Στο «Ε» αναλύει αυτή την «δυνατή» σχέση με κάθε λεπτομέρεια ο Γιώργος Μαρσέλλος, μέλος ΔΣ της Σχολής σκύλων οδηγών
Ο σκύλος-οδηγός χρειάζεται μια προσβάσιμη πόλη και έναν χειριστή με γνώσεις προσανατολισμού, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης, Μποζ Ερσίν
Οι σκύλοι-οδηγοί είναι η παρέα, η συντροφιά που επιλέγουν τα άτομα με προβλήματα όρασης, γι’ αυτό άλλωστε το «δέσιμο» μεταξύ τους είναι τόσο ισχυρό, ο ένας είναι συμπλήρωμα του άλλου, κατά κάποιο τρόπο. Την σχέση αυτή, λοιπόν μεταξύ χειριστή και σκύλου-οδηγού έρχεται να «φωτίσει» το «Ε» στο πλαίσιο μίας εποικοδομητικής συζήτησης με το μέλος Διοικητικού Συμβουλίου της Σχολής Σκύλων Οδηγών «Λάρα», Γιώργο Μαρσέλλο και με τον πρόεδρο της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκη, Μποζ Ερσίν.
Πιστοποιημένος εκπαιδευτής για την εκπαίδευση ενός σκύλου-οδηγού
Ο Γιώργος Μαρσέλλος τονίζει στο «Ε» ότι προκειμένου να εκπαιδευτεί ένας σκύλος-οδηγός σωστά χρειάζεται ένας πιστοποιημένος εκπαιδευτής, δηλαδή δεν μπορούν να κάνουν όλοι οι εκπαιδευτές αυτή τη δουλειά. «Συγκεκριμένα ο δικός μας, κ. Διαμαντίδης είναι πιστοποιημένος κατόπιν σπουδών στην Ιταλία προκειμένου να αναλάβει καθήκοντα εκπαιδευτή σκύλων οδηγών».
«Αγοράζουμε, λοιπόν ένα κουτάβι από συγκεκριμένα εκτροφεία συνεργαζόμενα με την σχολή. Έπειτα, αυτό παραμένει με την αγέλη, δηλαδή με τους γονείς, τα αδέρφια του, τα άλλα σκυλιά για δύο μήνες, αφού πρώτα έχει αξιολογηθεί, μιας και πρέπει να είναι κοινωνικό και να μην φοβάται», όπως συμπληρώνει.
Το στάδιο της αναδοχής
Έπειτα, επισημαίνει πως στους δύο μήνες περνά από κάποια ψυχομετρικά τεστ και αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία, το κουτάβι δίνεται σε ανάδοχο, το παίρνει μία οικογένεια ή κάποιος που οφείλει να το κοινωνικοποιήσει με βάση τις εβδομαδιαίες οδηγίες των εκπαιδευτών, κάτι που διαρκεί για περίπου δέκα μήνες.
«Στο στάδιο της αναδοχής, λοιπόν εκτός από την κοινωνικοποίηση, ο σκύλος μαθαίνει τη βασική υπακοή, δηλαδή να κάθεται φρόνιμος, να μένει ξαπλωμένος, ή και ακίνητος, να σηκώνεται, να περπατά δίπλα στον χειριστή του κι ακόμη να κάνει την τουαλέτα του κατόπιν εντολής», διευκρινίζει.
Το στάδιο της εκπαίδευσης του σαμαριού
«Εν συνεχεία, αφού το σκυλί έχει γίνει 12-13 μηνών, το παίρνει ο εκπαιδευτής προκειμένου να του βάλει το σαμάρι, αυτό δηλαδή που χρησιμοποιεί ο τυφλός. Στο διάστημα αυτό της εκπαίδευσης του σαμαριού, ο σκύλος μένει είτε με τον εκπαιδευτή, είτε με τον ανάδοχο», όπως υπογραμμίζει.
Ενημερώνει πως η εκπαίδευση με το σαμάρι διαρκεί κι αυτή γύρω στους οχτώ μήνες και ο σκύλος μαθαίνει να κινείται στον δρόμο και να διαχειρίζεται τα εμπόδια. Επίσης, εκπαιδεύεται να μαθαίνει να εντοπίζει κάποια σημεία ενδιαφέροντος που χρειάζονται για τον τυφλό, όπως πόρτες, ασανσέρ, σκάλες, στάσεις, κιγκλιδώματα, κράσπεδα.
«Αφού ολοκληρωθεί αυτό το διάστημα και υπάρχει επαναξιολόγηση η οποία είναι συνεχής, παραδίδεται σε έναν τυφλό. Για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα από όλα να ταιριάζουν οι χαρακτήρες τους. Πριν γίνει η παράδοση, περνάει ένα διάστημα 15 έως 30 ημερών, διάστημα συνεκπαίδευσης μεταξύ χειριστή-σκύλου και οδηγού-εκπαιδευτή, η οποία λαμβάνει χώρα σε μέρη όπου κινείται ο τυφλός», δηλώνει ο κ. Μαρσέλλος.
