Με λαμπρότητα και φέτος διανύουμε το γιορτινό διάστημα του Αγίου Δωδεκαημέρου. Των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Φώτων.
Μια λαμπρότητα που πέρα από το εξωτερικό γιορτινό περίβλημα δεν είναι σίγουρο ότι φωτίζει και την καρδιά. Πολλοί μιλούν για την θλίψη των γιορτών που έρχεται σε αντίθεση με τον φωτεινό διάκοσμο, τις λιχουδιές, τα χαρούμενα τραγούδια και εκδηλώσεις. Άλλοι πάλι επισημαίνουν να μην χάσουμε του ουσιαστικό μήνυμα του δωδεκαημέρου που είναι η επανεξέταση της σχέσης με το Θείο, η αναζήτηση και εκτίμηση της ευκαιρίας για την θέωση μας, την νίκη της φθοράς.
Το πολύτιμο αυτό διάστημα έρχεται για μια ακόμη φορά να μας θυμίσει ότι ο Θεός αποκαλύπτεται με ένα θαυμαστό τρόπο πέρα από την κοινή λογική. Φορτώνεται τις αγωνίες του κάθε ανθρώπου και του δίνει την ευκαιρία της αναγέννησης σε μια χαρισματική κατάσταση, της αποκατάστασης της σχέσης του μαζί Του. Δίνει απλόχερα την ευκαιρία για τον καθένα μας, στέλνει ανθρώπους, στηρίζει και επουλώνει την κατάλληλη στιγμή.
Το μυστήριο της θείας ενανθρώπισης, όταν ένας Θεός γίνεται άνθρωπος δίνει την δυνατότητα σε όλους μας της θέωσης, της νίκης του φόβου του θανάτου, της μοίρας, της ενοχής, της καταδίκης, της απελπισίας.
Ένας Θεός γεμάτος αγάπη, χωρίς προκαταλήψεις νοηματοδοτεί ολόκληρη την ζωή μας, και φορτώνεται τα άγχη και τις αγωνίες μας, φθάνει βέβαια να δώσουμε την συναίνεση μας. Να Τον δεχθούμε και να του δώσουμε χώρο στη ζωή μας και στην καρδία μας.
Μακάρι το φετινό Δωδεκαήμερο που ξεδιπλώνεται μπροστά μας να είναι πραγματική γιορτή για τον καθένα μας!!!
