Μετά από τρία συνεχόμενα έτη είδε το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα πετυχαίνοντας στην Ιατρική Θεσσαλονίκης με 18.650 μόρια στις πανελλαδικές του ‘24
«Γενικότερα η δράση μας πρέπει να είναι ανθρωποκεντρική, να μην αποβλέπει στην ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών», επισημαίνει
«Αν κάτι θέλουμε πάρα πολύ, το πετυχαίνουμε» υποστηρίζει χαρακτηριστικά στο «Ε» η Πασχαλιά Καφφετζή, η μαθήτρια από το ΓΕΛ Αβδήρων η οποία δεν «τα έβαλε κάτω», «έπεσε», «σηκώθηκε», και εν τέλει ανταμείφθηκε σε έναν αγώνα που διήρκησε τρία χρόνια. Χρειάστηκε να δώσει τρεις φορές πανελλαδικές εξετάσεις για να καταφέρει τελικά να δει το όνειρό της να «παίρνει σάρκα και οστά», μιας και η Ιατρική ήταν η σχολή που ονειρευόταν από μικρή.
Σήμερα, λοιπόν γεμάτη ενθουσιασμό και ευγνωμοσύνη για την επιτυχία της, η Πασχαλιά μοιράζεται τα συναισθήματά της με το «Ε», «ρίχνει φως» στα όνειρά της κάνοντας ειδική αναφορά στην οικογένειά της, όπως επίσης και σε όλους αυτούς που την στήριξαν στον αγώνα αυτό. Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στον βοηθητικό ρόλο των μαθημάτων που παρακολούθησε σε φροντιστήριο του Πειραιά, όπως επίσης και στον καθοδηγητικό και υποστηρικτικό ρόλο όλων των δασκάλων της.
Ο δρόμος για την ιατρική με 16,2 στην Έκθεση, 20 στη Χημεία, 19,8 στην Βιολογία,18,6 στην Φυσική και 18.650 μόρια
«Το όνειρό μου ήταν από πάντα να γίνω γιατρός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σε κάθε παιχνίδι που έπαιζα ήθελα να είμαι ο γιατρός. Δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτό. Γενικά μόνο η έκθεση με ‘’έριξε’’, καθώς έγραψα 16,2. Δεν ήταν αυτό που αναμέναμε, αλλά όλοι γνωρίζουμε τον υποκειμενισμό του μαθήματος. Παρόλα αυτά, όταν είχα βγει από την αίθουσα, πίστευα πως τα έχω πάει καλά κι αυτό με βοήθησε να έχω αυτοπεποίθηση για τα επόμενα μαθήματα. Έπειτα, στην Χημεία κατάφερα να γράψω το απόλυτο 20, στην Βιολογία 19,8 και στην Φυσική 18,6 παρά τα απαιτητικά θέματα», όπως τονίζει.
Μία γρήγορη ματιά στα θέματα
Αναφορικά με τα θέματα υπογραμμίζει: « Στην φυσική τα θέματα μου φάνηκαν εύκολα, αν κάποιος τα εξέταζε μεμονωμένα, απλώς ήταν συνδυαστικά κι αν ένα παιδί δεν είχε προλάβει να αφομοιώσει την ύλη στο μυαλό του και να την ξεκαθαρίσει, μπερδευόταν. Από την αρχή στα θέματα της Φυσικής άρχισαν να φρικάρουν οι μαθητές, να χάνουν την ψυχραιμία τους και να μην μπορούν στη συνέχεια να φέρουν στο μυαλό τους όλα τα κομμάτια της ύλης. Εγώ δυστυχώς δεν πρόλαβα να λύσω κάτι προς το τέλος, μολονότι τα γνώριζα όλα τα θέματα. Αν είχαμε άλλα δέκα λεπτά, θα είχα πάρει 20, δηλαδή επηρέασε πολύ και ο χρόνος. Σε χημεία και βιολογία τα θέματα ήταν πολύ κατανοητά και εύκολα».
Ομολογεί πως μετά το πέρας των πανελληνίων ήταν σίγουρη ότι θα έχει πιάσει έστω μία ιατρική, αλλά την τόσο μεγάλη επιτυχία να γράψει 18.650 μόρια δεν την περίμενε, αφού έπιασε πέντε ιατρικές σχολές κι έχει επιλογές.
«Θεωρώ όλη τη διαδικασία επιβράβευση της μεγάλης μου προσπάθειας. Ανυπομονώ για όλα αυτά που θα ακολουθήσουν στο μέλλον», υποστηρίζει.
Το «μυστικό» της επιτυχίας
Τονίζει πως, τόσο οι καθηγητές της, όσο και η οικογένειά της πίστεψαν στην ίδια από την αρχή λέγοντάς της πως δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανέναν και ξέρει η ίδια τι αξίζει.
«Γενικά πιστεύω ότι έκανα οτιδήποτε χρειαζόταν προκειμένου να πετύχω τον στόχο μου. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχα ένα αυστηρό πρωτόκολλο, αλλά η πειθαρχία και η εγκράτεια αποτελούν ερείσματα για την ευόδωση ενός στόχου. Δεν θεωρώ πως έχω στερηθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθώ, διότι η εκμάθηση είναι η μοναδική μου αγάπη»
«Η Ιατρική Θεσσαλονίκης θα είναι η πρώτη μου επιλογή. Θεωρώ ότι έκανα το πρώτο βήμα για την αρχή της καριέρας μου. Η επιτυχία ήταν αναμενόμενη, γιατί όλα αυτά τα χρόνια είχα προσπαθήσει πάρα πολύ. Ο σκοπός μου είναι να προσφέρω ανυστερόβουλα στον συνάνθρωπο, αυτό άλλωστε με ώθησε στην ιατρική από την πρώτη στιγμή, ιδίως σε μία κοινωνία που επικρατεί η κακία, εγώ θέλω να κάνω τη διαφορά».
«Μπορεί να μην είχα πολλή πίστη στον εαυτό μου, αλλά είχα πίστη Στον Θεό»
«Νιώθω πάρα πολύ ευλογημένη, διότι μπορεί να μην είχα πολλή πίστη στον εαυτό μου και κατά η διάρκεια της χρονιάς αντιμετώπισα προβλήματα με την αυτοπεποίθησή μου, όμως είχα πάρα πολύ μεγάλη πίστη στον Θεό και χωρίς την βοήθεια Του, κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει», όπως δηλώνει ακολούθως.
Ανθρωποκεντρική δράση με γνώμονα την ανιδιοτελή προσφορά
Διαπιστώνει πως τώρα πια αφού έχει πετύχει τον στόχο της, έχει κατανοήσει μέσα της ότι το παν δεν είναι να είσαι μόνο ένας γιατρός, αλλά να είσαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος.
Γι’ αυτό, λοιπόν δηλώνει πρόθυμη να βελτιώσει πολλά πράγματα στον χαρακτήρα της και να αποκτήσει ψυχραιμία για να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει με ωριμότητα τις καταστάσεις, όπου αυτό απαιτείται.
«Γενικότερα η δράση μας πρέπει να είναι ανθρωποκεντρική, να μην αποβλέπει στην ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών», επισημαίνει.
