Στο ρόλο του Χρεμύλου ο Μάνος Βακούσης που τιμήθηκε πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου «Κάρολος Κουν»
Μετά το sold out που σημείωσε και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024 και τις παραστάσεις στην Κύπρο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη, σε μετάφραση- ελεύθερη απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα θα παρουσιαστεί το Σάββατο 3 Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, στην Καβάλα στο πλαίσιο του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων.
Η παράσταση, μια σύγχρονη ανάγνωση της κωμωδίας του Αριστοφάνη, γεμάτη ενέργεια και ρυθμό, παρουσιάζει μια απολαυστική και πάντα επίκαιρη αντιπαράθεση μεταξύ του Πλούτου και της Πενίας που μας υπενθυμίζει πως «στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χρήματα και άνθρωποι που είναι πλούσιοι».
Στο ρόλο του Χρεμύλου ο Μάνος Βακούσης που τιμήθηκε πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου «Κάρολος Κουν». Σε ρόλο έκπληξη εμφανίζεται στην Παράβαση του έργου εμφανίζεται η Ιστορικός- Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Ευθυμίου, «φωτίζοντας» την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας εν σχέσει με τον πλούτο.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος έχει τελειώσει, με τη συντριβή των Αθηναίων, που σήμανε το τέλος της αθηναϊκής ηγεμονίας (388 π.Χ.). Ο έντιμος Χρεμύλος, φτωχός Αθηναίος αγρότης, ως alter ego του Αριστοφάνη, βιώνει με τραυματικό τρόπο τη νέα πραγματικότητα, όπου οι κοινωνικές αξίες, οι ιδέες και η ηθική έχουν εκπέσει.
Η έλλειψη πόρων και κοινωνικής δικαιοσύνης όπως και ο φόβος της φτωχοποίησης τρομάζουν αυτόν τον ρομαντικό ουτοπιστή, ιδιαίτερα σε σχέση με το μέλλον του παιδιού του, οπότε καταφεύγει στο μαντείο των Δελφών με το αγωνιώδες ερώτημα «τι να κάνω για να έχει εξασφαλισμένο μέλλον το παιδί μου;». Ο χρησμός τού λέει να περιθάλψει τον πρώτο ανήμπορο άνθρωπο που θα συναντήσει στο διάβα του. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον θεό Πλούτο, που χαρίζει απλόχερα χρυσάφι, χρήμα και όλα τα υλικά αγαθά που ονειρεύεται ο Χρεμύλος αλλά και ολόκληρη η κοινωνία! Είναι πια όλοι πλούσιοι! Το όνειρό τους γίνεται πραγματικότητα. Όμως αυτό το όνειρο στο βάθος αποδεικνύεται μια δοκιμασία: χωρίς κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, χωρίς αυτογνωσία και κοινωνική συνείδηση πώς μπορεί να υπηρετηθεί το κοινό καλό;
Σχεδόν 2.500 χρόνια μετά, ο αριστοφανικός προβληματισμός παραμένει επίκαιρος.
Ο Γιάννης Κακλέας, που εκτός από τη σκηνοθεσία υπογράφει και τη μετάφραση στη νέα παράσταση του ΚΘΒΕ, σημειώνει: «Ο ποιητής μας, με τον δικό του, μοναδικά σατιρικό τρόπο, μας δείχνει ένα δρόμο διαχείρισης των υλικών αγαθών, πάντα όμως με γνώμονα το συμφέρον της Πόλης. Μιας Πόλης με δίκαιους, έντιμους και ενάρετους πολίτες. Ουτοπική σκέψη; Ίσως. Αλλά ο Αριστοφάνης διατηρεί το δικαίωμα να ονειρεύεται!».
