Ο έχων δύο δέντρα να δώσει το ένα στον μη έχοντα…δήμο
Είναι απορίας άξιον πως το απόσπασμα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο “Ο ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι” , διέφυγε του κ. Ηλία Ασκαρίδη, που ως γνωστόν επικαλείται συνεχώς τη βοήθεια του Θεού. Διαφορετικά δεν θα υπέπιπτε στο ατόπημα να εκφράσει την αντίθεσή του, επικαλούμενος απόψεις των συμπολιτών μας, για το γεγονός ότι η δημοτική αρχή αποφάσισε μετά από αίτημα του δημάρχου Σαμοθράκης να του χορηγήσει το δέντρο της Σταυρούπολης που δεν τοποθετήθηκε φέτος. Η θέση του ιδίου ήταν να τοποθετηθεί στην πλατεία Ελευθερίας για να έχει δύο δέντρα ο δήμος Ξάνθης και ας μην έχει κανένα ο δήμος Σαμοθράκης! Να δώσουμε διπλή χαρά στα δικά μας παιδιά και όχι στα παιδιά της Σαμοθράκης! Γι’ αυτά ας ενδιαφερθεί ή περιφέρεια να τα εξασφαλίσει δέντρο!
Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι αγάπη στον συνάνθρωπο, αδελφοσύνη, δοτικότητα, και όχι μικροψυχία και εγωκεντρισμός.
Θεμιτή και η κριτική πάντως, αν και σε κάθε περίπτωση το θέμα είναι ήσσονος σημασίας.
Μ.Ξ.
Στη φόρα τα … άπλυτα της ΔΕΥΑΞ
Στην συνεδρίαση λογοδοσίας έγινε μια πολύ καλή συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για την ΔΕΥΑΞ. Αναπτύχθηκε όλο το ιστορικό για το πώς ξεκίνησε η δικαστική διένεξη με τον δήμο Νέστου, το πρόβλημα που «έσκασε» το 2018 με τη σύμβαση για τηλεέλεγχο εξωτερικών δικτύων 1,5 ευρώ για το οποίο η Διαχειριστική αρχή σε έλεγχό της βρήκε ότι μόνο το 30% τη σύμβασης υλοποιήθηκε και έκανε καταλογισμό όλου του ποσού στην ΔΕΥΑΞ αλλά και τα οργανωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Όλα ειπώθηκαν χωρίς φόβο και πάθος από τον πρόεδρο Γιάννη Ζερενίδη. Χωρίς ωραιοποιήσεις. Σ’ αυτό που συμφώνησαν όλοι έιναι ότι η ΔΕΥΑΞ είναι μια ζημιογόνος επιχείρησης που κάθε χρόνο έχει 350.000 ευρώ ζημιές αλλά είναι και μια κοινωφελής επιχείρηση που διαχειρίζεται ένα κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου πρέπει αδιαμφησβήτητα να συνεχίσει τη λειτουργία της και να έχει τη στήριξη του δήμου.
Μ.Ξ.
Και λοιπόν; Ι
Ο προβληματισμός, η δυσαρέσκεια για την άσχημη εξέλιξη και κυρίως για την καταστροφή διαρκεί μερικές ημέρες.
Για το θέμα των πυρκαγιών στα κτήρια του βιομηχανικού παρελθόντος της Ξάνθης ο λόγος. Θλίψη μεγάλη για την καταστροφή που δεν μπορεί να διορθωθεί πλέον. Κι έτσι, χρόνο τον χρόνο τα εναπομείναντα κτήρια καταρρέουν.
Ναι, όντως θλίβονται οι άνθρωποι που έχουν γνώση του ιστορικού παρελθόντος της πόλης, που επιχειρηματικά είχε φτάσει αρκετά ψηλά. Εξάλλου αυτά τα μαρτυρούν τα Νεοκλασικά σπίτια του Παραδοσιακού Οικισμού.
Το ότι πρέπει να υπάρξει προβληματισμός για το όλο θέμα θεωρείται αυτονόητη ενέργεια. Κι αυτή ξεκινάει πρώτα από τον δήμο Ξάνθης.
