Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το ελληνικό δημοψήφισμα, το βιβλίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ελληνική περίπτωση, αξιοποιώντας τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας που διεξήχθη υπό την καθοδήγηση του συγγραφέα και της ομάδας του
Ένα νέο βιβλίο εξετάζει τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) στα σύγχρονα δημοψηφίσματα, εστιάζοντας σε κρίσιμες εκλογικές διαδικασίες που καθόρισαν τις σχέσεις χωρών με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα δημοψηφίσματα της Ιρλανδίας (2008), της Μεγάλης Βρετανίας (2016), της Ιταλίας (2016) και της Ελλάδας (2015), προσφέροντας μια συγκριτική ανάλυση της επικοινωνιακής στρατηγικής των ΜΜΕ και της τελικής απόφασης των πολιτών.
Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το ελληνικό δημοψήφισμα, το βιβλίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ελληνική περίπτωση, αξιοποιώντας τα αποτελέσματα μιας επιστημονικής έρευνας που διεξήχθη υπό την καθοδήγηση του συγγραφέα και της ομάδας του. Η έρευνα επικεντρώνεται στη στάση των κυρίαρχων ΜΜΕ, τα οποία υποστήριξαν έντονα το «Ναι» στην αποδοχή των μνημονιακών όρων, και στην αντίφαση με την επιλογή του εκλογικού σώματος, το οποίο ψήφισε κατά 61,3% υπέρ του «Όχι».
Η ανάλυση αναδεικνύει πώς η επικοινωνιακή στρατηγική των ΜΜΕ δεν κατάφερε να επηρεάσει τη λαϊκή ψήφο, υπογραμμίζοντας τον ρόλο της κοινωνικής πραγματικότητας στη διαμόρφωση της τελικής απόφασης. Παρά τις προβλέψεις οικονομικής καταστροφής που κυριαρχούσαν στα παραδοσιακά μέσα, οι πολίτες αντέδρασαν σε αυτό που θεωρούσαν ως επιβολή πολιτικών λιτότητας, εκφράζοντας την αντίθεσή τους μέσω του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος.
Η έρευνα επεκτείνεται στα δημοψηφίσματα της Ευρώπης, όπως αυτό για τη Συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία, το Brexit στη Μεγάλη Βρετανία και το συνταγματικό δημοψήφισμα της Ιταλίας. Κοινός παρονομαστής στις περιπτώσεις αυτές είναι η δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στα ΜΜΕ, τις πολιτικές ελίτ και τους πολίτες, με τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο.
