Μια χώρα η οποία παραβιάζει συστηματικά και διαχρονικά όλες ανεξαιρέτως τις περιοχές ευθύνης του ΟΑΣΕ δεν έχει τα προσόντα για την κρίσιμη θέση του Γ.Γ
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*
Όπως είναι γνωστό, ο ιδρυθείς από το 1975 Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) είναι ο μεγαλύτερος διακρατικός οργανισμός για τη διαφύλαξη της ασφάλειας στον πλανήτη μας, με πεδίο ευθύνης τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του τύπου, την δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών καθώς και τον έλεγχο της διάδοσης όπλων.
Η Τουρκία και στους τέσσερις παραπάνω τομείς αρμοδιότητας του ΟΑΣΕ είναι βουτηγμένη σε πολύ σοβαρές παραβάσεις μέχρι το λαιμό:
(α) Η προκλητική περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την σημερινή Τουρκία, μεταξύ των οποίων ο στραγγαλισμός των θρησκευτικών και εκπαιδευτικών ελευθεριών, αποδεικνύεται από την φυλάκιση χιλιάδων ανθρώπων (πολιτικών, επιχειρηματιών, δικηγόρων, απλών πολιτών και καλλιτεχνών) όχι για τις πράξεις που πραγματικά έκαναν αλλά για τις ιδέες τους, είτε με αυθαίρετες συλλήψεις, είτε με τις τυποποιημένες, ασαφείς κατηγορίες περί «τρομοκρατίας» καθώς και από την περιφρόνηση εφαρμογής εκατοντάδων αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για αδικαιολόγητες φυλακίσεις ή «καταδίκες». Αποτελεί πάγια τουρκική πολιτική η χώρα να επικαλείται φορτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου πιστεύει ότι την συμφέρουν, αλλά να τα περιφρονεί η ίδια προκλητικά μέσα στην Τουρκία!
(β) Η ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία κυριολεκτικά δεινοπαθεί, αφού η χώρα βρίσκεται μονίμως στις κορυφαίες θέσεις των ετήσιων εκθέσεων της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF)» με τους περισσότερους φυλακισμένους δημοσιογράφους στον κόσμο. Η συστηματική λογοκρισία επιβάλλεται με διάφορους νόμους και προεδρικά διατάγματα, ενώ ο έλεγχος των ΜΜΕ στην Τουρκία από το καθεστώς που ελέγχει την εξουσία, ανέρχεται σε ποσοστό 95%, με το υπόλοιπο 5% να διώκεται με πρωτοφανή μανία και σκληρότητα.
(γ) Η δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών στην Τουρκία, ιδίως μετά το αυτο-πραξικόπημα του 2016, είναι απλά ανύπαρκτη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνο των τελευταίων βουλευτικών εκλογών Μαΐου 2023: Σε βαριά πληγείσες και ερημωμένες από τον φονικό σεισμό του Φεβρουαρίου 2023 περιοχές (Καχραμανμαράς, Μαλάτια κ.α.), τα κόμματα των κυβερνητικών εταίρων Ερντογάν και Μπαχτσελή συγκέντρωσαν περισσότερους ψήφους από όσους είχαν συγκεντρώσει στις εκλογές που έγιναν πριν από τον φονικό σεισμό, φθάνοντας σε ποσοστά κοντά ή πλέον του 70%! Όπως είναι γνωστό, τα εκλογικά αποτελέσματα στην Τουρκία μεταδίδονται πλέον από ειδική υπηρεσία του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ προς το (ελεγχόμενο) Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο το οποίο και τα ανακοινώνει!
(δ) Το παράνομο εμπόριο όπλων κυριολεκτικά οργιάζει, με την επίσημη μάλιστα ανάμειξη του τουρκικού κράτους και της «Φαμίλιας Ερντογάν». Η απόδειξη, το 2015, του παράνομου εμπορίου και με οπτικό υλικό από τον δημοσιογράφο της εφημερίδας Cumhuriyet Τζαν Ντουντάρ (παράδοση όπλων από την ΜΙΤ σε ισλαμιστικές οργανώσεις της Συρίας μεταξύ των οποίων Αλ Κάιντα και Ισλαμικό Κράτος), του στοίχισε εσπευσμένη διαφυγή στην Γερμανία προκειμένου να γλυτώσει φυλάκιση 27 ετών για «αποκάλυψη εμπιστευτικών πληροφοριών, υποστήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης και κατασκοπεία»!
