Την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου παρουσιάστηκε το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαντώνη PROREX – «Στο βιβλίο περιγράφεται το σημείο καμπής όπου η πολιτική εξουσία ηττήθηκε από την οικονομική», ανέφερε ο συγγραφέας
Το βιβλίο PROREX – Μια πραγματική ιστορία της ελληνικής πολιτικής του Δημήτρη Κατσαντώνη παρουσιάστηκε την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2025 στο βιβλιοπωλείο ΔΥΟ στην Ξάνθη. Πρόκειται για το τρίτο μέρος της τριλογίας του συγγραφέα για τη Μεταπολίτευση, το οποίο αναδεικνύει τις παθογένειες που αποξένωσαν τους πολίτες από τους πολιτικούς θεσμούς στα τέλη του 20ού και στις αρχές του 21ου αιώνα.
Στο PROREX, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη μυθοπλασία για να αποκαλύψει μηχανισμούς και φιλοδοξίες πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, εστιάζοντας στις αθέατες δυνάμεις που επηρεάζουν την πολιτική και, κατ’ επέκταση, τις ζωές των ανθρώπων.
Η παρουσίαση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των δημοσιογράφων Γιάννη Σιδηρόπουλου και Παύλου Μαραγκού, καθώς και του ίδιου του συγγραφέα.
«Ο χαρακτήρας του ήρωα είναι άμεσα αναγνωρίσιμος, και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ως ο prorex μιας ιδιαίτερα σημαντικής περιόδου για τη Μεταπολίτευση»
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Σιδηρόπουλος, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου PROREX του Δημήτρη Κατσαντώνη, μοιράστηκε τις εντυπώσεις του για το έργο του συγγραφέα. Όπως δήλωσε, «Το βιβλίο με απορρόφησε πάρα πολύ. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την πολιτική, ειδικά οι δημοσιογράφοι, και έχουν ζήσει κάποια γεγονότα, έστω και εξ αποστάσεως, βρίσκουν εντυπωσιακό να παρακολουθούν αυτήν την αφήγηση». Ο ίδιος, μιλώντας για τη συγγραφική προσέγγιση του κ. Κατσαντώνη, ανέφερε επίσης ότι «είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρακολουθείς τη γραφή του. Τα τρία βιβλία του είναι ελκυστικά και γοητευτικά».
Ο κ. Σιδηρόπουλος, εν συνέχειά, επεσήμανε ότι «η αφετηρία του βιβλίου, όπως και τα πρόσωπα, είναι πραγματικά. Ο χαρακτήρας του ήρωα είναι άμεσα αναγνωρίσιμος, και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ως ο prorex μιας ιδιαίτερα σημαντικής περιόδου για τη Μεταπολίτευση, λίγο πριν και λίγο μετά το 2000, όταν υπήρχαν πυκνές πολιτικές εξελίξεις». Στη συνέχεια, σχολίασε ότι ο Δημήτρης Κατσαντώνης, «με αυτή την αφετηρία, προχωρά στη μυθοπλασία και καταφέρνει να κάνει δύσκολο το να διακρίνει κάποιος τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, παραλλάσσοντας λίγο τη χρονική συνέχεια για να περιγράψει διάφορες πολιτικές εξελίξεις. Παράλληλα, με τα αναγνωρίσιμα πρόσωπα, ο πραγματικός ήρωας αναπτύσσεται, έχοντας τα χαρακτηριστικά ενός άλλου προσώπου, μεταγενέστερου, που έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή».
Τέλος, αναφέρθηκε στους ήρωες του βιβλίου, λέγοντας ότι «έχουν διαφορετικά υπόβαθρα, μπλέκονται στην πολιτική και φτάνουν πολύ ψηλά, ενώ εμείς ακολουθούμε τον Νο2, ο οποίος φτάνει εκεί λόγω της ατσάλινης θέλησης και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του χαρακτήρα του».
Μπορούμε, άραγε, να υπερβούμε μια πραγματικότητα όπου η διαφθορά δεν είναι απλώς παθογένεια, αλλά εργαλείο διακυβέρνησης;
Στη συνέχεια ο Παύλος Μαραγκός, δημοσιογράφος στην Εφημερίδα Εμπρός, τόνισε την ιδιαίτερη φύση του έργου. Όπως ανέφερε, «Το βιβλίο που έχουμε μπροστά μας δεν είναι απλώς μια αφήγηση. Είναι μια λογοτεχνική αποτύπωση και ταυτόχρονα μια διεισδυτική ανάλυση μιας ιδιαίτερα κρίσιμης περιόδου της ελληνικής πολιτικής σκηνής, από το 1996 και έπειτα». Ο κ. Μαραγκός υπογράμμισε ότι ο συγγραφέας, «με την οξυδέρκεια και την αφηγηματική του δεινότητα, καταφέρνει να συγκεράσει τη βαθιά πολιτική ανάλυση με τη λογοτεχνική γραφή, δημιουργώντας ένα έργο που προσφέρει όχι μόνο ιστορική ακρίβεια, αλλά και μια αισθητική εμπειρία».
