αγώνας για να κατακτήσουμε κάτι. Τα πιο βασικά αρχικά. Το φαγητό μας, τη στέγη μας, την ελευθερία μας. Έπειτα, αφού έχουμε εξασφαλίσει τα βασικά, θέτουμε στόχους και παλεύουμε για τα υπόλοιπα. Αυτά που αποτελούν «πολυτέλειες» και δίνουν το κάτι παραπάνω, το «αλατοπίπερο» της ζωής για τον καθένα.
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια «πολυτέλεια» που την έχουμε όλοι ανάγκη. Για να ξεφύγουμε απ’ την καθημερινότητά μας, για να μπορέσουμε να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Έτσι, θα επανέλθουμε, μετά από αυτές, στους καθημερινούς μας ρυθμούς ανανεωμένοι, με νέες δυνάμεις.
Για τον Καραγκιόζη οι καλοκαιρινές διακοπές δεν υπάρχουν. Ειδικά το καλοκαίρι είναι η περίοδος που ο κόσμος περιμένει, σαν νυχτώσει, να ανάψουν τα φώτα του μπερντέ, να βγει ο καμπούρης στο πανί και να τον κάνει να γελάσει. Και ο Καραγκιόζης δεν αφήνει τον κόσμο δυσαρεστημένο. Θα πει τα αστεία του και θα μιλήσει για τις δικές του «διακοπές».
Πού έκανε διακοπές ο ξυπόλητος; Στην Ασφάλεια! Εκεί τον είχαν μαντρώσει για δεκαπέντε μέρες σε ένα κελί. Ξάπλωνε, έτρωγε και έπινε τζάμπα. «Και γιατί βρε Καραγκιόζη μου σε πήγαν στην Ασφάλεια;» τον ρωτάει ο καλός του φίλος, ο Χατζηαβάτης. Ο δόλιος ο καμπούρης είδε ένα σχοινί να κρέμεται. Το πήρε, για να κρεμάει τα βρακιά των κολλητηριών η Αγλαΐα. «Μα για ένα σχοινί σε πήγανε στην Ασφάλεια;» ξαναρωτάει ο φίλος του. Δεν πρόσεξε ο Καραγκιόζης πως στην άκρη του σχοινιού ήταν δεμένη μια κατσίκα! Να την άφηνε; Την πήρε κι αυτήν στην παράγκα του. Ο κυρ-αστυνόμος όμως δεν πίστεψε πως αυτό συνέβη κατά λάθος. Έτσι τον έκλεισε στη φυλακή.
Γιατί χαρακτηρίζει τον εγκλεισμό του στη φυλακή σαν διακοπές ο Καραγκιόζης; Στη φυλακή έχει φαγητό, στερείται όμως την ελευθερία του. Είναι μια διακοπή από την καθημερινότητα του καμπούρη, γιατί ενώ κάθε μέρα είναι ελεύθερος, στερείται το φαγητό. Ο Καραγκιόζης θα είναι πάντα στερημένος από κάτι. Και ο Έλληνας, που τον συμβολίζει ο Καραγκιόζης, στερημένος είναι.
Οι γενιές των πατεράδων μας, που στερήθηκαν πολλά, δούλεψαν σκληρά, για να προσφέρουν στα παιδιά τους όσα μπορούσαν περισσότερα. Για να μην στερηθούν οι επόμενοι όσα στερήθηκαν αυτοί. Έτσι, οι σημερινοί μεσήλικες, έζησαν πιο πλούσια από τους προγόνους τους. Η στέρηση όμως βασικών πραγμάτων εξακολουθεί να υπάρχει, ειδικά στις νεότερες γενιές, αν και οι Έλληνες συνεχίζουν να δουλεύουν σκληρά. Αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με το φαγητό ή τη στέγη. Η μεγαλύτερη στέρηση είναι αυτή της ελευθερίας. Ο Έλληνας στερείται της ελευθερίας του, γιατί ζει σε ένα κράτος όπου δε λειτουργεί η δικαιοσύνη και βασικός πυλώνας της ελευθερίας και της δημοκρατίας είναι η δικαιοσύνη.
Μάταιες οι προσπάθειες των προηγούμενων γενεών να μην στερηθούν τα τέκνα τους τίποτα. Δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι, δεν καταφέραμε κι εμείς, να φτιάξουμε ένα κράτος δικαίου. Η δικαιοσύνη δε λειτουργεί σωστά, όταν βάζεις έναν φουκαρά στη φυλακή, έναν Καραγκιόζη, για ένα μικροαδίκημα που έκανε λόγω της φτώχειας του. Η δικαιοσύνη λειτουργεί σωστά, όταν βάζει στη φυλακή αυτούς που είναι σε θέσεις ευθύνης και διαπράττουν εγκλήματα σε βάρος των πολλών.
Δεν νοείται να έχουν πεθάνει 57 άνθρωποι στα Τέμπη πριν δύο χρόνια και να μην έχει μπει ούτε ένας στη φυλακή. Δεν νοείται να αποκαλύπτονται σκάνδαλα εκατομμυρίων και να μην «ανοίγει ρουθούνι». Δεν νοείται διάφοροι «χασάπηδες» και «φραπέδες», με τις ευλογίες υπουργών, να κατακλέβουν το δημόσιο χρήμα και να καλείται ο λαός να πληρώσει πάλι τον λογαριασμό.
Αν δεν κάνουμε τίποτα για όλα αυτά, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και τα παιδιά μας θα συνεχίζουν να φεύγουν στο εξωτερικό, για να πάνε σε μια άλλη χώρα όπου θα λειτουργεί η δικαιοσύνη, όπου θα έχουν ευκαιρίες, όπου δε θα στερούνται αυτό που τους αξίζει. Εδώ, στην «Ψωροκώσταινα» μονίμως θα είμαστε πίσω. Γιατί όπου υπάρχει η στέρηση, βασιλεύει η καθυστέρηση.
Όσοι παραμένουμε σ’ αυτήν τη χώρα, τώρα που είναι καλοκαίρι και έχουμε ανάγκη από διακοπές, τι να κάνουμε; Να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του καμπούρη; Πρέπει κάποια στιγμή «να τραβήξουμε το σχοινί» και να ζητήσουμε αυτό που μας αξίζει. Να απαιτήσουμε δικαιοσύνη! Μια δικαιοσύνη που θα είναι όχι για τους λίγους μα για όλους. Όχι μόνο για τους «Καραγκιόζηδες» μα και για τους «Πασάδες», που δεκαετίες τώρα είναι ανεβασμένοι στην καμπούρα μας και δε μας αφήνουν εμάς και τον τόπο να πάμε μπροστά. Για να σταματήσουν οι στερήσεις και οι καθυστερήσεις. Ίσως έτσι μπορέσουμε να κάνουμε διακοπές. Αρκεί, όλοι μαζί, «να τραβήξουμε το σχοινί».