Η Τουρκία το έτος 2017 προκάλεσε ένα μεγάλο σκάνδαλο στον ΟΑΣΕ τον οποίο κατηγόρησε για… «προδοσία», επειδή έκανε το «έγκλημα» να εγγράψει στον κατάλογο των ομιλητών της συνέλευσης 11-22 Σεπτεμβρίου 2017 δύο ΜΚΟ (Journalists και Writer’s Foundation) οι οποίες δεν ήταν καθόλου αρεστές στην Τουρκία!
Ο τότε μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΑΣΕ Rauf Engin Soysal κατέθεσε μια δήλωση διαμαρτυρίας αλλά και αποχώρησης σύσσωμης της Τουρκικής αντιπροσωπείας από τον Οργανισμό. Φρόντισε βέβαια να παραμείνουν οι διάφορες οργανώσεις – σφραγίδες που δημιούργησε η ΜΙΤ με τον φερετζέ Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και βαρύγδουπα ονόματα στην Ελληνική Θράκη, τα Δωδεκάνησα, την Αγγλία, την Σουηδία, την Γερμανία, την Αυστρία κ.α. προκειμένου, σαν πραγματικός περιοδεύον θίασος με πλουσιοπάροχα αμειβόμενους ηθοποιούς, να χύνουν ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα σε κάθε ξεχωριστή συνεδρίαση του ΟΑΣΕ στην οποία έχουν δικαίωμα παρέμβασης.
Το μόνιμο θέμα του θιάσου -τι άλλο;- η δήθεν καταπίεση που ασκεί η Ελλάδα σε Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα στην Ελληνική Θράκη, τα Δωδεκάνησα και αλλού, τους οποίους η Τουρκική προπαγάνδα αποκαλεί «Τουρκική μειονότητα», με εξωφρενικές και ανύπαρκτες «κατηγορίες», οι οποίες μάλιστα επεκτάθηκαν πρόσφατα και προς την Κύπρο για δήθεν καταπίεση τουρκοκυπρίων από την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία για λόγους προπαγανδιστικούς αποκαλείται συστηματικά σαν «Νότια Κύπρος» προσβάλλοντας όλες ανεξαιρέτως τις υπόλοιπες χώρες-μέλη του ΟΑΣΕ που αναγνωρίζουν ολόκληρη την Κύπρο σαν Κυπριακή Δημοκρατία!
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω δεδομένα, μαθαίνουμε έκπληκτοι πως Ελλάδα και Τουρκία το 2024 κατέρχονται με κοινό ψηφοδέλτιο για τις δυο από τις τέσσερις θεσμικές θέσεις του ΟΑΣΕ στις επικείμενες εκλογές, διεξάγοντας κοινή προεκλογική εκστρατεία και προσπαθώντας να εξασφαλίσουν στήριξη από τα άλλα κράτη και στους δύο υποψήφιους!
Όσον αφορά την Τουρκία η επιλογή της για κοινή υποψηφιότητα με την Ελλάδα είναι απόλυτα κατανοητή, διότι στην προσπάθεια της να «επανέλθει» και πάλι στον ΟΑΣΕ, όπου με τα καμώματα της κατέστρεψε την όποια αξιοπιστία της, χρησιμοποιεί ανέξοδα την Ευρωπαϊκή φήμη, την αξιοπρέπεια και την συμπάθεια που διαθέτει η Ελλάδα στα υπόλοιπα 55 κράτη-μέλη του ΟΑΣΕ προς «ίδιον όφελος».
Η Ελλάδα όμως; Η χώρα που δέχεται πρόστυχη επίθεση με πλήθος ψεύτικων καταγγελιών από στρατιά πληρωμένων υπαλλήλων της ΜΙΤ εδώ και (τουλάχιστον) μια εικοσαετία, τι λόγους έχει να υποστηρίξει την υποψηφιότητα, για την θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ, του αξιότιμου κυρίου Φεριντούν Σινιρλίογλου, διάσημου για την συστηματική προσπάθεια της Άγκυρας όχι μόνο να δημιουργήσει αρνητικές εντυπώσεις για την Ελλάδα, αλλά και να εξασφαλίσει «νομιμοποίηση» στα Ηνωμένα Έθνη για τις απαράδεκτες, κατάφωρα παράνομες θέσεις και δραστηριότητες της Τουρκίας σε θαλάσσιες ζώνες;
Συμπεράσματα: Δεν χωράει αμφιβολία πως η Τουρκία είναι εντελώς ακατάλληλη χώρα για να καταλάβει την κρίσιμη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ για πολλούς και απόλυτα τεκμηριωμένους λόγους.
