Μία DIY προσπάθεια από τον Δημήτρη Σφυρή επαναχρησιμοποίησης του χώρου των θερινών Ολύμπιων – Για πέντε προβολές οι σινεφίλ της Ξάνθης θα νιώσουν τι σημαίνει θερινό σινεμά – Ο εμπνευστής της ιδέας, Δημήτρης Σφυρής μιλάει στο «Ε» για την ανάγκη ύπαρξης ενός χώρου στο πλαίσιο της Τέχνης, αλλά και της συλλογικής (συν)εργασίας
Σε μια εποχή που η οθόνη του υπολογιστή και του κινητού έχει καταλάβει κυρίαρχη θέση στη ζωή μας, η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και συλλογικές εμπειρίες γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Το θερινό σινεμά, με την ατμόσφαιρά του, τα αστέρια στον ουρανό και την αίσθηση της κοινότητας, αποτελεί μια όαση στην καθημερινότητα. Στην Ξάνθη, αυτή η όαση αναβιώνει χάρη στην προσπάθεια του Δημήτρη Σφυρή, ενός πολιτικού μηχανικού και ερασιτέχνη μουσικού, που με επιμονή και αγάπη για τον κινηματογράφο, δίνει ξανά ζωή στα ιστορικά θερινά Ολύμπια για τέσσερις μοναδικές προβολές, αρχής γενομένης από αυτή τη Πέμπτη 12 Ιουνίου. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που δεν αποτελεί απλώς μια σειρά προβολών, αλλά μια πράξη αντίστασης στην απομόνωση και μια πρόσκληση σε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, σε εποχές που η ψυχαγωγία ήταν συνυφασμένη με τη συνύπαρξη.
Πέντε χρόνια θερινό σινεμά στην αυλή του ΠΑΣ Αντίκας
Ο κ. Σφυρής, μιλώντας στο «Ε», αναφέρει πως η ιδέα για υπαίθριες προβολές γεννήθηκε από παιδικά βιώματα και την εμπειρία του ως φοιτητής στα Χανιά, όπου γνώρισε ένα θερινό σινεμά που λειτουργεί από το 1910. «Όταν ως παιδί έβλεπα κάποιες ταινίες στα θερινά Ολύμπια ούτε που μου περνούσε από το μυαλό ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο!», εκφράζει ο ίδιος. «Θα μου πεις τώρα, πως φτάσαμε ως εδώ… Νομίζω ότι ο βασικός λόγος είναι ότι απλά βαριέμαι να βλέπω ταινίες μόνος μου!».
Η αρχική υλοποίηση του ονείρου του ήρθε κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας, όταν πρότεινε στον σύλλογο ΠΑΣ Αντίκας να ξεκινήσουν θερινές προβολές στην πανέμορφη αυλή του στην Παλιά Ξάνθη. Η συνεργασία αποδείχθηκε επιτυχημένη, με τον κόσμο να αγκαλιάζει την προσπάθεια. «Από την αρχή φάνηκε πως ο κόσμος μάλλον το είχε ανάγκη αφού πολλές φορές αναγκαζόμασταν να διώξουμε κάποιους που δεν χωρούσαν να κάτσουν», δηλώνει ο κ. Σφυρής. Για πέντε καλοκαίρια, οι προβολές περιλάμβαναν ταινίες ευρείας γκάμας, από ελληνικές, ευρωπαϊκές, αμερικάνικες, παλιές του ’50, του ’80, κυρίως κωμωδίες ή απλώς αισιόδοξες με κάποια έστω αίσθηση του χιούμορ.
Ο κ. Σφυρής προσθέτει ότι «συνήθως ψάχνω για ταινίες που να έχουν ψυχή! Θέλω να πιστεύω ότι μέτρησε και αυτό στην αποδοχή του κόσμου καθώς και το ότι προσπαθώ με ένα μικρό πρόλογο κάθε φορά να κεντρίσω το ενδιαφέρον των θεατών και να τους μεταφέρω στο κλίμα της ταινίας».
Ένα χαρακτηριστικό των προηγούμενων ετών ήταν και τα μουσικά δρώμενα έκπληξη πριν από τις προβολές. Ο κ. Σφυρής είχε συνεργαστεί με τη φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Ξάνθης, τη χορωδία Αρίων και το Εργαστήρι Πολυφωνικού Τραγουδιού του Λυκείου Ελληνίδων. Κάποια από αυτά τα δρώμενα είναι διαθέσιμα και στο YouTube.
«Ο ενθουσιασμός όλων μας είναι οπωσδήποτε μεγάλος, μιας και θα ξαναζήσουμε για τέσσερις βραδιές κάποιες από τις παλιές νύχτες του θερινού σινεμά», τονίζει ο κ. Σφυρής
Το τέλος μια εποχής και ο «δρόμος» προς τα θερινά Ολύμπια
Η ανάγκη για νέα στέγη προέκυψε όταν ο σύλλογος ΠΑΣ Αντίκας χρειάστηκε να εγκαταλείψει το κτίριο.
«Και να όμως που έφτασε η στιγμή που ο σύλλογος ΠΑΣ Αντίκας έπρεπε να εγκαταλείψει το κτίριο με την όμορφη αυλή οπότε αυτό σήμαινε ότι το θερινό σινεμά μας θα έμενε άστεγο…», περιγράφει ο κ. Σφυρής, ενώ προσθέτει «Θα μου πεις, μα καλά, έχει ανάγκη από στέγη ένα υπαίθριο θερινό σινεμά; Έστω όμως μία αυλή την έχει ανάγκη! Και που να βρεις ξανά μία αυλή σαν αυτή που είχε ο σύλλογος ΠΑΣ Αντίκας!».
