«Ο κ. Κασσελάκης παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα και “παραδίδει” πολύ περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα»
Τέλος εποχής για την αξιωματική αντιπολίτευση με το ιστορικό στέλεχος να ανακοινώνει την παραίτησή του και από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ (έχει αποχωρήσει από τα όργανα εδώ και καιρό).
Ο Γιάννης Δραγασάκης σε μια μακροσκελή ανακοίνωσή του αφήνει σαφείς αιχμές και υπογραμμίζει ότι η σημερινή μορφή του κόμματος δεν έχει καμία σχέση « με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησα από την ίδρυσή του, και είμαι περήφανος που συνέβαλα στη δημιουργία του»
Η ανακοίνωση από τον Γιάννη Δραγασάκη:
Στους παράξενους καιρούς που ζούμε, δεν θα ήθελα, από δική μου αδράνεια, να βρεθώ εγκλωβισμένος σε ένα κόμμα το οποίο δεν θα έχει πλέον καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησα από την ίδρυσή του, και είμαι περήφανος που συνέβαλα στη δημιουργία του. Θέλω να δηλώσω λοιπόν, ότι παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια απόφαση που δεν θα ήθελα να χρειαστεί να λάβω αλλά οι εξελίξεις την έχουν καταστήσει αναγκαία από καιρό.
Θυμίζω ότι από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχω παραιτηθεί ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι φόβοι που εξέφραζα τότε για εκφυλιστικές εξελίξεις έχουν, δυστυχώς, πλήρως επιβεβαιωθεί. Δεν χρειάζονται, επομένως, πρόσθετα επιχειρήματα. Μπορείς να παραμένεις σε ένα κόμμα, ακόμη και αν διαφωνείς με την τρέχουσα πολιτική του, αρκεί στο κόμμα αυτό να τηρούνται κάποιοι σταθεροί κανόνες και να υπάρχουν δημοκρατικές εγγυήσεις σεβασμού της αξιοπρέπειας και των απόψεων όλων. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολη η παραμονή σε ένα κόμμα στο οποίο η έννοια της δημοκρατίας και της Αριστεράς, αλλά και η ιστορία του ίδιου του κόμματος, υπονομεύονται και μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη και ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού.
Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η Αριστερά θα κληθεί από το λαό, ξανά, να κυβερνήσει, γιατί συσσωρεύονται μεγάλα προβλήματα που απαιτούν προοδευτικές λύσεις. Στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες για τη συνεχιζόμενη φυγή στο εξωτερικό νέου επιστημονικού και εργατικού δυναμικού, είναι άκρως ανησυχητικά. Είναι μια ακόμη ένδειξη ότι, αν δεν υπάρξει σχέδιο και στρατηγική για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και της άνισης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, η χώρα θα οδηγηθεί σε νέα αδιέξοδα και η κοινωνία σε νέα φτωχοποίηση. Η Αριστερά μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά υπό την προϋπόθεση, ότι εργάζεται και η ίδια γι’ αυτό, δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με τον κόσμο της εργασίας, έχει επεξεργασμένες λύσεις στα προβλήματα και διαμορφώνει αξιόπιστες προϋποθέσεις προοδευτικής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Ορισμένοι είχαν προσδοκίες από τη νέα ηγεσία. Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, συντελείται μια διαδικασία φθοράς, και όχι δημιουργίας, με πρώτο θύμα την ιστορία του, το έργο του, την ηθικό-πολιτική ακεραιότητά του. Η συζήτηση που άνοιξε, με πρωτοβουλία της ηγεσίας, για «μαύρα ταμεία» αποτελεί τεράστια προσβολή για τα χιλιάδες μέλη του κόμματος που προσέφεραν ανιδιοτελώς και με το υστέρημα τους κρατούσαν όλα αυτά τα χρόνια το κόμμα όρθιο και τα γραφεία του ανοιχτά. Ήταν ένα μεγάλο δώρο στη Δεξιά και όλους όσους υποστηρίζουν ότι «όλοι είναι το ίδιο».
Ο κ. Κασσελάκης παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα και «παραδίδει» πολύ περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε διαδικασία από-αριστεροποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την παρούσα ηγεσία, δεν μπορεί να επιλύσει προβλήματα ταυτότητας, στρατηγικής και δημοκρατικής λειτουργίας που αντιμετώπιζε και από πριν. Θα είναι, για το λόγο αυτόν, σε μια κρίση διαρκείας.
Οι εξελίξεις μάς θέτουν μπροστά σε δυο αλληλένδετα καθήκοντα. Πρώτον, να αγωνιστούμε για να υπάρξει ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και δεύτερον, μια προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας. Ας ανταποκριθεί ο καθένας και η καθεμία σε αυτό το διπλό καθήκον με όποιο τρόπο και από όποια θέση επιλέξει.
Το βέβαιο είναι ότι η κοινωνική Αριστερά, το «αριστερό ημισφαίριο» της κοινωνίας, υπάρχει, και αναζητά μια κατά το δυνατόν ενιαία, ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση. Οι εξελίξεις, στον κόσμο, την Ευρώπη και την Ελλάδα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.
Η ιστορία, πάντως, δείχνει ότι η συσπείρωση και ανασύνθεση της Αριστεράς έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να πετύχει αν γίνει υπόθεση της κοινωνίας, των νέων, του ανένταχτου κόσμου της Αριστεράς και της οικολογίας, μέσα από συλλογικές πρωτοβουλίες και κινήσεις, που πρέπει να υπάρξουν παντού, με κάθε πρόσφορη μορφή.
Καλή αντάμωση, λοιπόν, στους γνωστούς χώρους, για τους γνωστούς λόγους».
