Συζητήθηκε τη Δευτέρα 9/12/2024 στο ΣτΕ το αίτημα 10 επιχειρήσεων της Θράκης
Το ΣτΕ καλείται να ορίσει το χρονικό εύρος της παραγραφής
Η πιθανότητα για δεύτερη ευκαιρία στην διεκδίκηση του 12% κόστους εργασίας στις επιχειρήσεις της Θράκης που δεν εντάχθηκαν στον συμψηφισμό είναι ορατή μετά την νέα εξέλιξη που αφορά 10 επιχειρήσεις οι οποίες και προσέφυγαν στο ΣτΕ.
Ειδικότερα τη Δευτέρα 19/12/2024 συζητήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας με μορφή προδικαστικού ερωτήματος, το αίτημα των 10 εταιρειών της Θράκης για το χρονικό εύρος της παραγραφής των αξιώσεων τους επί του 12% του κόστους εργασίας που καταβαλλόταν μέσω του ΟΑΕΔ(νυν ΔΥΠΑ) από το Δημόσιο σύμφωνα με τον ν. 1767/1988.
Τι έχει προηγηθεί με το 12%
Υπενθυμίζουμε ότι η καταβολή των ποσών αυτών σταμάτησε το 2010 και το 2016 με την έκδοση της 1331/273/21-03-2016 απόφασης (ΦΕΚ Β΄ 997/11-04-2016) των Υπουργών Οικονομίας, Ανάπτυξης & Τουρισμού, Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών, με την οποία καταργήθηκαν όλες οι κοινές υπουργικές αποφάσεις, που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 21 του ν. 1767/1988. Πρόκειται για τον νόμο Σταθάκη για τον οποίο όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθμόν 305/2020 απόφασή του, τον ακύρωσε.
Μετά την απόφαση αυτή ψηφίστηκε το 2020 το άρθρο 87 του ν. 4706/2020, που γινόταν δεκτό αίτημα όλων των επιχειρήσεων των παραμεθορίων περιοχών, για συμψηφισμό των απαιτήσεων με αντίστοιχες υποχρεώσεις προς το Δημόσιο (φορολογικές – ασφαλιστικές υποχρεώσεις).
Η ΚΥΑ με αριθ. 34341/5991/18-9-2020 ΚΥΑ, με την οποία εξειδικεύονταν οι όροι και προϋποθέσεις για την διαδικασία συμψηφισμού, μεταξύ των προϋποθέσεων για τον συμψηφισμό έθετε ότι “οι εν λόγω απαιτήσεις να μην έχουν υποπέσει σε παραγραφή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία”. Επίσης ακόμη μία προϋπόθεση ήταν, όσοι έχουν καταθέσει προσφυγές να παραιτηθούν της απαίτησης χωρίς ωστόσο να είναι σαφές αν παραιτούνται και από το δικαίωμα να τα απαιτήσουν στο μέλλον.
Το ΣτΕ καλείται να ορίσει το χρονικό εύρος της παραγραφής
Για το θέμα της παραγραφής όμως υπήρξαν διαφορετικές νομικές προσεγγίσεις.
Ειδικότερα οι απαιτήσεις κατά του Δημοσίου παραγράφονται μέσα σε πέντε (5) έτη. Κατά συνέπεια οι εν λόγω απαιτήσεις, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είχαν υποπέσει σε παραγραφή, χωρίς να υπάρχει καμία δυνατότητα συμψηφισμού τους. Οι μόνες απαιτήσεις που δεν είχαν παραγραφεί, αφορούσαν απαιτήσεις για τις οποίες κατατέθηκαν αγωγές σε βάρος του Δημοσίου μέχρι και το έτος 2015, με τις οποίες διεκόπη, κατά νόμο, η παραγραφή. Έτσι οι επιχειρήσεις που δεν εντάχθηκαν στον συμψηφισμό προσέφυγαν στο ΣτΕ. Το ΣτΕ λοιπόν καλείται να απαντήσει αν για τις επιχειρήσεις αυτές δεν έχουν παραγραφεί οι απαιτήσεις τους και μπορούν να τις διεκδικήσουν από το Δημόσιο και από ποια χρονική περίοδο ή αν έχουν παραγραφεί το δικαίωμα της αξίωσής τους. Η έκδοση της απόφασης αναμένεται στις αρχές του έτους και αν τελικά είναι θετική για τις 10 εταιρείες, προφανώς και ανοίγει ένας νέος κύκλος όχι βέβαια για την καταβολή ενός… νέου 12% αλλά όσων εν τη ισχύ των νόμων δεν καταβλήθηκαν και δεν συμψηφίστηκαν. Και όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς …είναι πολλά τα λεφτά!.
