Το «Ε» προτείνει το αστυνομικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Σίμου «Πάρε ανάσα» (εκδ. Μεταίχμιο).
Η πλοκή της υπόθεσης: Η Σίλβια Κώτσου έχει επιστρέψει στη Χαλάστρα, όπου μεγάλωσε, μαζί με τις δύο ανήλικες κόρες της. Εργάζεται ως δύτρια στις τοπικές μυδοκαλλιέργειες στο Δέλτα Αξιού. Η Σίλβια και οι κόρες της έχουν επιζήσει μιας εγκληματικής επίθεσης στην Αθήνα, κατά την οποία δολοφονήθηκαν ο πατέρας της και ο άντρας της. Το παρελθόν εμφανίζεται και πάλι μπροστά της, όταν ο δικηγόρος της οικογένειάς της ανασύρεται νεκρός από τη θάλασσα των μυδιών. Το πρόσωπό του είναι βαμμένο με γυναικείο μακιγιάζ. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Λάζος. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα δεν μπορεί να αποκαλυφθεί, καθώς η Σίλβια Κώτσου κρύβει το κλειδί της υπόθεσης, τους Νυχτοβάτες.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνίστρια τη Σίλβια Κώτσου και τον αστυνόμο Λάζο (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Πόσο επικίνδυνη είναι τελικά η επάνοδος στο παρελθόν; Αν κάποιος έβρισκε τρόπο να ξαναζήσει τη στιγμή, της χαράς ή της θλίψης, θα έβγαινε ανακουφισμένος σε ένα είδος κάθαρσης ή θα βουτούσε ακόμα πιο βαθιά στο ντελίριο μιας αθεράπευτης πληγής; Πάνω σ’ αυτό το ψυχολογικό ερώτημα τα όρια μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος διαρρηγνύονται, η αυταπάτη σκεπάζει τη λογική, η εξάρτηση είναι τόσο μεγάλη και η τραγική αναβίωση τόσο οδυνηρή, ώστε ο φόνος να φαντάζει μια προσωπική λύτρωση. Όποιος διαβεί το όριο του χρόνου και επανασυνδεθεί με τον προηγούμενο εαυτό του δεν θα μπορέσει να γλιτώσει από τη δίνη της ψυχικής του μανίας.
Τελικά, το εν λόγω μυθιστόρημα δεν καταξιώνεται από το τέλος του, παρόλο που όντως εκπλήσσει. Ούτε από το κοινωνικό θέμα που θίγει, αφού μάλλον δεν είναι τόσο βαθύ. Αλλά, περισσότερο, από το βαρύ φορτίο ψυχολογικής έντασης, τη βαριά ατμόσφαιρα που νοτίζει τα πάντα, την υποβόσκουσα καταιγίδα που περνάει στον αναγνώστη και τον ηλεκτρίζει, ειδικά σε ορισμένα σημεία του κειμένου. (Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης στο bookpress.gr)