Μια χώρα χωρίς καμιά αλλοίωση στις νεο-οθωμανικές της φαντασιώσεις από τότε που ιδρύθηκε το 1923 μέχρι και σήμερα, με μια μεσαιωνική νοοτροπία απέναντι στους πολίτες και απέναντι στις μειονότητες της, όπως αυτή εκφράστηκε ήδη από τις 30 Σεπτεμβρίου 1930 με την δήλωση του τότε Τούρκου υπουργού Δικαιοσύνης και δημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Milliyet («Οι Τούρκοι είναι οι μόνοι κυρίαρχοι σε αυτή τη χώρα. Όσοι δεν είναι γνήσιοι Τούρκοι δεν έχουν δικαιώματα, παρά μόνο το δικαίωμα να είναι υπηρέτες και το δικαίωμα να είναι σκλάβοι»),
Μια χώρα που έχει ήδη εισβάλλει η απειλεί να εισβάλλει σε ξένες χώρες.
Μια χώρα που κατέχει αυθαίρετα, παραβιάζοντας διεθνή δικαιώματα και διεθνείς νόμους, ξένα εδάφη στην Κύπρο, στην Συρία, στο Ιράκ, στην εμπόλεμη Λιβύη με εξαγορασμένους πολιτικούς, έχοντας βάλει πόδι και στην Αρμενία με «κάλυμμα» τον δικτάτορα του Αζερμπαϊτζάν Αλίεφ.
Μια χώρα που σφαγιάζει ή επιτίθεται βίαια στις μειονότητες της με πογκρόμ και απελάσεις, μια χώρα που επιβάλλει ελεύθερη κυκλοφορία βαρυποινιτών σε νησιά με 92% μειονοτικό πληθυσμό, επιβάλει έκτακτο φόρο περιουσίας σε μειονότητες για την αρπαγή του πλούτου τους, στέλνει αναγκαστικά νέους μειονοτικούς σε καταναγκαστικά έργα, αλλά ταυτόχρονα δεν διστάζει να αυτό-ανακηρύσσεται σε «προστάτη» άλλων μειονοτήτων σε ξένες χώρες προκειμένου να δημιουργεί «φύλλα συκής» για μελλοντικές, αυθαίρετες επεμβάσεις.
Μια χώρα που συστηματικά απολύει εκλεγμένους δημάρχους στην Νοτιοανατολική Τουρκία διορίζοντας ελεγχόμενους «διαχειριστές», με κορυφαίο το 2014 (απόλυση 95 εκλεγμένων Κούρδων δημάρχων με την νεφελώδη και αόριστη κατηγορία της «τρομοκρατίας») και τελευταίο την σύλληψη του Κούρδου συνδημάρχου Mehmet Sıddık Akış στο Χακκάρι και τον διορισμό «διαχειριστού» από το Τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών, γεγονός που προκάλεσε σάλο και διαδηλώσεις που ακόμα συνεχίζονται (Ιουνιος 2024).
Μια χώρα που καταστρέφει Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, μετατρέποντας συστηματικά χριστιανικές εκκλησίες σε τεμένη με κορυφαίο παράδειγμα την εκκλησία της Αγίας του Θεού Σοφίας η οποία λειτούργησε δέκα περίπου αιώνες πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Μογγόλους Τούρκους.
Μια χώρα που αρνείται να χορηγήσει διαπίστευση σε πολλούς «ανεπιθύμητους» παρατηρητές του ΟΑΣΕ στις εκλογές που διεξάγει.
Μια χώρα που δεν αναγνωρίζει κράτος-μέλος του ΟΑΣΕ (δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία) με συνεχείς και αλλεπάλληλες δηλώσεις – μόνη μεταξύ όλων των άλλων χωρών του ΟΑΣΕ.
Μια χώρα που δεν δίνει καμιά σημασία στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις Ευρωπαίων και άλλων ηγετών να «σταματήσει παράνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο», να «σεβαστεί το κυρίαρχο δικαίωμα της Κύπρου να εξερευνήσει και να εκμεταλλευτεί τις φυσικές πηγές σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο».
*O Λεωνίδας Κουμάκης είναι νομικός, συγγραφέας. μέλος του International Hellenic Association (IHA)
Πηγή: huffingtonpost.gr