Ο ίδιος επεσήμανε επίσης την αποτελεσματική αποτύπωση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από τα πρόσωπα του βιβλίου, λέγοντας ότι «ακόμα κι αν φέρουν διαφορετικά ονόματα από τα πραγματικά, τα πρόσωπα λειτουργούν ως καθρέφτες μιας εποχής γεμάτης αντιφάσεις, συγκρούσεις και υπόγειες δυναμικές». Σχολίασε επίσης τον τρόπο με τον οποίο η αφήγηση ξεδιπλώνεται, αναφέροντας ότι η προσοχή στις λεπτομέρειες και η διείσδυση στις σκέψεις των πρωταγωνιστών, καθώς και η αποτύπωση των σκοπιμοτήτων και των κινήτρων όσων κινούν τα νήματα της εξουσίας, μου θύμισε καταστάσεις και δυναμικές που δεν είναι ξένες ειδικά σε όσους έχουν ακούσει ή βιώσει εκείνη την εποχή.
Στη συνέχεια, ανέφερε ότι το βιβλίο συνομιλεί με τη φουκωική θεώρηση για την εξουσία, σύμφωνα με την οποία «η εξουσία δεν ασκείται μόνο κατασταλτικά, αλλά λειτουργεί μέσα από δίκτυα σχέσεων, γνώσεων και λόγου».
Προσέθεσε, αναφερόμενος στη διαχρονικότητα του ζητήματος της διαφθοράς, ότι «η διαφθορά δεν είναι απλώς ένα σύμπτωμα, αλλά ένας μηχανισμός συντήρησης της εξουσίας». Ο ίδιος αναρωτήθηκε: «Μπορούμε, άραγε, να υπερβούμε μια πραγματικότητα όπου η διαφθορά δεν είναι απλώς παθογένεια, αλλά εργαλείο διακυβέρνησης; Και αν ναι, ποιο θα ήταν το εναλλακτικό μοντέλο εξουσίας που δεν θα αναπαρήγε τις ίδιες δομές συνενοχής και ανοχής»;
Δ. Κατσαντώνης: «Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον χαρακτήρα του»
Ο συγγραφέας Δημήτρης Κατσαντώνης μίλησε για την έννοια του «Νο2» και τη σημασία του στην πολιτική εξουσία. Όπως ανέφερε, «Ο άνθρωπος της εξουσίας πάντα έχει από πίσω του έναν άνθρωπο αντ’ αυτού, έναν άνθρωπο συνήθως παρασκηνίου, ο οποίος είναι το Νο2, μία δυνατή σκιά. Αλλά αυτό είναι περίεργο, γιατί η σκιά μπορεί να αυτονομηθεί». Σχολίασε ότι το PROREX είναι «η προσωπική μου εμπειρία από έναν παντοδύναμο νούμερο δύο ενός πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης».
Ο κ. Κατσαντώνης συνέχισε με μια αναφορά στη Μεταπολίτευση και τα «σαράκια» που την επηρέασαν. Όπως είπε, «η Μεταπολίτευση έχει δύο σαράκια. Πρώτον, το ένα είναι αυτό που περιγράφεται στο βιβλίο, το οποίο έχει γραφτεί στον αόριστο και στο τρίτο πρόσωπο γιατί υπάρχει απόσταση. Το PROREX περιγράφει τη διαπάλη της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Αυτή είναι μια διαδικασία σύμφυτη στις κοινωνίες. Απλά τότε περιγράφεται το σημείο καμπής όπου η πολιτική εξουσία ηττήθηκε από την οικονομική».
Ο συγγραφέας αναφέρθηκε επίσης στη «μεταπολιτευτική παγίδα», υπογραμμίζοντας ότι «το δεύτερο σαράκι είναι ότι η Μεταπολίτευση έπεσε θύμα της επιτυχίας της. Ένας πολύ καλός θεσμός, κάποια στιγμή, απελευθερώνει νέες διαδικασίες που τον αναιρούν. Η Μεταπολίτευση μας προσέφερε τη φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά έμεινε ανεξέλικτη». Σημείωσε ότι «50 χρόνια έχουν αλλάξει πολλά στον τόπο μας με πολλούς τρόπους, ενώ δεν έχουν αλλάξει οι θεσμοί της Μεταπολίτευσης, και έχουμε φτιάξει μία πολιτική διαδικασία όπου από το κίνημα περάσαμε στα κόμματα, από τα κόμματα περάσαμε στο κοινοβούλιο, από το κοινοβούλιο περάσαμε στις ηγεσίες των κομμάτων, από τις ηγεσίες των κομμάτων περάσαμε στις κυβερνητικές εκδοχές και από εκεί στην παντοδυναμία του πρωθυπουργού».
Ο κ. Κατσαντώνης σημείωσε ότι «η δημοκρατία στην Ελλάδα, παρότι είναι κοινοβουλευτική, περισσότερο μοιάζει με την προεδρική δημοκρατία».
Ο συγγραφέας αναφέρθηκε στη σημασία των προσώπων και των χαρακτήρων τους, λέγοντας ότι «σε αυτές τις διαδικασίες παίζουν τεράστιο ρόλο τα πρόσωπα και οι χαρακτήρες τους, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η δική μας, όπου οι θεσμοί δεν έχουν φτιάξει τον πολιτικό ανθρωπότυπο που θα υπηρετεί στο διηνεκές αυτούς τους θεσμούς». Για αυτό το λόγο, πρόσθεσε ότι στην προμετωπίδα του βιβλίου, «γράφω μία ρήση του Ηράκλειτου: ‘Ο χαρακτήρας είναι το πεπρωμένο’, διότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον χαρακτήρα του».
