Μία συνέντευξη με τον πολυγραφότατο συγγραφέα, με αφορμή την παρουσίαση του νέου του μυθιστορήματος «Πανδώρα» στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ το απόγευμα της Τετάρτης-«Έχω την αίσθηση πως τα έργα τέχνης συναντάνε τους καλλιτέχνες κι όχι οι καλλιτέχνες τα έργα τέχνης, ακόμη κι αν αυτό ακούγεται κάπως πλατωνικό», ανέφερε στο «Ε»
Ο πολυγραφότατος συγγραφέας, αρθρογράφος-χρονογράφος, Χρήστος Χωμενίδης με το νέο του βιβλίο «Πανδώρα» φέρνει στο προσκήνιο μία γυναίκα «που δεν χωρά σε στερεότυπα, απολαμβάνει τις αντιφάσεις της υποφέροντας μάλιστα εξαιτίας τους, πότε νηφάλια, πότε πιωμένη, μπαινοβγαίνει σε παράλληλους κόσμους, πολιτεύεται από άγνοια κινδύνου, ερωτεύεται, παράφορα, με πλήρη γνώση».
Ο συγγραφέας βγαίνει από τον εαυτό του και γίνεται οι ήρωές του. Στα μάτια του ίδιου αυτή η νεαρή γυναικεία μορφή ονόματι Πανδώρα είναι ελκυστική, τον βοηθά να γράψει και τη συνέχειά της!
Με αφορμή, λοιπόν την παρουσίαση του μυθιστορήματος από τον κ. Χωμενίδη στην Ξάνθη σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο ΔΥΟ και τις εκδόσεις Πατάκη το απόγευμα της Τετάρτης στον χώρο του βιβλιοπωλείου, ο συγγραφέας παρουσίασε στο «Ε» την Πανδώρα και μεταξύ άλλων μίλησε για θέματα συγγραφής, μικροπολιτικής και για την εντύπωσή του αναφορικά με τον άνθρωπο του 21ου αιώνα.
Πρωταγωνίστρια στο νέο σας βιβλίο είναι μία νέα γυναίκα, η Πανδώρα. Ποια θέση κατέχει ανάμεσα στους υπόλοιπους ήρωες των μυθιστορημάτων σας;
Η Πανδώρα έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν στα μάτια μου τουλάχιστον πολύ ελκυστική. Γενικά σε κάθε μυθιστόρημά μου εμφανίζονται πάνω από 50 πρόσωπα και υπάρχουν και μυθιστορήματα συνόλου, αν τα παρομοιάζαμε με κομμάτια-συνθέσεις της κλασικής μουσικής, θα λέγαμε ότι είναι συμφωνίες.
Η Πανδώρα είναι ελκυστική και τόσο ξεχωριστή, με βοηθάει να σκέφτομαι για να γράψω και τη συνέχειά της.
Κατά τη διαδικασία διείσδυσης στον ψυχικό κόσμο της Πανδώρας συναντήσατε δυσκολίες;
Με γυναίκα το έχω ξανακάνει και συγκεκριμένα με τη Νίκη, αλλά με νέα κοπέλα δεν το είχα επιχειρήσει ξανά. Είναι δύσκολο, αλλά είναι τρομερά προκλητικό. Άλλωστε, το να γράφεις βιβλία και να είσαι συγγραφέας σημαίνει ότι βγαίνεις από τον εαυτό σου και γίνεσαι οι ήρωές σου. Αυτό θέλεις έτσι κι αλλιώς.
Έχετε πει παλαιότερα πως μέσα από την Πανδώρα θελήσατε να πλάσετε μία ηρωίδα, συνομήλικη με τον 21ο αιώνα. Μπορεί να παρουσιάσει ο αιώνας αυτός περισσότερες ευκαιρίες σε σύγκριση με τον προηγούμενο;
Νομίζω πως τελικά θα αποδειχτεί πιο ενδιαφέρων ο 21ος αιώνας. Ο 20ος ήταν τρομερά ενδιαφέρων με την κυριολεκτική σημασία, αιώνας των παγκοσμίων πολέμων. Ωστόσο, τον 21ο αιώνα ο άνθρωπος πρόκειται να αναμετρηθεί με την τεχνητή νοημοσύνη και θα πρέπει να παραδεχτεί και την ήττα του από αυτή.
Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει και η μικροπολιτική. Πώς το περνάτε μέσα στο βιβλίο σας;
Η μικροπολιτική με ενδιαφέρει πολύ σε ένα επίπεδο περιφέρειας, όχι Αθήνας, δηλαδή το ποια είναι τα ανθρωποδίκτυα, πώς γίνονται οι ζυμώσεις, τα μικρά και τα κάπως μεγαλύτερα συμφέροντα, τα πρόσωπα που αναδεικνύονται. Θεωρώ ότι είναι μια ‘’commedia dell’Arte’’, κάτι που με ερεθίζει, με διασκεδάζει και με διδάσκει. Το γεγονός πως μπαίνει η Πανδώρα ερχόμενη από αλλού σε αυτόν τον κόσμο μου φαίνεται εξόχως ενδιαφέρον. Γενικά μία από τις συνθήκες που κάνουν μία αφήγηση ενδιαφέρουσα είναι κάποιος από αλλού να μπει σε έναν άλλο κόσμο.
Πώς αντιλαμβάνεστε τον κόσμο γύρω σας; Ποια εικόνα έχετε για τον άνθρωπο και τελικά βάσει ποιων κριτηρίων επιλέγετε τους ήρωές σας;
Τα κριτήρια δεν τα βάζω εγώ, αλλά η έμπνευσή μου. Δεν ψάχνω ήρωες με ορθολογικό τρόπο. Αυτά είναι και λίγο μαγικά πράγματα. Έχω την αίσθηση πως τα έργα τέχνης συναντάνε τους καλλιτέχνες κι όχι οι καλλιτέχνες τα έργα τέχνης, ακόμη κι αν αυτό ακούγεται κάπως πλατωνικό, ότι δηλαδή υπάρχει το αρχέτυπο και πως κάπου αλλού μας βρίσκει, ότι υπάρχει.
Η εντύπωσή μου για τον κόσμο μετά από τόσα χρόνια που ζω είναι γενικά θετική ή μάλλον στο φινάλε θετική. Αν με ρωτούσαν αν θα ξαναγεννιόμουν, αν θα έμπαινα στη διαδικασία, μάλλον θα έλεγα «ναι». Επίσης, αν με ρωτούσαν, αν θέλω να ξαναζήσω, θα απαντούσα θετικά.
Αναφορικά με το συγγραφικό σας έργο πείτε μας πώς ξεκινήσατε να γράφετε και γιατί το συνεχίσατε; Τι είναι γραφή για εσάς;
Όταν ήμουν μικρός νόμιζα πως γράφω, επειδή δεν μου αρκεί ο κόσμος ούτε η ζωή μου. Όσο μεγαλώνω διαπιστώνω πως το να γράφεις είναι ένας τρόπος να αγαπάς τους ανθρώπους.
Θεωρείτε πως στην εποχή μας δίνονται αρκετές ευκαιρίες στους νέους να προχωρήσουν μπροστά;
Νομίζω πως αυτή η εποχή είναι πιο σκληρή από την εποχή που ήμουν εγώ στην ηλικία της Πανδώρας, αλλά ταυτόχρονα είναι και πιο ειλικρινής, δηλαδή δεν υπάρχει η επίφαση, η πολυτέλεια. Τότε υπήρχε το lifestyle, η εντύπωση πως ζούμε σε μία αέναη ευμάρεια.
Τουλάχιστον σήμερα η εποχή δεν ευνοεί τις ψευδαισθήσεις και αυτό είναι καλό. Το θέμα δεν είναι να δίνονται ευκαιρίες στους νέους, αλλά να φτιάχνουμε ανθρώπους που να μπορούν να δημιουργούν ευκαιρίες.