Γ.Δ.
Και λοιπόν; ΙΙ
Συνεχίζω στο θέμα για λίγο ακόμη παρότι γνωρίζω, ότι αρκετούς τους προβληματίζει έντονα. Κι αυτό διότι χάνονται σταδιακά τα κτήρια αυτά, κτήρια μάρτυρες μιας εποχής.
Αντί της αξιοποίησης, φωτιά, νερό, λεηλασίες, καταστροφή.
Το έχω γράψει πριν καιρό. Για την αγάπη και τη φροντίδα των δήμων, των κυβερνήσεων και φυσικά των ίδιων των πολιτών προς το οικιστικό παρελθόν τους. Είναι περήφανοι γι’ αυτό, το φροντίζουν με επιμέλεια και την στήριξη όπου χρειάζεται των δήμων. Ολόκληρη η κεντρική Ευρώπη όπως και η βόρεια, τιμούν την ιστορία των προγόνων τους, την φροντίζουν, δεν την εγκαταλείπουν στη φθορά του χρόνου. Εικόνα από την επίσκεψη σε Μπριζ, Γάνδη και αλλού.
Περπατάς επί ώρες στις παλιές πόλεις του Μεσαίωνα κι έπειτα και δεν αντικρύζεις ούτε ένα κτήριο ασυντήρητο, άβαφο, αλλά μόνο καθαρά, δηλαδή ζωντανά.
Γυρίζεις πίσω και θλίβεσαι με την εδώ εικόνα.
Και μια άλλη διαφορά. Εκατομμύρια οι τουρίστες όλον τον χρόνο. Χειμώνα – Καλοκαίρι.
Εκεί, αγαπούν και φροντίζουν την ιστορία του παρελθόντος τους και ζουν από αυτό. Εδώ, άβουλοι και μοιραίοι βλέπουν το παρελθόν να γκρεμίζεται, να εξαφανίζεται και το παρακολουθούν να χάνεται.
-Μια λέξη ταιριάζει: Θλίψη.
Γ.Δ.
Καλή αρχή για το ΕΒΕ
Ομολογουμένως έγινε μια καλή αρχή στο Επιμελητήριο μας. Η νέα περίοδος υπό την κυρία Μαλλιαρουδάκη ξεκίνησε με ούριο άνεμο. Σ’ αυτό συνέβαλε και η δήλωση Μωραΐτη ότι θα είναι θετική η παράταξή του στις αποφάσεις που θα έχουν περιεχόμενο υπέρ του επιχειρείν του νομού. Τα «σημάδια» που λέει ο λαός μας είναι καλά. Η νέα πορεία στο πώς θα χαραχθεί και υλοποιηθεί, είναι αποκλειστική ευθύνη της προέδρου και των μελών που θα στελεχώσουν την διοικούσα επιτροπή και το πώς θα ενεργοποιηθούν παραγωγικά και δημιουργικά οι διάφοροι τομείς. Οι οποίοι τομείς αποτελούν το πιο σημαντικό τμήμα. Αυτοί θα πρέπει να ετοιμάζουν επεξεργασμένες προτάσεις, ιδέες, παρεμβάσεις προς τα πάνω αφουγκραζόμενοι την βάση των εμπόρων, επαγγελματικών και βιοτεχνών.
-Εν αναμονή λοιπόν.
Γ.Δ.
Χρειάζεται τρέξιμο
Λίγα λόγια ακόμη για το ΕΒΕ Ξάνθης, Επιμελητήριο όπως το λέμε όλοι.
Ναι, ο τίτλος δεν είναι τυχαίος. Απεναντίας. Αποτελεί υποχρέωση, ανάγκη θα έλεγα για να τρέξουν τα πράγματα πιο γρήγορα. Δηλαδή χρειάζεται «τρέξιμο» και αρκετό μάλιστα. Τρέξιμο όμως μεθοδευμένο, με πρόγραμμα και σωστή προετοιμασία. Στόχος πρώτος και σημαντικός να γίνουν επενδύσεις στην Ξάνθη.