Ο κ. Σφυρής αναζήτησε έναν νέο χώρο, και τα παλιά Θερινά Ολύμπια αποτέλεσαν την ιδανική επιλογή. «Μη μπορώντας λοιπόν να βρω κάποιον άλλο αντάξιο χώρο ώστε να συνεχίσουμε αυτό το θερινό σινεμά σκέφτηκα ότι ο πιο κατάλληλος χώρος που να έχει να δώσει κάτι επιπλέον από αυτό που είχαμε μέχρι τώρα και να χωράει ακόμα και αυτούς που δεν έβρισκαν να κάτσουν στις προβολές, ήταν τα παλιά Θερινά Ολύμπια!», εξηγεί ο ίδιος. «Ήταν ευτυχές το γεγονός ότι ο χώρος παρέμενε αναξιοποίητος, ενώ νοικιάζεται από την επιχείρηση του Misirlou Live Stage. Έτσι λοιπόν σε συνεργασία με τον Αλέξη Θεοδωρίδη, έναν από τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης, είπαμε να το δοκιμάσουμε».
Επαναλειτουργία μέσω της συλλογικής προσπάθειας
Η επαναλειτουργία, όμως, ενός χώρου που βρίσκεται σε απραξία απαίτησε πολλή εργασία. «Έπρεπε να αδειάσει ο χώρος από κάθε λογής άχρηστα αντικείμενα και μπάζα που είχαν συσσωρευτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, να συμμαζευτεί, να επισκευαστεί η παλιά οθόνη…», αναφέρει ο κ. Σφυρής. Ευτυχώς, πολλές από τις παλιές καρέκλες του θερινού σινεμά βρέθηκαν σε καλή κατάσταση. «Το βασικότερο όμως ήταν ότι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν οι στενοί μου φίλοι και κάπως έτσι πιστεύω ότι έστω για αρχή θα είμαστε έτοιμοι την Πέμπτη να υποδεχτούμε τον κόσμο για την πρώτη από τις τέσσερεις προβολές που θα γίνουν φέτος. Σίγουρα μελλοντικά υπάρχει περιθώριο να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο ο χώρος».
«Ο ενθουσιασμός όλων μας είναι οπωσδήποτε μεγάλος, μιας και θα ξαναζήσουμε για τέσσερις βραδιές κάποιες από τις παλιές νύχτες του θερινού σινεμά»
Το εγχείρημα χαρακτηρίζεται ως D.I.Y. (Do It Yourself) και, σύμφωνα με τον κ. Σφυρή, είναι περισσότερο χρονοβόρο παρά κοστοβόρο. «Απαιτεί κυρίως προσωπικό χρόνο και κόπο, το οποίο αν υπάρχει η διάθεση μπορεί να κάνει ο καθένας μας», δηλώνει.
«Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το μεγαλύτερο οικονομικό κόστος καλύπτεται από το Misirlou, το οποίο και νοικιάζει τον χώρο και θα καλύψει επίσης τις ανάγκες για ποτά, μπύρες και αναψυκτικά σε όσους το επιθυμούν. Το συμβολικό εισιτήριο των 2€ θα χρησιμοποιηθεί «για να καλυφθούν τα έξοδα αγοράς των δικαιωμάτων προβολής των ταινιών και κάποιων άλλων μικροεξόδων», σημειώνει.
«Ο ενθουσιασμός όλων μας είναι οπωσδήποτε μεγάλος, μιας και θα ξαναζήσουμε για τέσσερις βραδιές κάποιες από τις παλιές νύχτες του θερινού σινεμά», τονίζει ο κ. Σφυρής. Τα Θερινά Ολύμπια, που λειτουργούσαν δίπλα στα χειμερινά Ολύμπια από το 1920, φέρουν αναμνήσεις για τους παλαιότερους κατοίκους της Ξάνθης. «Θα το μάθουν όμως και οι νεότεροι που δεν είχαν την δυνατότητα να το επισκεφτούν μιας και κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2010 έπαψε να λειτουργεί. Ελπίζω να έχουμε δημιουργήσει τις συνθήκες για αυτό το μικρό ταξίδι στον χρόνο!».
Έχουμε ανάγκη να βρισκόμαστε μεταξύ μας και να ανταλλάσσουμε βλέμματα, ιδέες, γέλια και συναισθήματα
Ο κ. Σφυρής αναλογίζεται τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον τρόπο ψυχαγωγίας, με την τηλεόραση και το βίντεο να έχουν «θάψει» τις αίθουσες των σινεμά, για να «θαφτούν» στη συνέχεια από το YouTube και το Netflix.
«Μπορεί η αποξένωση για πολλούς από εμάς να μεγαλώνει παρόλη την άνθηση των διαδικτυακών μέσων κοινωνικοποίησης. Μπορεί αρκετοί να θαυμάζουμε τις άπιαστες ικανότητες της A.I. (τεχνητής νοημοσύνης) και να αρχίζουμε σιγά σιγά να την χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας», αναφέρει. Ωστόσο, τονίζει την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή: «Παραμένουμε όμως άνθρωποι και είμαστε κοινωνικά όντα, έχουμε την ανάγκη να βρισκόμαστε μεταξύ μας και να ανταλλάσσουμε βλέμματα, ιδέες, γέλια και συναισθήματα».
Κλείνοντας, ο κ. Σφυρής μας παραπέμπει σε ένα τραγούδι: «Όπως λέει και το τραγούδι του Αγγελάκα, εμπνευσμένο από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη, “Δεν είμαι μόνος, όλα είναι δρόμος!”».
Το πρόγραμμα:
