Βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο του «Διαζώματος» Στ, Μπένο στην 17η Γενική Συνέλευση του Σωματείου του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος
Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον Γιάννη Λασκαράκη στην 17η Γενική Συνέλευση του Σωματείου «Διάζωμα», του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος. Ο Πρόεδρος του Διαζώματος, ενώπιον των μελών και των φίλων του Σωματείου, στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Περιφέρειας στο Μεσολόγγι, ανακοίνωσε την απόφαση του Δ.Σ. να βραβεύσει τον Γιάννη Λασκαράκη για την μακροχρόνια εθελοντική του προσφορά στην πατρίδα και ιδιαίτερα στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη , στην συνεχή συμμετοχή στην τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μίλησε για την ιδιαίτερη αγάπη του για τα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αναφέρθηκε στην γνωριμία μαζί του από την εποχή που ήταν εκείνους δήμαρχος Καλαμάτας και ο Λασκαράκης Αντιδήμαρχος Αλεξανδρούπολης, με Δήμαρχο τον Τάσο Σουλακάκη και στη συνεργασία που είχαν στην υλοποίηση καινοτόμων πρωτοβουλιών και στο Δήμο Αλεξανδρούπολης. Αναφέρθηκε στην παρουσίαση στη Γενική Συνέλευση του Βόλου ,το 2013 , της πρότασής του για την υλοποίηση της πολιτιστικής διαδρομής της Via Egnatia, ώστε να αναδειχθεί ένας νέος δυναμικός τύπος ψηφιακού τουρισμού, βασισμένος στην αειφορία που προσφέρουν τα μνημεία των πέντε πολιτισμών που διατρέχει η Via Egnatia, από την Κλασσική αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Η πρότασή του υποβλήθηκε στα ευρωπαϊκά όργανα από την Περιφέρεια ΑΜΘ και χρηματοδοτήθηκε με 70 εκατομμύρια ευρώ.
Αναφέρθηκε επίσης στην εθελοντική συμμετοχή του στην σύνταξη του προγράμματος ΕΒΡΟΣ ΜΕΤΑ, ως αναπληρωτής του, στην Επιτροπή που συστάθηκε για την σύνταξη του master plan.
Ο Γιάννης Λασκαράκης στη σύντομη ομιλία του αναφέρθηκε στην αγάπη του για τα μνημεία και τα αρχαία θέατρα η οποία προέκυψε από τον καθηγητή του της φιλολογίας στην Καβάλα, τον Χαράλαμπο Λαλένη, ο οποίος τους πήγαινε συχνά εκπαιδευτικές εκδρομές στα αρχαία θέατρα των Φιλίππων και της Θάσου, βάζοντας τους μαθητές να ερμηνεύουν χωρικά από έργα αρχαίων τραγικών. Θυμήθηκε επίσης τη συμμετοχή του στο 1964 την παράσταση του Ιππόλυτου στο Φεστιβάλ Φιλίππων και Θάσου, ως ακόλουθος του Ιππόλυτου, μαζί με άλλους φοιτητές. Έπαιζαν οι Δημήτρης Παπαμιχαήλ, η Δέσπω Διαμαντίδου, η Αλέκα Παϊζη σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καραντινού , σκηνικά Νίκου Εγγονόπουλου και μετάφραση Κώστα Βάρναλη.
Τόνισε ότι ο εθελοντισμός είναι τρόπος ζωής και έχει τις ρίζες του στα βιώματα του εθελοντή. Αναφέρθηκε στα δικά του βιώματα από τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου όταν παίζοντας ανακάλυπταν σφαίρες, οβίδες και νεκρούς . Μίλησε για τον αδελφό της μητέρας του , τον αρχίατρο του ΕΛΑΣ, ο οποίος καταδικάστηκε το 1948 ερήμην σε θάνατο και κρύβονταν μέχρι τον 1974, και για τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1950 όταν, ξυλοκόπησαν τον πατέρα του στην ασφάλεια διότι αγόρασε την εφημερίδα Αυγή.
Και κατέληξε χειροκροτούμενος:
Όταν πηγαίναμε στο δημοτικό μας μοίραζαν για πρωινό γάλα σκόνη, μια φέτα κίτρινο τυρί και ένα παξιμάδι. Για μερικά παιδιά αυτό ήταν το κύριο γεύμα της ημέρας. Ήταν το σχέδιο Μάρσαλ των Αμερικανών για να μη γίνουμε κομμουνιστές. Εμείς όμως γίναμε εθελοντές για να αλλάξουμε τον κόσμο, σύμφωνα με την παρακαταθήκη του Νίκου Καζαντζάκη στην Ασκητική του.
«Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος θα σώσω τη γης. Και αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω».
Στο τέλος προσέφερε στον Σταύρο Μπένο και στο Διάζωμα, το συλλεκτικό πρόγραμμα της παράστασης εκείνης του Ιππολύτου του 1964 , στο οποίο περιέχονται όλοι οι διάλογοι του έργου και οι φωτογραφίες των πρωταγωνιστών, ενώ το εξώφυλλο είναι με την υπογραφή του Εγγονόπουλου.