Προφανώς τις επενδύσεις δεν θα τις κάνει το ΕΒΕ. Αυτό θα πρέπει να ετοιμαστεί έγκαιρα και μεθοδικά και να καταρτίσει ένα πλάνο που θα κάνει γνωστά τα επιχειρήματα να προτιμήσει ο επενδυτής να υλοποιήσει την επένδυσή του στην Ξάνθη.
Ιδού το μέλλον του νομού, ιδού μια σοβαρή πρόκληση για τη νέα διοίκηση του Επιμελητηρίου. Θυμίζω τη ρήση «η φαντασία στην εξουσία», ότι ταιριάζει απόλυτα στη νέα διοίκηση.
-Εν αναμονή λοιπόν αισιοδοξούντες.
Γ.Δ.
Για το γκράφιτι
Οι αναγνώστες της στήλης είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουν πως στο θέμα των γκράφιτι είμαι υπέρ. Υποστηρίζω την δημιουργία εικόνων που εμφανίζουν μια ευαισθησία των ανθρώπων αυτών. Εικόνες όμορφες, σαν γιγαντοαφίσες. Πρόκειται για κάτι που σε ευχαριστεί όταν το αντικρύζεις.
Από την άλλη πλευρά του νομίσματος είμαι αρνητικός με το αδικαιολόγητο μουτζούρωμα επιφανειών σπιτιών και άλλων ισόγειων χώρων. Το ένα θα το έλεγα «τέχνη του δρόμου», το άλλο απλά το χαρακτηρίζω βάρβαρη, απολίτιστη ενέργεια κακομαθημένων νέων.
Η υπόθεση όμως έφτασε πλέον στο όριό της. Πρόσφατα εντοπίστηκε νεαρός επιβάτης του Μετρό Θεσσαλονίκης να κάνει γκράφιτι. Χωρίς σεβασμό στο νέο, λίγων ημερών Μετρό.
Εντοπίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκιση, με τριετή αναστολή.
Χαιρετίζω την απόφαση, διότι αυτή η ατιμωρησία των νέων θα πρέπει να σταματήσει.
Και κάτι άλλο. Να υποχρεωθεί η οικογένεια του νεαρού να αποζημιώσει το Μετρό για τη ζημιά. Μάλιστα να υπάρξει επίπληξη και πρόστιμο και προς τους γονείς του νεαρού.
Κάποτε, θα πρέπει αυτή η ατιμωρησία που γενικώς επικρατεί στη χώρα μας να σταματήσει.
Αυτός που ζημιώνει ιδιώτη, δημόσιο και δήμο, να πληρώνει πρόστιμο. Ο νεοέλληνας μόνον έτσι σέβεται τους νόμους και τους συνανθρώπους που τους προξενεί ζημιά.
Γ.Δ.
Πώς τους επιλέγει ο Τραμπ
Ότι συνεχίζει να ξαφνιάζει ο Τραμπ αυτό δεν είναι νέο. Απεναντίας αυτή είναι συνηθισμένη ενέργεια για το νέο αφεντικό των ΗΠΑ. Άφωνοι, με ανοιχτό το στόμα έμειναν στην Αθήνα, στην κυβέρνηση, για την επιλογή Τραμπ ως προς το νέο πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Ο νέος πρόεδρος δεν μας έστειλε κάποιον έμπειρο διπλωμάτη, αλλά μια κυρία, την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Η οποία κατέχει πτυχίο Νομικής, εργάστηκε ως μοντέλο, βοηθός εισαγγελέα και σαν τηλεοπτική παρουσιάστρια ειδήσεων στο Κανάλι FOX.
Προφανώς η κυρία Γκίλφοϊλ είναι η πρώτη γυναίκα πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα (είχαμε δύο Αμερικανίδες προξένους στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια), χωρίς ίχνος διπλωματικής εμπειρίας. Μάλιστα το ίδιο έκανε και για την Άγκυρα. Εκεί έστειλε για πρέσβη τον Τόμας Μπάρακ, παλιό φίλο και επενδυτή ακινήτων.
