«Να φυλάξουμε την πίστη μας, την ενότητα, να καλλιεργήσουμε την έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο, να υπερασπιστούμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την παράδοσή μας αξιοποιώντας το νέο έτος»
Με την χάρη Του Θεού ανέτειλε ένας καινούργιος χρόνος, το 2025.Τον υποδεχόμαστε με ελπίδα ότι θα αλλάξει η ζωή μας στο καλύτερο. Να σταματήσουν οι πόλεμοι, να πάψουν να σκοτώνονται άνθρωποι, να παύσει η βία στην ανθρώπινη κοινωνία, στις οικογένειες, στα σχολεία.
Ως χριστιανοί πιστεύουμε ότι η πραγματική αλλαγή στα πράγματα του κόσμου δεν γίνεται χωρίς τον Χριστό, ο οποίος λέει «Εάν τους λόγους μου ακούσητε, τα αγαθά της γης φάγετε».
Από την στιγμή που ο Άχρονος Θεός μπαίνει στον χρόνο, ο άνθρωπος του χρόνου κατακτά την αιωνιότητα.
Σημασία, όμως έχει πώς αξιοποιούμε τον χρόνο που μας χαρίζει Ο Θεός.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν».
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει ότι η ζωή μας είναι ένα πέρασμα από αυτόν τον κόσμο, σημασία έχει τι αφήνουμε στο πέρασμά μας.
Ο Μέγας Βασίλειος του οποίου σήμερα την μνήμη εορτάζουμε γράφει όπως εκείνος που έχει ακάλυπτη επιταγή επείγεται να προλάβει, για να μην σφραγισθεί, έτσι επείγεται ο Χριστιανός για να μην σφραγισθεί ο χρόνος της ζωής και δεν προλάβει να καλύψει τα χρέη του.
Ο χρόνος είναι σαν το ποτάμι, τρέχει μέχρι να καταλήξει στην πλατιά θάλασσα. Εκεί χάνεται. Έτσι κι ο χρόνος της ζωής μας τρέχει μέχρι να καταλήξει στην απέραντη θάλασσα που λέγεται αιωνιότητα. Ο χρόνος τρέχει σαν το ποτάμι. Μόνο που το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, ενώ ο άνθρωπος γυρίζει πίσω στον χρόνο, επιστρέφει με την μνήμη.
Το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει και να διορθώσει όσες ζημιές προκάλεσε στο πέρασμά του, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να γυρίσει και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος με την μετάνοια μετατρέποντας την μνήμη Του Θεού σε λήθη.
Ο χρόνος τρέχει, όλα παρέρχονται, Ένας μένει ο Αιώνιος Χριστός και μαζί Του «Ο ποιών το θέλημα Αυτού», γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.
Ο χρόνος λέει ο Μέγας Βασίλειος μας μεγαλώνει και μας μικραίνει. Όσο αυξάνονται τα χρόνια της ζωής μας, μικραίνει ο χρόνος που μας χωρίζει από την αιωνιότητα. Ο χρόνος και μας φθείρει και μας ανακαινίζει. Φθορά, ή ασθένεια, το γήρας. Ανακαίνιση η μετάνοια.
Γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους «Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα».
Ο χρόνος μας αιχμαλωτίζει και μας ελευθερώνει. Οι αλυσίδες της σκλαβιάς μπορούν να γίνουν μέσα και για την ανάβαση, για ορειβασία, για να ανεβούμε στην κορυφή.
Ο χρόνος είναι γεμάτος ευκαιρίες, κάθε δευτερόλεπτο είναι και μία ευκαιρία με τη μετάνοια να θηρεύσουμε την σωτηρία μας, να κατακτήσουμε την αιωνιότητα.
Η Εκκλησία μας καλεί στον νέο χρόνο να διορθώσουμε την πορεία πλεύσεως. «Να ανοίξουμε κουπί και να τραβήξουμε για τα πέλαγα ταξιδιώτες. Να γίνουμε οδοιπόροι φλογεροί στο δύσκολο ανέβασμα για τις ψηλές κορυφές» όπως λέει ο ποιητής.
Να φυλάξουμε την πίστη μας, την ενότητα, να καλλιεργήσουμε την έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο, να υπερασπιστούμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την παράδοσή μας αξιοποιώντας το νέο έτος. Καλή και ευλογημένη χρονιά!
