Αρχική Συνέντευξη Γιώργος Κωνσταντίνου: «Το θέατρο είναι η ρίζα που κρατά ζωντανό τον ηθοποιό»

Γιώργος Κωνσταντίνου: «Το θέατρο είναι η ρίζα που κρατά ζωντανό τον ηθοποιό»

0

Η παράσταση «Εκείνος & Εκείνος» θα παρουσιαστεί στην Ξάνθη αυτή την Παρασκευή 11 Ιουλίου στο Θερινό Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης

Μία κωμωδία υπεράνω σκέψεων, υπεράνω καταστάσεων, υπεράνω λογικής… «Εκείνος κι Εκείνος» έρχεται να ανατρέψει και να μας βάλει σε σκέψεις μέσα από τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές που θέλουν να ζουν ελεύθεροι χωρίς δεσμεύσεις, μέσα στον δικό τους φανταστικό κόσμο.

Από τους δημοφιλέστερους Έλληνες ηθοποιούς, ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει να επιδείξει μία πολύχρονη καριέρα στον χώρο, ένα πολύπλευρο ταλέντο, καθώς εκτός από ηθοποιός διακρίθηκε και ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος.

Εδώ ο Γιώργος Κωνσταντίνου στον ρόλο του Λουκά έρχεται να συναρπάσει και να προκαλέσει γέλιο μέσα από αυτά που λέει και φιλοσοφεί!

Το φημισμένο και εμβληματικό έργο «Εκείνος κι Εκείνος» είναι ένας ύμνος στην ποιητική αλητεία, στην παράλογη λογική σκέψη και στο ελεύθερο χιούμορ. Μιλήστε μας για το δικό σας ρόλο στην παράσταση σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα.

Αρχικά, το έργο αυτό γράφτηκε από τον Μουρσελά, όπως είναι γνωστό, και παραμένει διαχρονικό, καθώς από το 1967 μέχρι σήμερα σατιρίζει και σχολιάζει καταστάσεις που εξακολουθούν να υφίστανται στην ελληνική κοινωνία.

Πρόκειται για ένα έργο που, παρότι περιέχει στοιχεία σουρεαλισμού, είναι απολύτως κατανοητό και δεν αφήνει τίποτα ασαφές ή κρυφό.

Οι δύο βασικοί χαρακτήρες παρουσιάζονται ως «ανένταχτοι»∙ είναι άνθρωποι που απορρίπτουν το σύστημα και επιλέγουν να ζουν ελεύθεροι, έξω από κάθε μορφή κοινωνικής ή θεσμικής δέσμευσης.

Ζουν σε μεγάλο βαθμό μέσα στη φαντασία τους, καθώς πολλά απ’ όσα πιστεύουν ότι θα αποκτήσουν, αποτελούν ουσιαστικά προϊόντα του νου τους. Δεν έχουν ενταχθεί στην κανονικότητα, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους.

Τα όσα λένε και φιλοσοφούν είναι ταυτόχρονα βαθιά και κωμικά – προκαλούν συγκίνηση αλλά και γέλιο.

Τι έχετε να σημειώσετε αναφορικά με τους συνεργάτες σας στην παράσταση; Υπάρχει κάτι στο οποίο θέλετε να σταθείτε και να κάνετε ειδική αναφορά;

Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με εξαιρετικούς ανθρώπους: τον Κακούρη, τον Σταρόβα και τη Μανωλάκου. Είναι πραγματικά από τις πιο ευτυχείς στιγμές της ζωής μου το γεγονός ότι βρέθηκα δίπλα σε τόσο ταλαντούχους, αλλά και τόσο αξιαγάπητους συναδέλφους.

Πρόκειται για μια ομάδα με ξεχωριστή χημεία, κάτι που αποδεικνύεται κάθε βράδυ στη σκηνή – η ανταπόκριση του κοινού είναι συγκλονιστική.

Για να καταλάβει κανείς την ενέργεια αυτής της ομάδας, πρέπει να δει το έργο. Στις Σέρρες, για παράδειγμα, το κοινό σηκώθηκε όρθιο και ξέσπασε σε ενθουσιώδεις επευφημίες – μια πραγματική θριαμβευτική στιγμή.

Πώς μπήκε η υποκριτική στην ζωή σας; Τι σας κέρδισε στον χώρο;

Αυτό συνέβη πριν από 65 χρόνια. Ήρθε ξαφνικά, απροσδόκητα – χωρίς να το περιμένω, αλλά και χωρίς να με περιμένει.

Τα παιδιά εκείνης της εποχής, αμέσως μετά τον πόλεμο, δεν είχαν μέλλον, δεν είχαν κατεύθυνση, δεν γνώριζαν τις δυνατότητές τους ούτε τι επιλογές είχαν μπροστά τους.

Η μητέρα μου τρόμαξε, ανησύχησε. Και τότε, ξαφνικά, οι γονείς μου και οι θείοι μου με ρώτησαν αν ήθελα να γίνω ηθοποιός.

Το αποδέχτηκα σχεδόν χωρίς να το πολυπιστεύω. Βασικά, ήταν μια καλή πρόταση — και μέσα μου ήξερα ότι ίσως να ήταν και μια ευκαιρία.