Όλοι παλιοί γνωστοί στον άμεσο κύκλο του που τον στήριξαν στις εκλογές και οικονομικά.
Γ.Δ.
Αλλού και δίπλα μας
Η είδηση είναι σύντομη: «Μετά από εισήγηση της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού-Αθλητισμού του Δήμου Παγγαίου, το Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα αποφάσισε να δοθεί το όνομα του Βασίλη Καρρά στην Πλατεία και στον κεντρικό δρόμο του οικισμού του Κοκκινοχωρίου».
Αυτά σ’ έναν μικρό δήμο και συγχαρητήριά τους που τίμησαν έναν δικό τους άνθρωπο τον Βασίλη Καρρά.
Πάμε τώρα στα δικά μας. Ο πρώην δήμαρχος Ξάνθης Μιχάλης Στυλιανίδης πέρα από την οδό Ηρώων της Κύπρου που την άλλαξε και έδωσε σ’ αυτήν το όνομα του Κώστα Μπένη, πρώην δημάρχου, έδωσε το όνομα του Μπένη και στο Πνευματικό Κέντρο. Ο ίδιος δήμαρχος κατά την ίδια περίοδο της θητείας του είχε δεχτεί ν’ αλλάξει το όνομα της οδού Κονίτσης και να μπει αυτό του Μάνου Χατζιδάκι. Στην πορεία ξεχάστηκε και μέχρι σήμερα κι αυτή η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου μένει «γράμμα κενό».
Το θέμα πλέον είναι στα χέρια του σημερινού δημάρχου. Πρόκειται για μια απλή, απλούστερη δεν γίνεται κίνηση. Βγάζεις τη μία πινακίδα και βάζεις μια άλλη με το όνομα του Μάνου Χατζιδάκι. Το πάω και παραπέρα, απέναντι από την είσοδο του το αρχοντικού και στήνεις τη σύνθεση που έχει έτοιμη από μάρμαρο ο Δημήτρης Αβούρης και αφορά τον Μάνο Χατζιδάκι.
Να λοιπόν ιδέες προς υλοποίηση. Όμως για να φτάσει κανείς εκεί χρειάζεται εκτός των άλλων φαντασία και γνωστικό επίπεδο. Κι αυτό διότι με εμμονές και εγωισμούς δεν πας μακριά.
Πόσο δίκιο αποδεικνύεται πως είχε ο Χρ.Τοψίδης όταν είπε «οι έξυπνοι άνθρωποι συνεργάζονται, οι ανόητοι μαλώνουν».
Γ.Δ.
«Τσίμπησε» πάλι το δημόσιο χρέος
Η νοοτροπία είναι γνωστή από την δημιουργία το 1827 του ελληνικού κράτους. Από τότε, ξεκίνησε χρεωμένο με τα δάνεια των Άγγλων συνήθως και συνεχίζει το ίδιο βιολί μέχρι σήμερα. Δηλαδή σύναψη δανείων από το εξωτερικό, φορολόγηση της μεσαίας τάξης στο εσωτερικό διότι οι φτωχοί δεν πληρώνουν φόρους όπως και οι πολύ πλούσιοι.
Έτσι, τόσο απλά, το χρέος του δημοσίου προς τους ιδιώτες προμηθευτές και συνεργάτες σε διάφορους τομείς της κυβέρνησης (Νοσοκομεία, ενοίκια, εξοπλισμοί κλπ) έχει φτάσει στα τρία (3) δισ. ευρώ.
Διαμαρτύρονται και με το δίκιο τους οι προμηθευτές για την καθυστέρηση διότι στερούνται ρευστότητας για να καλύψουν τις δικές τους υποχρεώσεις.
Βέβαια, είναι σίγουρο, μετά τις διαμαρτυρίες η κυβέρνηση να δώσει ένα μέρος αυτού. Για εξόφληση δεν περιμένει κανείς, δυστυχώς για όσους έχουν να εισπράττουν.
Δεν το’ χει για καλό του να ξοφλάει 100% τα χρέη του. Όμως, απ’ όλους εμάς, ζητά να είμαστε τυπικοί και να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας προς αυτό.
Γ.Δ.
