Φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής
Ένας από τους σημαντικούς πολύ-δημιουργούς της Ξάνθης είναι ο αγαπητός φίλος Θωμάς Βουγιουκλής.
Έγραψα παλιότερα: «Η επιστήμη, η τέχνη και η πολιτική είναι τρεις χώροι ξεχωριστοί και αυτόνομοι, λειτουργώντας με τους δικούς τους νόμους. Ο Θωμάς Βουγιουκλής ασχολείται και με τους τρεις αυτούς κόσμους, χωρίς να τους προδίδει και χωρίς να αφομοιώνεται από κάποιον αποκλειστικά. Φρονεί ότι και οι τρεις κόσμοι του είναι απαραίτητοι για να διατηρήσει την ισορροπία του. Φρονώ ότι τα καταφέρνει περίφημα».
Έχει δημοσιεύσει 7 διδακτικά βιβλία και εκδώσει 11 ποιητικές συλλογές: «Ανάσες, παρεξηγήσεις» (1980), «Απόπειρες…γραφής ποιημάτων» (1985), «Τραγούδια» (1990), «Κωδικοί ή Homo Informaticus» (1990), «Με τα αίματα του Αίμου» 1997), «ΙΟΙ ΟΙ ΙΟΙ», (2006), «Απο πειρα – Απόπειρα ποίησης απόπειρα ποίησης ένοχος», (2007), «Αφη, (2011)», «Το ψάρι βρωμάει απο το… ΚΕΦΑΛΑΙΟ» (2015), «Λιτογραφίες» (2019) και πρόσφατη συλλογή «Πολιτισμώ αφού… ποιήματα και κύματα», 2020. Επίσης, έχει κυκλοφορήσει 1 CD με τραγούδια του. Το 2022 έχουμε την έκπληξη: «στις Μαρμαροπηγές – Θεατρικό επιτραπέζιο σε 7 λογικές», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Παρατηρητής της Θράκης», ενώ το 2018 εξέδωσε την «Αρθροπαιδεία – ‘Αρθρα περί Παιδείας», εκδ. Σπανίδη, Ξάνθη.
*
Και ερχόμαστε στο νέο βιβλίο, στην ποιητική του συλλογή «άπειρο ή έρωτας». Σαν πρόλογο του βιβλίου έχουμε το μαθηματικό σύμβολο του απείρου – μία καρδιά και τους ακόλουθους στίχους:
Ήθελε, λέει,
να μετρήσει το άπειρο,
ήθελε να μετρήσει τον έρωτα
και δεν καταλάβαινε το ‘λόγο’,
γιατί το άπειρο με άπειρο
μετριέται
κι ο έρωτας με έρωτα.
Η παιδική αγκαλιά ορίζει το
άπειρο της αγάπης.
*
Τα ποιήματα της συλλογής «άπειρο ή έρωτας» είναι γραμμένα με «παραδοσιακό» μέτρο και αρκετά έχουν ομοιοκαταληξίες. Στο πρώτο μέρος (σελ. 9 – 74) έχουν κανονική /κάθετη θέση στις σελίδες, ενώ στο δεύτερο μέρος (σελ. 75 – 102) στρέφουμε το βιβλίο και διαβάζουμε οριζόντια τα ποιήματα που είναι πολυσύλλαβα.
Ένα παράδειγμα από το πρώτο μέρος:
Νομοτέλεια και νόμος, καπιταλισμένος τρόμος
Πήδα κέρδιζε κοκόρι, σε κοτούλα ο πίσω δρόμος.
Ένα παράδειγμα από το δεύτερο μέρος:
Δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί είμαι προκατειλημμένος.
*
Ο Θωμάς Βουγιουκλής με την ποίησή του καταφέρνει να μας εκπλήσσει κάθε φορά, χωρίς να επαναλαμβάνεται. Με έξυπνους τίτλους και έξυπνους στίχους. Συνδέοντας ετερογενή και ετερόφωτα σύμβολα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
στις ακίδες του κάκτου
που καθηλώνουν και ματώνουν
την αφή μου
για να την οδηγήσουν
με την εις άτοπο απαγωγή
και το φόβο του πόνου,
στη λεία χωρίς τριβές αυτόματη δόνηση.
*
Αλλά πού ξέρουν οι κριτές
οι αδαείς και χθόνιοι
ότι εγώ πορεύτηκα
λεύτερος, ορθός
με το σαφές μου ίχνος;
*
Τέλος δε έχει η εξουσία
όταν την παίρνεις με το στανιό
πάντα το κέρδος το κέρδος θέλει
πάρτο αν θέλεις σαν ορισμό.
*
Τώρα γράφω στίχους
νάχουμε να λέμε
τώρα λύνω γρίφους
έτσι να ξεχνιέμαι.
*
Έτσι λοιπόν,
εμείς στραβά αρμενίζουμε
γιατί αν ήταν στραβός ο γιαλός
θα άδειαζε!
Επιχείρησα μέσα από λίγα αποσπάσματα που επέλεξα να δείξω το ύφος και το ήθος της νέας δουλειάς του Θωμά, «άπειρο ή έρωτας;». Εξάλλου ο Θωμάς μας διαβεβαιώνει:
Αγαπώ τα φτερά μου / κι ας μη τα έχω.
