Περιοδείες
Κι αν οι περιοδείες των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται προς το τέλος τους, κάποιες άλλες προγραμματίζονται και ετοιμάζονται. Ο λόγος για την εξόρμηση σε πορεία προς τον λαό του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Παύλου Πολάκη.
Ο οποίος Πολάκης, πρώτος αυτός κατέθεσε την υποψηφιότητά του στο αρμόδιο όργανο του κόμματος και πρώτος κατά δήλωσή του θα ξεκινήσει τις επαφές του με τα μέλη, στελέχη και φίλους του κόμματος σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Κι ενώ εκτός από τον Πολάκη ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του και ο Σωκράτης Φάμελλος, ο πρώην πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης επισήμως αργεί ακόμη για την δική του δήλωση την οποία όρισε για την επόμενη εβδομάδα.
Γ.Δ.
Άλλοι ευθύνονται
Συμπολίτης αγαπητός, φίλος του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε μια βόλτα από το γραφείο αλλά ήταν φανερό ότι ζητούσε κάποιον να πει τον πόνο του. Τον άκουσα με κατανόηση και κατάλαβα ότι και άλλοι θα έχουν τον ίδιο προβληματισμό με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και λίγο καιρό. Μου είπε λοιπόν: «Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει ιδιοκτήτες κάμποσοι. Ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ, ο δικός σου, ο δικός του και πάει λέγοντας. Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν ιδιοκτήτες σ’ ένα κόμμα; Προχθές ο Στ.Κασσελάκης έκανε μια ανάρτηση όπου υπάρχει η φωτογραφία του και δύο φράσεις «ο δικός μας ΣΥΡΙΖΑ» και «είμαι εδώ». Μάλιστα χωρίς το λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχει στη φωτογραφία. Άρα, είναι προφανές ότι θα υπάρξει νέο κόμμα συμπεραίνουν όλοι, καθαρά προσωποκεντρικό και χωρίς παρελθόν».
-Τον άκουσα, τον καταλαβαίνω και του πρότεινα να κάνει την όποια επιλογή του χωρίς προσωπική αίσθηση ευθύνης. Άλλοι ευθύνονται…
Γ.Δ.
Περί Κυπριακού ζητήματος
Για άλλη μια φορά και σίγουρα όχι τελευταία, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ασχολήθηκε με το σοβαρό όντως θέμα του Κυπριακού στη συνεδρίαση του ΟΗΕ. Προφανώς δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα κι ούτε ελπίζει κάποιος λογικός ότι η Τουρκία θα κάνει σήμερα πίσω από την Κύπρο. Άρα γίνονται συζητήσεις για να γίνονται και αποτέλεσμα μηδέν.
Για το Κυπριακό ζήτημα οι ευκαιρίες πάνε, χάθηκαν, και δεν γυρίζουν πίσω.
Ό,τι χάθηκε, χάθηκε. Ας δούμε όμως γιατί με το χέρι στην καρδιά και το μυαλό σε δράση.
Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται απολύτως στην πολιτική του υπερπατριωτισμού. Το 2004, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που εργάστηκε αόκνως για το όχι, είχε δηλώσει ότι παρέλαβε κράτος και δεν θα παρέδιδε κοινότητα. Αν είχε υπερψηφιστεί το ναι, η Μόρφου σήμερα θα ήταν στην Κυπριακή Δημοκρατία, οι ξένοι στρατιώτες θα είχαν φύγει, οι έποικοι δεν θα είχαν αλλάξει τη δημογραφία της Βόρειας Κύπρου και, ίσως η κοινή ευρωπαϊκή πορεία των δύο λαών να τους είχε φέρει κοντά.
Αν ζούσε σήμερα ο Τάσσος Παπαδόπουλος, είκοσι χρόνια αργότερα, ήθελα να ήξερα πως θα αισθανόταν που παρέλαβε ένα κράτος και πλέον είναι ασφυκτικές οι πιέσεις για τη δημιουργία ενός ακόμα. Από τον Κώστα Καραμανλή ουδείς περιμένει αυτοκριτική -μήπως συζήτησε ποτέ τις ευθύνες της κυβέρνησής του στη χρεοκοπία;
Όσο για το Κυπριακό, η εποχή της θυματοποίησης έχει τελειώσει. Ας προσέχαμε.
Γ.Δ.
Εκκρεμότητα χρόνων
Πρόκειται για μία εκκρεμότητα χρόνων που μεταφέρεται από τη μία δημοτική αρχή στην άλλη. Έτσι σαν την γνωστή «παράδοση-παραλαβή», η οποία γίνεται μεν αποδεκτή αλλά δεν υλοποιείται ως έργο· για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους.
