Πρόεδρος Εργατικού κέντρου Ξάνθης , Α. Σισαμπέρης: «Η αύξηση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων που κυριολεκτικά τους έχει τσακίσει η ακρίβεια»- Εργασιακή εικόνα στην Ξάνθη: «Οι νέοι φεύγουν …μ’ αυτούς τους μισθούς δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια» –Προέδρος ΕΒΕ Ξάνθης , Μ. Μαλλιαρουδάκη: «Ο εργοδότης δίνει και τα μισά τα παίρνει το κράτος…»
Ολίγον από …πρωτοπριλιάτικο ψέμα έχει η αύξηση του κατώτατου μισθού που ανακοίνωσε η κυβέρνηση από 1ης Απρίλιου. Ήτοι: Από την 1η Απριλίου 2025 ο κατώτατος μισθός αυξάνεται κατά 6,02% και διαμορφώνεται αναλυτικά ως εξής: Για τους υπαλλήλους πλήρους απασχόλησης κατά 50 ευρώ και θα διαμορφωθεί, από τα 830 ευρώ που βρίσκεται σήμερα, στα 880 ευρώ. Ακολούθως, το ημερομίσθιο των εργατοτεχνιτών από 37,07 ευρώ θα ανέλθει στα 39,30 ευρώ. Και η αρχική …ανάσα ανακούφισης των εργαζομένων κόπηκε στην μέση όταν πήραν τα μολύβια και υπολόγισαν ότι η αύξηση δεν επαρκεί για να καλύψει τις αυξήσεις στις τιμές των βασικών προϊόντων, των ενοικίων αλλά επιπλέον την μισή την μοιράζονται με το …κράτος!.
Πρόεδρος Εργατικού κέντρου Ξάνθης , Α. Σισαμπέρης: «Η αύξηση δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων που κυριολεκτικά τους έχει τσακίσει η ακρίβεια»
Μιλώντας με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης Αθανάσιο Σισαμπέρη γίνεται κατανοητό αυτό που αρχικά αναφέραμε περί πρωταπριλιάς: «Η αύξηση στον κατώτατο μισθό που δόθηκε από 1η Απριλίου φαίνεται σαν ψέμα και βέβαια δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των εργαζομένων που κυριολεκτικά τους έχει τσακίσει η ακρίβεια. Είναι θετικό βέβαια που ο κατώτατος μισθός από τα 751 ευρώ που ήταν το 2009 και την κατρακύλα στα χρόνια του μνημονίου στα 586 ευρώ για τους άνω των 25 ετών και την ντροπή του υποκατώτατου στα 510 για τους κάτω των 25 ετών, να έχει φτάσει στα 880 ευρώ μετά από 16 χρόνια. Δηλαδή μια αύξηση 129 ευρώ. Ωστόσο όταν τα είδη πρώτης ανάγκης, τα ενοίκια και η αγορά κατοικίας έχουν εκτοξευτεί, αυτή η αύξηση είναι …ψίχουλα και δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες των εργαζομένων», επισημαίνει ο κ. Σισαμπέρης.
Ανάγκη για συλλογικές συμβάσεις
Και προς επίρρωση του ισχυρισμού του αναφέρει πως σήμερα ο εργαζόμενος διαθέτει το 40% του μισθού του για το ενοίκιό του και το υπόλοιπο για τα βασικά είδη : «Όπως δείχνουν οι έρευνες είμαστε η δεύτερη πιο ακριβή χώρα στην Ευρώπη και η τελευταία σε αγοραστική δύναμη. Εφόσον όπως λέει ο πρωθυπουργός της χώρας μας, έχουμε ανάπτυξη θα πρέπει να έχουν ένα καλό μέρισμα και οι εργαζόμενοι που παράγουν πλούτο. Θέλουμε συλλογικές συμβάσεις ώστε να διαπραγματευόμαστε με τους εργοδότες τους μισθούς και να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια».
Εργασιακή εικόνα στην Ξάνθη: «Οι νέοι φεύγουν …μ’ αυτούς τους μισθούς δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια»
Αναφερόμενος στην εργασιακή εικόνα του νομού μας ο κ. Σισαμπέρης ανέδειξε ως μεγάλο πρόβλημα την μετανάστευση, επισημαίνοντας ότι το περισσότερο δυναμικό του νομού μας φεύγει σε χώρες του εξωτερικού, όπου εργάζεται σε δύσκολες δουλειές αλλά αμείβεται με 3.000 – 4.000 ευρώ έχοντας ως στόχο να δουλέψει κάποια χρόνια και να βελτιώσει την οικονομική του θέση: «Φεύγουν πολλοί έξω …Με τους μισθούς εδώ οι νέοι δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια. Αυτό πρέπει να τους προβληματίσει όλους. Ο ΣΕΒ ανακοίνωσε ότι σημειώθηκε ρεκόρ στα κέρδη των βιομηχάνων. Ας αναλάβουν πρωτοβουλίες για να μείνουν οι νέοι στο τόπο μας. Στον τουρισμό έχουμε 80.000 ελλείψεις σε προσωπικό. Αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσουν με πραγματικές αυξήσεις ώστε να μην φεύγει το εργατικό δυναμικό μας έξω».
Προέδρος ΕΒΕ Ξάνθης , Μ. Μαλλιαρουδάκη: «Ο εργοδότης δίνει και τα μισά τα παίρνει το κράτος…»
Πώς το αντιμετωπίζουν όμως οι εργοδότες και κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που είναι αυτοί που καλούνται να δώσουν τις αυξήσεις; Μπορούν να ανταπεξέλθουν ή θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα της επιχείρησή τους; Η πρόεδρος του ΕΒΕ Ξάνθης Μαριάνθη Μαλλιαρουδάκη μεταφέρει την άποψη του επιχειρηματικού κόσμου θέτοντας παράλληλα και μια άλλη παράμετρο: «Είναι ξεκάθαρα μια επιβάρυνση το ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο επιχειρηματικό περιβάλλον. Αλλά και για τους εργαζόμενους που φαίνονται ωφελημένοι δεν είναι και τόσο. Με την αύξηση αυτή αλλάζουν φορολογική κλίμακα και πληρώνουν περισσότερο φόρο και ως εκ τούτου επωφελείται το κράτος. Ο εργοδότης δίνει και τα μισά τα παίρνει το κράτος. Αυτή η επιβάρυνση για τους εργοδότες δηλαδή δεν πηγαίνει στους εργαζόμενους ώστε να αυξηθεί η αγοραστική τους δύναμη ώστε να υπάρχει οικονομικό αποτύπωμα».
