Στους πρόποδες της Ροδόπης απλώνεται η πόλη της Ξάνθης. Μια μικρή πόλη 465,4 km2. Ένας μικρός περίπατος απ’ άκρη, σ’ άκρη. Μια βιτρίνα που βλέπει κανείς την Ξάνθη όπως είναι σήμερα.
Με τις υποβαθμισμένες υποδομές, τα επικίνδυνα πεζοδρόμια, τα σκουπίδια στην διάθεση των αδέσποτων, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, τα εμπόδια για τις μάνες με τα καροτσάκια των μωρών τους, τα πλαστικά μπουκάλια στους δρόμους, τα σκουπίδια στις γλάστρες των λουλουδιών και πίσω από το Δημαρχείο, τις βρόμικες λεκάνες και τις βρύσες στο κεντρικό πάρκο της πόλης.
Με το πληθωριστικά διαβρωμένο εισόδημα των κατοίκων και τις τιμές στα ύψη βλέπεις μια πόλη να υποβαθμίζεται να καταντάει παζάρι. Βλέπεις ένα νέο οικονομικό μοντέλο να παράγει ελεημοσύνη και εξάρτηση. Βλέπεις ένα παιχνίδι ψήφου και επιδόματος και αναρωτιέσαι. Βλέπεις την μάχη για το καρναβάλι να γίνεται καρναβάλι σκανδάλων και αλληλοφαγώματος και δεν βλέπεις το μήνυμα που εκπέμπει για τον τουρισμό που εσύ διαφημίζεις στις διάφορες χώρες της Ευρώπης. Το μήνυμα της προτίμησης του ξενοδοχείου της Αλεξανδρούπολης.
Βλέπεις παραλυμένο τον πλούτο της πεδιάδας που εκτείνεται μέχρι το Θρακικό πέλαγος και θλίβεσαι. Η κοινωνία γκρινιάζει, γίνεται ηφαίστειο έτοιμο να σκάσει για να ξεθυμάνει. Της φταίνε όλα. Η γάτα που νιαουρίζει, ο καλοθρεμμένος σκύλος στα πόδια σου στην κεντρική πλατεία όταν πίνεις τον καφέ σου, ο παλιός και ο νέος Δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι, το επιμελητήριο, οι τράπεζες ακόμη και οι εκκλησίες. Και ελπίζει κανείς με την κριτική προς όλα και προς όλους να δικαιωθεί; Πιστεύει αλήθεια κανείς πως προσπάθειες μείωσης της προσωπικότητας και η όξυνση της αντιπαλότητας είναι ο δρόμος της δημιουργίας ή μήπως είναι η επιδημία, που παραλύει την δυναμική μιας κοινωνία;
Πιστεύει αλήθεια κανείς πως ο νέος Δήμαρχος όπως και κάθε Δήμαρχος μόνος του και χωρίς την βοήθεια των πολιτών, όσο ικανός κι εάν είναι, θα μπορούσε να ξεπεράσει προβλήματα ετών μιας κοινωνίας 66.885 κατοίκων;
Η απογοητευτική έλλειψη συνεργασίας και ελέγχου σε όλα τα επίπεδα, είναι μια οδυνηρή διαπίστωση και βασική αιτία των ατελειών.
Σε απόσταση 40 περίπου χιλιομέτρων από την Ξάνθη, το διεθνές αεροδρόμιο της Καβάλας μειώνει τις αποστάσεις και την διάρκεια του χρόνου και φέρνει πιο κοντά την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Μια Εγνατία οδός δίπλα και κατά μήκος της ραχοκοκκαλιάς της συνδέει την Ξάνθη με την υπόλοιπη Ελλάδα και την Ανατολική Θράκη.
Με ζηλευτές, γαλάζιες θάλασσες, λίμνες και ποτάμια και την εναλλαγή δάσους και βουνού και χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές τους. Με ανεκτίμητους υπεδάφιους θησαυρούς. Εύφορος ο κάμπος της Ξάνθης απλώνεται χιλιόμετρα μακριά. Η αέναος δυναμική της παραδοσιακής μετάγγισης συνοδεύει τον ιστορικό, τον αρχαιολογικό και τον πολιτιστικό θησαυρό και φτάνει μέχρι και τους Αγριάνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τον Σπάρτακο.
Πολυτεχνικός φάρος γνώσης και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης στην πόλη μας.
Κάποτε λέγανε την Ξάνθη “αρχόντισσα” που σήμαινε πλούτος συσσωρευμένος. Έργο του μπασμά, του γνωστού αρωματικού καπνού και του οράματος ενός και μόνον ανθρώπου.
Με την επιλογή του κατάλληλου προϊόντος, την ΣΕΚΕ και την ΣΕΚΑΠ εφάρμοσε ο άνθρωπος αυτός σαν πρώτος την στρατηγική της ” αλυσίδας των προστιθέμενων αξιών” για την ανάπτυξη της περιοχής, την απασχόληση και την προσέλκυση κεφαλαίων.
Με την ΣΕΒΑΘ χάθηκε ίσως ο μοχλός για μια εξειδικευμένη αγροτική παραγωγή, με την έννοια της ιδιαιτερότητας και της ταυτοποίησης προϊόντος και περιοχής. Η Ξάνθη όμως είναι ακόμη εδώ, και η ευκαιρία δεν χάθηκε.
Μπορεί να αποκτήσει και πάλι την παλιά της αίγλη. Η μικρή της έκταση είναι το πλεονέκτημα της. Το πλεονέκτημα της αντίθεσης μεταξύ φυσικής πολυμορφίας και καθημερινότητας του άγχους. Είναι η ενσωμάτωση της ηρεμίας και της χαλάρωσης σε μια μοντέρνα μικρή πόλη. Μια πόλη με τα χρώματα μιας χωριατούπολης, μακριά από τον θόρυβο των μεγαλουπόλεων, πνιγμένης στο πράσινο.
Δημοτική πολιτική με μέλλον σημαίνει, ισχυροποίηση του εσωτερικού συντονιστικού μηχανισμού και κινητοποίηση των πολιτικών, διοικητικών, εμπορικών και συλλογικών δυνάμεων της πόλης και ιδιαίτερα των ΜΜΕ για μια ισχυρότερη ατομική πρωτοβουλία με επίκεντρο τον τονισμό του συναισθήματος της συνυπευθυνότητας. Για μια συνεργασία με στόχο την υποδομική εξυγίανση της πόλης. Νέες ιδέες για την προώθηση της οικονομικής κίνησης στην πόλη και την αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών πλεονεκτημάτων για μια οικονομία με δύο πυλώνες: Αυτόν της γεωργίας και ενός αλλιώτικου τουρισμού.
Η εμπειρία άλλων χωρών και η ιστορία της ΣΕΚΑΠ, της ΣΕΚΕ αλλά και της αλλοτινής ΣΕΒΑΘ είναι σημαντικός δείκτης για έναν νέο προσανατολισμό της Ξάνθης.
Βασίλης Μακρής
