Συνεχίζεται η θεματική «Περί Θεάτρου Λόγος», στις 29 Απριλίου στο ΛτΕ
«Κώστας Βάρναλης και Θέατρο» είναι η θεματική των ελεύθερων μαθημάτων του Θανάση Μουσόπουλου, που θα αναπτυχθεί την Τρίτη 29 Απριλίου, στις 19.00 στο Λύκειο των Ελληνίδων, στο πλαίσιο του κύκλου «Περί Θεάτρου Λόγος».
Όπως ενημερώνει ο διδάσκων: «συνεχίζοντας τη σειρά των συναντήσεών μας, θα προσεγγίσουμε συνολικά τη σχέση του Κώστα Βάρναλη με το θέατρο.
Ο μεγάλος θρακιώτης και οικουμενικός δημιουργός Κώστας Βάρναλης από πολλές οπτικές μίλησε και ασχολήθηκε με την Τέχνη του Θεάτρου, ιδιαίτερα του αρχαιοελληνικού. Έγραψε κείμενα για θεατρικούς συγγραφείς και φιλοτέχνησε πολλές μεταφράσεις αρχαίων ελληνικών δραματικών έργων. Επίσης μετέφρασε και ξένους θεατρικούς συγγραφείς.
Πίστευε πως “Η διδασκαλία των κλασικών κειμένων στα σχολεία ένα έχει κυριότατο σκοπό : τη γνώση του αρχαίου πολιτισμού από τις πηγές. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Κ΄ οι πηγές αυτές είναι οι θαυμασιότερες πνευματικές κ΄ αισθητικές πηγές της ανθρωπότητας (…) Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει καλά το νεότερο πολιτισμό, αν δεν ξέρει από πού αυτός ξεκίνησε για να φτάσει εδώ που βρίσκεται».
Κατά τη διάρκεια του φετινού κύκλου «Περί Θεάτρου Λόγος» αναφέραμε κείμενα (κριτικά και χρονογραφήματα) του Κώστα Βάρναλη για το αρχαίο θέατρο, για τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη.
Εκτός από αυτή την πλευρά αυτού του σημαντικού βαρναλικού corpus, θα φωτίσουμε δύο ακόμη πλευρές.
Πρώτα πρώτα οι αναφορές του στο Θέατρο Σκιών.
Ψάχνοντας πρόχειρα, βρήκα ότι ο Κώστας Βάρναλης σε δύο κείμενά του αναφέρεται στον Καραγκιόζη και στο θέατρο σκιών. Υποθέτω ότι στα χιλιάδες χρονογραφήματά του, που τα περισσότερα άλλωστε είναι ακόμη αδημοσίευτα, και κάπου αλλού θα μιλά για το θέατρο σκιών στην Αθήνα. Οι αναφορές του προέρχονται από τα «Φιλολογικά Απομνημονεύματα» και από τον δεύτερο τόμο του έργου «Αισθητικά – Κριτικά».
Δεύτερη πλευρά είναι το μοναδικό θεατρικό του έργο «Άτταλος ο τρίτος». Το έργο εμπνεύσθηκε ο Βάρναλης από το βιβλίο του Παναγή Λεκατσά «Η Πολιτεία του Ήλιου. Η κοινοχτημονική επανάσταση των δούλων και προλετάριων της Μικρασίας 133-128». Τον «Άτταλο τον Τρίτο» ο Βάρναλης έγραφε σταδιακά από το 1946 και για μια εικοσαετία, περίπου, δεδομένου ότι εκδόθηκε το 1972.
Η Αριστούλα Ελληνούδη γράφει για τον Άτταλο:
“Ένα έργο με χυμώδη λαϊκή γλώσσα, σπινθηροβόλο χιούμορ, καυστικό σαρκασμό για τους τυράννους των λαών, πλασμένο από τον διακαή πόθο του Βάρναλη να πάψουν οι λαοί «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» να «προσμένουν κάποιο θάμα». Να γίνουν αυτοί ο τροχός της Ιστορίας κι οι μόνοι αφέντες στον τόπο τους». […] Η θεατρικότητα του Βάρναλη, και στα μεγάλα θεατρικόμορφα ποιήματά του και στα μικρά, προκύπτει και με την ψυχογράφηση των προσώπων που πλάθει, με τις συγκρούσεις της μυθοπλασίας του, την παραστατική, πλουμιστή, αφτιασίδωτα λαϊκή, λυρική ή τσουχτερή και θεατρικά «νευρώδη» γλώσσα του, με της «Αλήθειας το ρυθμό».”
