Η ποιήτρια Έλενα Ψαραλίδου μιλάει στο «Ε» για την ιδιαίτερη ποίησή της και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτή – «Κατάλαβα πως για να υπάρχει η ποίηση, πρέπει να μοιράζεται. Το να γράφεις ένα βιβλίο και να μένει κλειστό είναι μια μοναχική διαδικασία»
Την ποιητική της συλλογή με τίτλο «Μαύρη Μύγα» παρουσιάζει η Ξανθιώτισσα Έλενα Ψαραλίδου την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου στις 20:00, στο Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης (Αντίκα 7), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Όψεις του Φανταστικού» από τις Εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές».
Την ποιήτρια θα παρουσιάσουν ο φιλόλογος, συγγραφέας και ποιητής Θανάσης Μουσόπουλος, καθώς και η Ομότιμη Καθηγήτρια του ΔΠΘ, Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή. Μετά την ομιλία της, η συγγραφέας θα υπογράψει το βιβλίο της στον χώρο της Έκθεσης Βιβλίων.
«Το υλικό αυτό αποτελεί τη σχέση μου με τον κόσμο, την πορεία της αυτογνωσίας μου και τη διαδρομή της ζωής ενός ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Αυτός είναι, λοιπόν, και ο στόχος μου: να μπορέσω να “αγγίξω” τις ψυχές των άλλων», τονίζει στο «Ε» η κ. Ψαραλίδου
Μιλήστε μας για την ποιητική σας συλλογή «Μαύρη Μύγα».
Η συλλογή μου προέκυψε τελείως τυχαία μέσα από την προκήρυξη του Φεστιβάλ «Όψεις του Φανταστικού» από τις Εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια, έστειλα τα ποιήματα και οι αρμόδιοι εξέφρασαν την επιθυμία τους να τα εκδώσουν. Το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε σε διάστημα περισσότερων από δύο χρόνων που μεσολάβησαν από την προηγούμενη ποιητική συλλογή μου. Πρόκειται για την προσωπική μου σχέση με τον κόσμο, την πορεία της αυτογνωσίας μου και τη ζωή ενός ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Ο στόχος μου, λοιπόν, είναι να καταφέρω να «αγγίξω» τις ψυχές των άλλων.
Ποια είναι η θέση του ανθρώπου στο έργο σας ; Πώς η μύγα βρίσκει το αντίστοιχό της στον άνθρωπο του σήμερα;
Όπως γράφω και στο οπισθόφυλλο, σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, η οικιακή μύγα τρέφεται με υγρά και στερεά οργανικά υλικά, τα οποία προεπεξεργάζεται με το σάλιο ή τον εμετό της. Λόγω της μεγάλης ποσότητας τροφής που προσλαμβάνει καθημερινά, αφήνει περιττώματα σχεδόν ασταμάτητα… Οι μύγες ανήκουν στους σημαντικότερους μεταφορείς ασθενειών.
Οι άνθρωποι, από την άλλη, έχουμε την τάση να τρεφόμαστε με μνήμες τραυμάτων του παρελθόντος, προεπεξεργάζοντας μέσα από αυτές τα βιώματα του παρόντος. Η συνεχής τροφοδότηση από το παρελθόν μας οδηγεί στην αποβολή της παθογένειας μέσω σκέψεων, λέξεων και πράξεων. Έτσι, όπως οι μύγες, μεταφέρουμε «ασθένειες» στην κοινωνία. Όταν ασθενούμε εμείς, ασθενεί και η κοινωνία.
Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να καθαρίσουμε όσα στοιχεία προσλάβαμε ως μικρά παιδιά χωρίς να τα επιδιώξουμε, να τα δούμε, να τα αποδεχτούμε και τελικά να τα αφήσουμε πίσω μας. Η θεραπεία από αυτά θα μας οδηγήσει στη γνήσια, πραγματική κατάσταση του ανθρώπου.
Πώς προέκυψε η ανάγκη να αποτυπώσετε σκέψεις και παρατηρήσεις σας στο χαρτί; Απαριθμήστε μας κάποια από τα έργα σας.