Η αναφορά αφορά τον γνωστό 1ο Παιδικό Σταθμό, στην οδό Καπνεργατών. Το κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο και επικίνδυνο να φιλοξενεί τους μικρούς Ξανθιώτες κι έτσι σταμάτησε τη λειτουργία του. Από τότε και για αρκετά χρόνια μένει κλειστό, ρημαγμένο και φυσικά χωρίς να αξιοποιείται ο χώρος από τον δήμο. Θυμίζω δε ότι πρόκειται για ένα χώρο με μεγάλη οικοπεδική έκταση.
Το γιατί και το διότι οφείλουν να μας το πουν οι του δήμου.
Ίσως δε, στην περίοδο Κοντού, αλλάξει η μοίρα του και επιτέλους αξιοποιηθεί.
Γ.Δ.
Κοντά, μέσα στη φύση
Λέγεται Δασοθεραπεία. Και πρόκειται για κάτι νέο που ήδη ξεκίνησε και εφαρμόζεται για την θεραπεία ανθρώπων. Πρόκειται με λίγα λόγια για μια εφαρμογή που χρησιμοποιεί τις ευεργετικές επιδράσεις του δάσους.
Η δασοθεραπεία είναι η ζωή στο δάσος, στην ησυχία και ηρεμία του, τον καθαρό και ζωογόνο αέρα του. Ο ασθενής ζει στο δάσος, βιώνει με όλες τις αισθήσεις του την ζωή που υπάρχει σ’ αυτό, ακούει τους ήχους του, βλέπει κάποια ζώα, ακούει το κελάηδισμα των πουλιών.
Όλη αυτή η πρόσληψη εικόνων και ήχων ενεργεί θετικά στον άνθρωπο. Φεύγει το άγχος που είναι ιδιαίτερα σοβαρό, προσεγγίζει τον ορατό μικρόκοσμο με άλλη αντίληψη, θεωρεί ότι αποτελεί μέρος αυτής της ήρεμης κοινωνίας, ανακτά σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, και μαθαίνει ότι το δάσος, η φύση είναι εκεί, δίπλα του για να τον βοηθήσει.
Ήδη εφαρμόζονται προγράμματα σε επιλεγμένες ορεινές περιοχές όπου τα άτομα που έχουν στρεσαριστεί αρκετά στην καθημερινή ζωή τους πηγαίνουν και διαμένουν σε ξενώνες στο δάσος. Το μήνυμα είναι «κοντά, μέσα στη φύση».
Γ.Δ.
Κι άλλο ένα θέμα για τον δήμο
Σε γειτονικούς δήμους συμβαίνει ήδη και μάλιστα μεθοδικά και με πρόγραμμα. Βέβαια αφού προηγουμένως έχουν εντοπιστεί από την δημοτική αστυνομία τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, μοτό και ημιφορτηγά. Παράλληλα, δόθηκε μια χρονική περίοδος στους ιδιοκτήτες να τα μεταφέρουν αυτοί σε ιδιόκτητο χώρο.
Όσο κι αν φαίνεται απίθανο, είμαι βέβαιος ότι δεκάδες θα είναι στο δήμο Ξάνθης και αναλογικά και στους άλλους δήμους τα αυτοκίνητα αυτά.
Στον γειτονικό δήμο Καβάλας, από τον Σεπτέμβριο του 2019, έχει ασχοληθεί με 966 υποθέσεις εγκαταλελειμμένων Ι.Χ. και είκοσι μίας δίκυκλων μηχανών.
Παρότι εμείς στην Ξάνθη δεν διαθέτουμε δημοτική αστυνομία, ο δήμος θα πρέπει να το αντιμετωπίσει το θέμα διότι εκτός των άλλων τα για απόσυρση οχήματα καταλαμβάνουν και χώρους πάρκινγκ παρότι δεν το δικαιούνται.
Γ.Δ.
Προβληματισμός για τις ΔΕΥΑ
Πρόκειται για μια προσπάθεια που δημιούργησε και θα συνεχίσει να δημιουργεί μεγάλη συζήτηση.
Αναφέρομαι στην πρωτοβουλία για την δημιουργία μιας Δημοτικής Εταιρείας Ύδρευσης- Αποχέτευσης που θα περιλαμβάνει τους δήμους Ξάνθης, Αβδήρων, Τοπείρου και Μύκης μάλλον. Κι αυτό διότι ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο. Δηλαδή το πως θα λειτουργήσει το νέο σχήμα κι αν συμπεριλάβει πράγματι τους δήμους Μύκης και Τοπείρου οι οποίοι ως γνωστόν δεν διαθέτουν ΔΕΥΑ.
Προβληματισμός, αδιέξοδο, αδυναμίες λειτουργικές ενός μεγάλου δυσκίνητου σχήματος, όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν των αρμοδίων. Κυρίως δε το πώς αυτό το σχήμα ενοποιημένο θα αποδώσει λειτουργικά.
Εν αναμονή των όποιων εξελίξεων και μιας διαπίστωσης ότι το κέντρο θέλει να τα ελέγχει τελικά όλα και ν’ αποφασίζει αυτό.
Γ.Δ.
Ποιος έχασε από το ντιμπέιτ;
Πολλά σχόλια και αναλύσεις έχουν γίνει για το ομολογουμένως υποδειγματικό ντιμπέιτ των υποψήφιων αρχηγών του ΠΑΣΟΚ. Για το ποιοι κέρδισαν τις εντυπώσεις, ποιοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, απροετοίμαστοι, για το ύφος και τις διαμάχες μεταξύ των συμμετεχόντων κλπ.
Κατά γενική ομολογία μεγάλος χαμένος από τους υποψήφιους δεν υπήρξε από τη διαδικασία, πλην ίσως ενός που εμφανίστηκε εντυπωσιακά ανέτοιμος να απαντήσει σε δύο τουλάχιστον σημαντικές ενότητες (ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε). Οι περισσότεροι κρίθηκαν λιγότερο ή περισσότερο θετικά στις τοποθετήσεις τους στις κατά μέρους ενότητες.
Όμως υπήρξε τελικά ένας μεγάλος χαμένος από το ντιμπέιτ. Κι αυτός δεν ήταν κανένας από τους υποψήφιους. Ποιος ήταν αυτός; Μα ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά.
Ο διάλογος στο ντιμπέιτ περιείχε αιχμές σε ήπιους τόνους σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ που βασιλεύει η χυδαιότητα. Φάνηκε, ένας πολιτικός οργανισμός που επί του παρόντος έχει όλα τα φόντα να εξοβελίσει από το πολιτικό σκηνικό την αρρωστημένη κατάσταση του Σύριζα και να εγκατασταθεί στη δεύτερη θέση ως στέρεος και υγιής αντιπολιτευτικός πόλος. Και μετά βλέπουμε…
Κ.Γ.
Περί πολιτικής
Καλό για τον τόπο πρωτίστως είναι να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Κι όσοι πολιτικοί επιλέγουν με αυτό τον τρόπο να πολιτευτούν βγαίνουν κερδισμένοι μακροπρόθεσμα. Με λίγα λόγια να μην είναι κοντόφθαλμοι και μικρόψυχοι αλλά να μπορούν να αναγνωρίσουν κάτι θετικό ανεξάρτητα από το αν το έχει κάνει ανταγωνιστής τους. Ιδιαίτερα όταν είχαν την ευκαιρία τους και δεν τα κατάφεραν. Σημασία έχει να είναι καλό για τον τόπο. Πρέπει κάποτε να αλλάξουν οι παλιές νοοτροπίες στην πολιτική, να ξεφύγουμε από τις μικροπολιτικές συμπεριφορές και με ωριμότητα και ήθος και συνεργατικό πνεύμα να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα ιδιαίτερα στις μικρές μας κοινωνίες.
Μ.Ξ.
Που’ ναι τα χρόνια…
Τα 50 χρόνια γιορτάζει ο Εμπορικός Σύλλογος Ξάνθης την Κυριακή. Παρότι σφραγίδα του συλλόγου υπάρχει από το 1947 ωστόσο το πρώτο καταστατικό έγινε μετά το 1973. Πολλά έχουν αλλάξει μέσα σ’ αυτά τα χρόνια στην αγορά της Ξάνθης. Αυτό που θεωρείται βέβαιο και το λένε έμποροι και καταναλωτές είναι ότι η τωρινή κατάσταση στην αγορά μας είναι προβληματική. Έχει συρρικνωθεί ο εμπορικός ιστός και έχει καταληφθεί από καφέ και καταστήματα εστίασης. Δεν ανοίγουν πια εμπορικά με ρούχα, με παπούτσια όπως άλλοτε. Ίσως να φταίνε τα πολυκαταστήματα που έχουν κατακλύσει και την δική μας αγορά. Αυτό που θυμούνται οι παλαιότεροι είναι ότι η χρυσή εποχή για την αγορά της Ξάνθης είναι η 20ετία 1985 – 2005 και ιδιαίτερα η δεκαετία του ‘90. Ήταν τότε που οι τράπεζες σκορπούσαν αφειδώς το χρήμα σε καταναλωτικά δάνεια. Όλοι ζούσαμε σε μια επίπλαστη ευμάρεια μια «φούσκα» που έσκασε με την κρίση και ακόμη πληρώνουμε…
Μ.Ξ.
