Επιτρέψτε μου να σας στείλω σήμερα ένα σχόλιο διαφορετικού περιεχομένου, εις απάντηση του άρθρου κάποιου αρθρογράφου που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: «Γιατί το Ισραήλ θα ηττηθεί»!
Ουδείς τολμά σήμερα να αποδοκιμάσει και να καταδικάσει το Ισραήλ για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, για τις τεράστιες καταστροφές στο Λίβανο και τις συνεχείς απειλές απέναντι στις άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, διότι από το 1945 ουδείς μέχρι σήμερα τιμώρησε τη Γερμανία για το Ολοκαύτωμα 6 εκατομμυρίων Εβραίων και για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και τη Ρωσία. Παράλληλα, ποτέ δεν της επιβλήθηκαν κυρώσεις για την μη καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων και για όλα τα δεινά που υπέστησαν πολλοί δεκάδες εκατομμυρίων ανθρώπων. Ούτε μέχρι σήμερα από τις τότε νικήτριες δυνάμεις, ούτε από την τότε Κοινωνία των Εθνών κ.λπ. Αντίθετα, προς έκπληξη όλων, την 6η Μαΐου 1955 ενέταξαν μάλιστα τη Γερμανία και στο ΝΑΤΟ, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη πολλών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και την άμεση αντίδραση τους, με την ίδρυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας στις 14 Μαΐου 1955.
Για τους λόγους αυτούς, σήμερα ούτε η Ε.Ε., ούτε ο νυν ΟΗΕ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε οι νυν μεγάλες δυνάμεις και οι ΗΠΑ κ.ά. είναι σε θέση να καταδικάσουν και να επιβάλλουν κυρώσεις κατά του Ισραήλ και του Πρωθυπουργού αυτού, κ. Νετανιάχου. Αντίθετα, συνεχίζουν να οπλίζουν το Ισραήλ για τη συνέχιση της γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων, την ισοπέδωση του Λιβάνου με βομβαρδισμούς κατά αμάχων και γυναικόπαιδων και παράλληλα με την συνεχιζόμενη εκτόξευση απειλών απέναντι και σε άλλες χώρες της περιοχής. Διότι τα προαναφερθέντα στην πρώτη παράγραφο είναι το πολύ γερό χαρτί και ισχυρό όπλο του Ισραήλ!
Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται για να ακούγεται, και είναι προς τιμήν εκείνων που μάχονται για τις αρχές και αξίες. Η ιστορία διδάσκει, ομιλεί από μόνη της, είναι η γνώση που κάνει τους ανθρώπους δυνατούς για το παρόν και το μέλλον. Η συναισθηματική νοημοσύνη οδηγεί στην ενσυναίσθηση, και μέσα από αυτήν γινόμαστε καλύτεροι, υγιείς ψυχικά και υπεύθυνοι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Είμαι άνθρωπος, είμαι ελεύθερος! Η αγάπη προς την πατρίδα και την κοινωνία είναι πράξη ελευθερίας. Για αυτό, ο άνθρωπος οφείλει να σκέφτεται διαρκώς. Είπε ο Αριστοτέλης στον Φίλιππο Β’, όταν ο βασιλιάς των Μακεδόνων τον ρώτησε: «Δάσκαλε, τι διδάσκεις στο παιδί μου;», και ο Αριστοτέλης του απάντησε με δύο μόνο λέξεις: «Να σκέπτεται»!