Από μικρή ηλικία αγωνιζόμουν με τις λέξεις, προσπαθώντας να ερμηνεύσω τον κόσμο μέσα από αυτές. Κυρίως, όμως, στόχος μου ήταν να εξωτερικεύσω όσα με συγκινούσαν, με «άγγιζαν» και με απασχολούσαν. Αυτός ήταν ο τρόπος μου να θεραπεύομαι, να εκφράζω τα βιώματά μου, να τα βλέπω από μια εξωτερική οπτική και, τελικά, να αντέχω τη ζωή.
Στην αρχή έγραφα αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Παράλληλα, ασχολήθηκα με τη δικηγορία, ένα επάγγελμα που αρχικά μου φαινόταν ασύμβατο με την ποίηση, ιδίως με τη δημοσιοποίησή της. Ωστόσο, διαπίστωσα σταδιακά πως τα δύο αυτά πεδία μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, εμπνεόμενη και από παραδείγματα πνευματικών ανθρώπων που το κατάφεραν με επιτυχία. Έτσι, το 1997 αποφάσισα να εκδώσω τα πρώτα μου έργα.
Το πρώτο μου βιβλίο, με τίτλο «Ρίγος των φύλλων» από τις εκδόσεις Πλέθρον, κυκλοφόρησε το 1997. Ακολούθησε, το 2005, η δίγλωσση έκδοση «Της Αθέατης Σελήνης – ‘’Face Invisible’’», γραμμένη στα ελληνικά και τα γαλλικά, αφού εκείνη την περίοδο συμμετείχα σε γαλλόφωνα φεστιβάλ στο εξωτερικό. Το 2007 εξέδωσα το βιβλίο «Αφή Σκιών» από τις εκδόσεις Νησίδες, ενώ την ίδια χρονιά εκδόθηκε και η γαλλική του εκδοχή, Touche d’Ombres. Το 2008 κυκλοφόρησε το «Σώματα Λόγια» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και η γαλλική του απόδοση Corps et Paroles. Το 2014 δημοσίευσα το «Θυμητάρι ενός Ερημοναύτη», ενώ το 2022 ακολούθησε το «Η Άλλη Θέα» από τις εκδόσεις Δρόμων. Τέλος, τον Δεκέμβριο του 2024 εκδόθηκε «Η Μαύρη Μύγα» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, το οποίο παρουσιάστηκε αρχικά σε φεστιβάλ στην Αθήνα και τώρα συνεχίζει το ταξίδι του στη Μακεδονία, τη Θράκη, την υπόλοιπη Ελλάδα και την Κύπρο.
Κατάλαβα πως για να υπάρχει η ποίηση, πρέπει να μοιράζεται. Το να γράφεις ένα βιβλίο και να μένει κλειστό είναι μια μοναχική διαδικασία. Έτσι, το 2010 δημιούργησα την ομάδα προφορικής ποίησης “Volos Poetry Slam”. Με την ομάδα αυτή οργανώνουμε θεματικές ποιητικές δράσεις σε χώρους της καθημερινής ζωής. Γράφουμε ποιήματα που βασίζονται σε θετικές οπτικές και δράσεις για τη ζωή και πραγματοποιούμε τρεις έως τέσσερις εκδηλώσεις τον χρόνο. Σήμερα, η ομάδα αριθμεί 17 μέλη και εστιάζουμε σε κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν. Οι εκδηλώσεις μας συνοδεύονται από μουσική, κάτι που δίνει στις δράσεις μας ιδιαίτερο χαρακτήρα και μεγάλη χαρά, καθώς συναντούν θερμή ανταπόκριση από τον κόσμο.
Καταληκτικά, πώς θα χαρακτηρίζατε την ποίησή σας; Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;
Πηγή έμπνευσής μου είναι ο εαυτός μου μέσα στον κόσμο. Γι’ αυτό θα χαρακτήριζα την ποίησή μου ως υπαρξιακή, καθώς αντλεί από τη σχέση μου με την ύπαρξη και την πραγματικότητα που μας περιβάλλει.