Ζήσατε σε χρόνια δύσκολα μετά την κατοχή. Θεωρείτε πως όλες αυτές οι εμπειρίες σας έκαναν να δείτε με διαφορετική ματιά το σήμερα;

Πολλές φορές, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, μου λένε: «Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι πολύ δύσκολο». Και τότε εγώ απαντώ: «Έχω ζήσει Κατοχή». Αυτό σημαίνει πως έχω σκληραγωγηθεί μέσα στη φτώχεια, στο τίποτα, σε έναν κόσμο χωρίς προοπτική. Έχτισα τον εαυτό μου από την αρχή, μέσα από την ανάγκη και την επιμονή. Στο Θέατρο Τέχνης, στη Σχολή, αυτό μπήκε σιγά-σιγά στο αίμα μου. Και προχώρησα με τα δικά μου γόνατα.

Όλα έγιναν ξαφνικά — αλλά τίποτα δεν ήταν τυχαίο.

Πότε πρέπει να θεωρείται πετυχημένη μία παράσταση; Τι είναι αυτό που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή;

Το πότε ένα έργο είναι πετυχημένο, πολλές φορές μπορεί κανείς να το καταλάβει μόνος του. Προσωπικά, αν κάτι γνώριζε επιτυχία χωρίς εγώ να το πιστεύω, για μένα θα ήταν αποτυχία. Χρειάζομαι πρώτα να το πιστεύω εγώ — να νιώθω ότι έχει αξία — και μετά να έρθει η αναγνώριση. Η επιτυχία έχει νόημα μόνο όταν ξεκινά από μέσα σου.

Έχετε δηλώσει πως το γράψιμο είναι η άλλη σας πλευρά. Πώς το αντιλαμβάνεστε; Τι συναισθήματα σας «ξυπνά»;

Πράγματι, έχω αδυναμία στο γράψιμο, και ανακάλυψα πριν περίπου 50 χρόνια ότι μπορώ να γράφω. Έχω γράψει 25 σίριαλ, έχω σκηνοθετήσει και έχω παίξει δικά μου έργα μαζί με τον Καρακατσάνη, ενώ έχω γράψει και σενάρια.

Ήταν κάτι που αγάπησα πολύ και συνεχίζω να αγαπώ. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να γίνει το στήριγμά μου, όταν κάποτε «δεν θα μπορώ να σταθώ στα πόδια μου», όπως λέμε.

Δεδομένου πως δραστηριοποιείστε στον χώρο για πάνω από 60 έτη, τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει μία ενδεχόμενη αποτυχία;

Αγάπησα πολύ τους νέους ανθρώπους και τους βοήθησα όσο μπορούσα, όταν είχα τη δύναμη μέσα από την τηλεόραση και το θέατρο. Πολλοί από αυτούς που ξεκίνησαν τότε έγιναν γνωστοί.

Το μόνο που τους λέω κάθε φορά είναι πως αυτό που μπορεί να κρατήσει έναν ηθοποιό σε όλη του τη ζωή είναι το θέατρο — όχι η τηλεόραση, γιατί αυτή είναι εφήμερη, φεύγει και χάνεται. Το θέατρο, αντίθετα, είναι τα θεμέλια, η ρίζα.

Από εκεί και πέρα, όποιος αποφασίζει να γίνει ηθοποιός θα αντιμετωπίσει πολλά κύματα και σκαμπανεβάσματα — τα έχω περάσει κι εγώ και οι φίλοι μου. Το σημαντικό είναι πόσο θα παλέψει και πόσο θα αγαπήσει το θέατρο, γιατί αν το αγαπήσει βαθιά, τότε έχει πραγματικά τη δυνατότητα να γίνει ταλαντούχος ηθοποιός.


Πληροφορίες για την παράσταση στην Ξάνθη

Ημερομηνία και ώρα: Παρασκευή 11 Ιουλίου 21:15

Τοποθεσία: Θερινό Δημοτικό Αμφιθέατρο Ξάνθης

Εισιτήρια-Κανονικό: 22 ευρώ, Φοιτητικό-Ανέργων-ΑμεΑ, άνω των 65, παιδικό 6-12 ετών: 18 ευρώ

Παίζουν: Γιώργος Κωνσταντίνου, Λεωνίδας Κακούρης, Δημήτρης Σταρόβας, Σοφία Μανωλάκου

Ταυτότητα παράστασης:

Κείμενο: Κώστας Μουρσελάς

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας

Σκηνικά: Γιάννης Σπανόπουλος

Κοστούμια: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δανάη Σταματοπούλου

Δημόσιες Σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση

Οργάνωση Παραγωγής: Χριστιάνα Σακαρέλη

Διεύθυνση Παραγωγής: Θοδωρής Γκόγκος

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Πλασκοβίτης

Παραγωγή: Non Grata Productions- Βασίλης Ζήσης

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από Χρύσα Κιατίπη
Περισσότερα άρθρα από Συνέντευξη
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Μνήμη και συλλογικό τραύμα: μια λογοτεχνική αναμέτρηση με την τραγωδία του Χίλσμπορο

Η συγγραφέας Βασιλική Πέτσα μιλάει στο «Ε» για το νέο της βιβλίο «Δεν θ’ αργήσω», το οποίο…