Περί φυγής
«Γέρε χρόνε, φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά, ήρθε ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια, με χαρά». Χρόνια πολλά – Και εις Έτη πολλά.
Η αλήθεια είναι, το τραγούδι διακρίνεται για τη διάθεση αισιοδοξίας που χαρακτηρίζει τους σε ηλικία νεαρή. Γέρασε, μας λέει, ο χρόνος ο παληός, δηλαδή γέννησε καρπούς που ωρίμασαν, και, όπως συμβαίνει στη φύση, βρισκόμαστε μπροστά στην ώρα – ώριμη και ωραία – της αλλαγής. Ουσιαστικά και επίθετα δασυνόμενα, για τους γηραιότερους εκ των αναγνωστών.
Διαβάζω, φέτος, τις ευχές, με το μυαλό ελεύθερο όσο μπορώ, και έχω εντυπωσιασθεί από τη συχνότητα με την οποία χρησιμοποιούμε, έξαφνα, τη λέξη «χρόνος», και σε πόσες διαφορετικές φράσεις τη συναντούμε και πώς, σε ποιά θέση, με ποιά σημεία στίξης πριν και μετά, σε ποιό χρόνο. Και μόνο από αυτό, μπορούμε να εικάσουμε πόσα διαφορετικά μηνύματα συνθέτονται από το πολυάριθμο των συνθετών, ήτοι των ευχετών, ημών των ιδίων με άλλα λόγια.
Στην αλλαγή, λοιπόν, του ημερολογιακού έτους, που εμείς την ονομάζουμε «αλλαγή του Χ(χ)ρόνου», λέγοντας, επίσης, «και του χρόνου», αυτή τη μία φορά κάθε τριακόσιες εξήντα πέντε ή εξήντα έξι μέρες, για τη χρονική στιγμή όπου προστίθεται μία μονάδα στην κατάληξη του αριθμού τρέχοντος έτους, όλοι απασχολούμαστε με το Χ(χ)ρόνο που έφυγε και με εκείνον που κατέφθασε. Ίσως ποτέ άλλοτε, μέσα στο ορισμένο από εμάς χρονικό διάστημα του έτους, με αρχή την πρώτη και τελευταία, δίπλα και στην πρώτη, την τριακοστή πρώτη, δεν εκδηλώνουμε τέτοιο ενδιαφέρον και τέτοια αγάπη για αυτόν τον άπειρο, άγνωστο εν πολλοίς σε όλους, χρόνο.
Σε ένα από τα μηνύματα που έλαβα πέρυσι, μόλις μερικές μέρες πριν από φέτος, η γραφέας σημείωνε έτσι ακριβώς: «… ανταποδίδω και του χρόνου». Μάλιστα, σκέφθηκα, και χαριτολογώ: μας επιστρέφει πολλαπλάσιες ευχές, δεδομένου ότι στις δικές της, όπως διατυπώνονταν με τις λέξεις, πρόσθεσε και εκείνες του χρόνου. Θά ’θελα να γνωρίζω του χρόνου τα καλά και αγαθά, μα η συνομιλία αδύνατη. Οπότε, για να εκλογικεύσω, αυθαίρετα έθεσα ένα κόμμα μετά το ρήμα, και η απορία έφυγε από τον αφηρημένο χρόνο καθώς εκείνος κεφαλαιοποιήθηκε και απέκτησε την αξία ενός πλήρους έτους. «Ανταποδίδω, και του Χ(χ)ρόνου».
Για το Χ(χ)ρόνο και την αξία του, για τον Άνθρωπο και τη σχέση του με ό,τι τον περιβάλλει, στον Κύκλο του Χρόνου, μιλούν, τις μέρες των Εορτών του Δωδεκαημέρου, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως και την παραμονή των Θεοφανείων, τα Ελληνικά Κάλαντα. Κάθε Χρόνο χαίρομαι να τα ακούω, και πάντοτε αφήνω τους Καλαντιστές να ολοκληρώνουν αυτό που γνωρίζουν να τραγουδούν. Ιδιαιτέρως, τα μικρά παιδιά.
Την άρρηκτη σχέση μας με το Χ(χ)ρόνο στηρίζουν, στον ανθρώπινο οργανισμό, τα ζωτικά όργανα: η καρδιά, οι νεφροί, οι πνεύμονες, το ήπαρ, ο εγκέφαλος. Από αυτά, ο εκ καρδίας προερχόμενος καρδιακός παλμός, τριών χρόνων – όπως ο κυμματισμός της θάλασσας – είναι εκείνος που γίνεται αντιληπτός εύκολα από όλους μας. Είναι το δώρο της Αγάπης, την οποία ευχόμαστε όλοι να έχουμε, όλα τα χρόνια, σε κάθε χρόνο, συνοδοιπόρο και οδηγό μας.
Καλή Χρονιά, με Υγεία, Προκοπή, και Ευδόκιμες Διαδρομές.
01/02.01.2025
