Πλησιάζει η ψήφιση του προϋπολογισμού, όπου όλα τα κόμματα θα διαγωνιστούν σε λαϊκισμούς, ψέματα, γραφικά κλισέ και υπερβολές. Έναν αντικειμενικό παρατηρητή θα τον απογοητεύσει η ανεπάρκεια των στελεχών, ειδικά των μικρών κομμάτων, στο να κατανοήσουν τα σύγχρονα προβλήματα και να προτάξουν εφικτές λύσεις.
Το ζήτημα της υπογεννητικότητας οδηγεί στον αφανισμό της χώρας και του Ελληνισμού, υποστηρίζουν οι διαφόρων αποχρώσεων υπερπατριώτες. Πρόβλημα που είναι επίκαιρο και πιασάρικο.
Ο Ελληνισμός, ως φιλοσοφική έννοια, υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει σε όλο τον κόσμο, με τον πυρήνα του να βρίσκεται σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Από αυτόν τον τόπο πέρασε μωσαϊκό φυλών και λαών με διαφορετικές κουλτούρες και παραστάσεις.
Με όσους παρέμειναν να αποτελούν τους θεματοφύλακες του Ελληνισμού, επιβεβαιώνοντας διαχρονικά τον ΙΣΟΚΡΑΤΗ, μέχρι και την περίοδο 1990-2000, που υπήρξε η τελευταία μαζική μετανάστευση.
Θα εγκαλούν με κορώνες και αλαλαγμούς την κυβέρνηση που δίνει ψίχουλα στα νέα ζευγάρια και δη στους «καθαρούς», με αποτέλεσμα να χάνεται ο Ελληνισμός, αναφέροντας μάλιστα παραδείγματα βορείων χωρών, όπως η Σουηδία, που ξοδεύουν ασύστολα για αυτόν τον σκοπό (το 50% των οποίων είναι ψέματα).
Ας εξετάσουμε ιστορικά τα πράγματα. Όσο φτωχότερη είναι μια κοινωνική ομάδα, τόσο περισσότερα παιδιά γεννούν. Μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα, τα παιδιά είχαν δικαιώματα δούλων. Τα γεννούσαν και τα έριχναν από τα δέκα στην παραγωγή, με δεκάξι ώρες εργασίας, ώστε να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα (Αγγλία, εποχή βιομηχανικής επανάστασης).
Η ίδια νοοτροπία πέρασε και στην αγροτική Ελλάδα, όπου έως το 1970 η πετυχημένη οικονομικά οικογένεια ήταν αυτή με τα πολλά παιδιά. Μόνο που οι γονείς εκείνης της εποχής, ουσιαστικά παππούδες μας, θυσίαζαν τα πάντα για να μπορέσουν να τα μεγαλώσουν με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν. Ειδικά οι μάνες δεν είχαν προσωπική ζωή. Περνούσαν απαρατήρητες, με πολλές από αυτές να μην έχουν επισκεφτεί ούτε μια φορά την πρωτεύουσα του νομού.
Μετά τη μεταπολίτευση άλλαξε ο τρόπος ζωής. Στα λόγια επαναστάτες, στην πράξη αμερικανικός καταναλωτισμός. Οι γυναίκες ανεξαρτητοποιήθηκαν, οι νέοι σκέφτονταν μόνο τις απολαύσεις μέσα από την αυξανόμενη ευμάρεια, με συνθήκες ήσσονος προσπάθειας. Τα παλιά πρότυπα υποχώρησαν, με την τεκνοποίηση από σκοπό και καθήκον του ζευγαριού να περάσει στα δευτερεύοντα παρελκόμενα του γάμου ή της συμβίωσης.
Αυτό αποδεικνύεται και από την κατακόρυφη μείωση των γεννήσεων έως το 2010, ενώ τα εισοδήματα είχαν αντίστροφη πορεία.
Σήμερα προβάλλεται η μείωση των εισοδημάτων ως η αιτία της υπογεννητικότητας. Κανείς δεν αμφισβητεί τη μείωση των εισοδημάτων στις νέες γενιές. Οι νέες τάσεις κοινωνικότητας και ο τρόπος διαβίωσης – συμβίωσης των νέων δεν βοηθούν στην παραγωγική διαδικασία. Το οικονομικό είναι πρόβλημα, αλλά μηδαμινή επίδραση έχει στο θέμα της υπογεννητικότητας.
Και διπλασιασμός μισθών να γίνει, τίποτα δεν θα αλλάξει. Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Η μείωση των γεννήσεων είναι παγκόσμιο φαινόμενο και έχει ουσιαστικές επιπτώσεις στο συνταξιοδοτικό. Πάντως, με φαντασιώσεις περί καθαρότητας των εθνών και ανωτερότητας συγκεκριμένων φυλών, θρησκειών, χρωμάτων και γλωσσών, όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά μάλλον οδηγεί στον αφανισμό των «καθαρών».
Όλα τα άλλα είναι έπεα πτερόεντα για κραυγές από τηλεοράσεως.
