Σήμερα το πρωί θα πραγματοποιηθεί η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία
Σε μία από τις πιο όμορφες γειτονιές στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης συναντά κανείς την πετρόχτιστη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ο Ναός είναι τρίκλητη Βασιλική χωρίς τρούλο, όπως γενικά οι εκκλησίες που χτίστηκαν επί τουρκοκρατίας και δεν έχουν τρούλο, μίας και οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν να ξεχωρίζει ο Ναός από τα τριγύρω σπίτια. Συνεπώς, για αυτόν τον λόγο δεν επέτρεπαν τους κουμπέδες-τρούλους. Ειδικότερα, χτίστηκε το 1835 επί Μητροπολίτου Ευγενίου. Χαρακτηριστικά ο Ευγένιος ήταν ο πιο δραστήριος Μητροπολίτης τότε επί τουρκοκρατίας, εκείνος έχτισε όλους τους ναούς της πόλεως, της Γενισέας και των Αβδήρων, γιατί φαίνεται πως είχε καλές δημόσιες σχέσεις με την τουρκική εξουσία. Επιπλέον, σημειώνεται πως εκείνη την εποχή απαραίτητη ήταν η άδεια από τον σουλτάνο για όποιον ήθελε να κατασκευάσει έστω κι έναν τοίχο. Βυζαντινά κατάλοιπα δεν έχει η πόλη και ό,τι είχε το έχουν κλέψει οι Βούλγαροι. Άρα οι παλαιότεροι ναοί μας ξεκινούν από την περίοδο της τουρκοκρατίας. Στην αυλή υπάρχει ένα μαρμάρινο κενοτάφιο ενός πλούσιου εμπόρου της εποχής, του Δαβίδοβιτς στη μνήμη της γυναίκας του Ευθαλίας με εγχάρακτη επιγραφή δικής του χρονολογίας, του 1866.Καμπαναριά δεν υπήρχαν, αφού οι Τούρκοι δεν τα επέτρεπαν. Τότε καλούνταν οι πιστοί με το τάλαντο(οριζόντιο ξύλο) από γειτονιά σε γειτονιά. Όλα σχεδόν τα καμπαναριά αυτών των παλιών ναών είναι νεότερα, όπως το δικό μας το 1927 μετά πια την απελευθέρωση της Ξάνθης. Επίσης, λέγεται πως οι πολυέλαιοι που υπάρχουν μέσα έχουν έρθει από την Ρωσία
Ο Άγιος
Σύμφωνα με την Ιερή Παράδοση ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας, ήταν στρατιωτικός και Σύγκλητος. Η μητέρα του, Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδα της Παλαιστίνης.Οι γονείς του βαφτίστηκαν χριστιανοί.
Η οικογένειά του μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του, ευθύς αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του. Νεαρός ακόμη εντάχθηκε στον Ρωμαϊκό Στρατό ασχολούμενος με τα στρατιωτικά γενικά, ώσπου ξεχώρισε και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Έπειτα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη(συνταγματάρχη) στην αυτοκρατορική φρουρά. Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός ξεκίνησε τους διωγμούς κατά των Χριστιανών, ωστόσο ο Γεώργιος αρνήθηκε να τον ακολουθήσει και ομολόγησε τελικά την πίστη του. Ο αυτοκράτορας οργισμένος διέταξε να υποβάλλουν τον Άγιο σε φρικτά βασανιστήρια με απώτερο σκοπό να απαρνηθεί την πίστη του. Τον λόγχισαν, του ξέσκισαν τις σάρκες, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Ο Γεώργιος υπέμενε καρτερικά το μαρτύριο και τελικά στις 23 Απριλίου αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας.
Ονομάζεται επίσης και Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Στις 23 Απριλίου τιμάται η μνήμη του και δη στις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με αυτό, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Εδώ ο εορτασμός του μετατίθεται για την Δευτέρα της Διακαινησίμου.