Η συγκλονιστική εμπειρία του Γιώργου Μαρσέλλου ως χειριστή σκύλου-οδηγού
«Η δική μου εμπειρία είναι συγκλονιστική, διότι ήταν ο πρώτος σκύλος οδηγός, η Τζαζ, με την οποία είμαστε μαζί κοντά έξι χρόνια, είναι ήδη οχτώ ετών και σε δύο με τρία χρόνια θα συνταξιοδοτηθεί, γιατί ένας σκύλος-οδηγός δεν δουλεύει εφ’ όρου ζωής, αλλά μέχρι τα δέκα του. Μετά ξεκινούν τα προβλήματα υγείας κι έτσι συνήθως τον κρατά ο τυφλός για κατοικίδιο, εναλλακτικά αν δεν μπορεί ο ίδιος, το δίνει σε κάποια οικογένεια όπου περνά και το υπόλοιπο της ζωής του», όπως γνωστοποιεί αναφερόμενος στη δική του περίπτωση.
«Δέσιμο» μεταξύ σκύλου-οδηγού με χειριστή όμοιο με το «δέσιμο» γονέα με παιδί
Πράγματι, υποστηρίζει πως το «δέσιμο» είναι τόσο ισχυρό μεταξύ σκύλου-οδηγού και χειριστή με αποτέλεσμα ο ίδιος να το παρομοιάζει με το «δέσιμο» γονέα-παιδιού.
«Ο σκύλος-οδηγός είναι τα ‘’μάτια’’ μου! Αν και είχα θέμα υγείας με τα μάτια μου από μικρός, τυφλώθηκα το 2015. Επειδή, είμαι δραστήριος άνθρωπος, έθεσα το ερώτημα ‘’μα τώρα πώς θα μπορώ να κινούμαι στον δρόμο;’’ Έμαθα, λοιπόν με τη βοήθεια της σχολής Lara, λευκό μπαστούνι και ακολούθως μπήκα στην διαδικασία να πάρω την Τζαζ μετά από αίτηση και αξιολόγηση» όπως εξηγεί.
Ως ομάδα τυφλός και σκύλος μέσα από μία συνεχή αξιολόγηση και επαφή με τον εκπαιδευτή
«Αξιοσημείωτο είναι πως όταν έχεις τον σκύλο-οδηγό σου υπάρχει συνεχής αξιολόγηση και επαφή με τον εκπαιδευτή. Το πρώτο διάστημα ο εκπαιδευτής βλέπει τις κινήσεις , τις σχέσεις ανά εξάμηνο και μετά κάθε έναν χρόνο. Τέλος, σε κάθε περίπτωση πρέπει ο τυφλός με τον σκύλο να συμπεριφέρονται ως ομάδα, ως ένα πράγμα, κάτι όμως που αργεί λιγάκι. Θα πρέπει εγώ να γνωρίζω τα όρια του σκύλου μου κι εκείνος να ξέρει τα δικά μου. Το πιο σημαντικό στο θέμα της καθοδήγησης είναι να γνωρίζει ο σκύλος επακριβώς τι θέλεις να κάνει», υποστηρίζει καταληκτικά ο κ. Μαρσέλλος.
Ερ. Μποζ: «Δωρεάν πλέον η συνεκπαίδευση»
Ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης Μποζ Ερσίν τονίζει στο «Ε» πως δεν υπάρχει ούτε ένας σκύλος-οδηγός στην Θράκη, αν και υπάρχουν αιτήματα.
«Αυτή την στιγμή υπάρχουν δύο σύλλογοι: «Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος» και «Λάρα». Όσο δεν υπήρχαν αυτοί οι δύο μη κερδοσκοπικοί σύλλογοι, η συνεκπαίδευση γινόταν στο εξωτερικό με κόστος περίπου στα 50.000 ευρώ. Πλέον, η συνεκπαίδευση γίνεται δωρεάν. Επί της ουσίας ο σύλλογος παραχωρεί τον σκύλο στον τυφλό, ενώ ακολουθεί διαρκής έλεγχος – αξιολόγηση», όπως τονίζει.
«Δεν είναι gps ο σκύλος-οδηγός»
«Νομίζουμε λανθασμένα πως ο σκύλος-οδηγός είναι gps, αλλά δεν είναι έτσι, μιας και είναι εκπαιδευμένος απλά στο να αποφεύγει εμπόδια στον δρόμο, να σε περνά απέναντι στο φανάρι, όταν μπαίνεις σε ένα μαγαζί να σου βρίσκει μία άδεια θέση για να κάτσεις», σημειώνει.
«Δυσκολίες στην μετακίνηση: Φαινόμενο που παρατηρείται στις περισσότερες πόλεις της χώρας»
«Άρα, αν σε μία πόλη δεν υπάρχουν οδηγοί όδευσης καθαροί και σωστοί, ούτε ηχητικά φανάρια και υπάρχουν εμπόδια με τραπεζοκαθίσματα, η μετακίνηση θα είναι δύσκολη, γιατί ο σκύλος-οδηγός θα πηγαίνει παραπλεύρως με αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνο, κάτι δυστυχώς που παρατηρείται στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Συν τοις άλλοις, απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει κάποιος σκύλο-οδηγό είναι να γνωρίζει τον προσανατολισμό, να ξέρει να χρησιμοποιεί μπαστούνι», δηλώνει με έμφαση.
«Προτεραιότητα η δημιουργία ενός κρατικού φορέα που θα παραγάγει εκπαιδευτές στην κινητικότητα και τον προσανατολισμό»
Τέλος, επιβεβαιώνει πως προκρίνεται η δημιουργία ενός φορέα ο οποίος θα είναι κρατικός και θα παραγάγει εκπαιδευτές στην κινητικότητα και τον προσανατολισμό, αφού σήμερα υπάρχουν μόνο τρεις εκπαιδευτές σε όλη την Ελλάδα οι οποίοι είναι υπάλληλοι του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.
