Ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής μίλησε στο «Ε» με αφορμή την πρόσφατη περιοδεία του στη Θράκη
Ως λέκτορας σε ολλανδικό πανεπιστήμιο εξηγεί πώς θα λειτουργήσουν τα μη κρατικά πανεπιστήμια στη χώρα και πόση στήριξη απαιτείται για τα δημόσια
Περιοδεία στη Θράκη πραγματοποίησε το προηγούμενο διάστημα ο Λευτέρης Καρχιμάκης, που στα 29 του χρόνια έχει χαρακτηριστεί ο «βενιαμίν» του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής. Με αφορμή την επίσκεψή του στην Ξάνθη, ο λέκτορας και υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Leiden μίλησε στο «Ε» για το στίγμα της δικής του υποψηφιότητας, τις εκτιμήσεις του για τον τρόπο που θα λειτουργήσει ο νόμος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια στη χώρα και την προσέγγιση που πρέπει να έχει η ΕΕ όσον αφορά στους μεταναστευτικούς-προσφυγικούς πληθυσμούς που φτάνουν στη χώρα.
«Ε»: Τι εντυπώσεις σχηματίσατε από την πρόσφατη επίσκεψή σας στην Θράκη; Πού είναι η δύναμη και πού οι αδυναμίες της;
Λ.Κ.: Η επίσκεψή μου στην Θράκη με γέμισε πείσμα για να αγωνιστώ για την περιφερειακή ανάπτυξη. Ο τόπος σας έχει πολλές δυνατότητες, όμως η πολιτεία έχει γυρίσει την πλάτη της. Κεντρική ανησυχία των μεγαλυτέρων που μου μεταφέρθηκε είναι ότι η νέα γενιά αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο της για εύρεση εργασίας στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Επισκέφθηκα Κ.Υ στα οποία μπορείς να αντιληφθείς αμέσως την υποστελέχωση τους. Δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του ένας τόπος, αν τα Κέντρα Υγείας δεν παρέχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Ως ακαδημαϊκός, δεν μπορούσα να μην επισκεφτώ το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Στο campus της Ξάνθης είδα πρωτοβουλίες με όραμα. Μεγάλο κομμάτι της ενέργειας των εστιών για θέρμανση, κλιματισμό παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κάτι που επιτεύχθηκε όχι με την αρωγή του κράτους, αλλά από την όρεξη λίγων ανθρώπων που ήθελαν να βοηθήσουν το πανεπιστήμιο του τόπου τους. Επομένως άξιοι πολίτες υπάρχουν στην επαρχία, δουλειά όμως της πολιτείας είναι να διεκδικεί από την Ευρωβουλή τους οικονομικούς πόρους από την επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης ώστε να μπορεί να τους παρέχει την βοήθεια που έχουν τόση πολλή ανάγκη για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
«Ε»: Τα όργανα της ΕΕ δέχονται κριτική στην χώρα μας ότι δεν διαχειρίζονται τα ελληνικά σύνορα ως ευρωπαϊκά. Ποιά εκτιμάτε ότι θα έπρεπε να είναι η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών που φτάνουν από τον Έβρο και το Β. Αιγαίο;
Λ.Κ.: Η Ευρωπαϊκή Ένωση όλα αυτά τα χρόνια δεν αντιμετώπιζε το μεταναστευτικό σαν πρόβλημα πανευρωπαϊκό, αλλά σαν ένα ζήτημα που ταλανίζει μόνο τα κράτη που δέχονταν τις μεταναστευτικές πιέσεις, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία. Αυτό βλέπουμε ότι ξεκινάει να αλλάζει, μετά και την ψήφιση του νέου συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όμως οι χώρες πρέπει να δεχθούν περαιτέρω βοήθεια. Θα πρέπει οι αιτούντες άσυλο να μην βρίσκονται εγκλωβισμένοι επί χρόνια σε συγκεκριμένα κράτη, το οποίο οδηγεί στο αποτέλεσμα να παίρνει μεγάλο χρονικό διάστημα η εξέταση της αίτησης. Αυτό είναι επιζήμιο και για τα κράτη και για τους ίδιους τους ανθρώπους. Επομένως η Ε.Ε πρέπει να θωρακίσει τα σύνορά της, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Ε»: Ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Leiden και με εμπειρία στις σπουδές στο εξωτερικό, τι πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας μας; Θα βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση η λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων;
Λ.Κ.: Στην Ευρώπη δεν υπάρχουν κρατικά και μη κρατικά πανεπιστήμια, αλλά δημόσια και ιδιωτικά. Μέχρι σήμερα η Ελλάδα ήταν Ευρωπαϊκή εξαίρεση με την απαγόρευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όμως η ελληνική κυβέρνηση χειρίστηκε την υπόθεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με έναν πολύ λάθος τρόπο, για να εξυπηρετήσει το ακροατήριο της. Εκτός της αντισυνταγματικότητας λόγω του άρθρου 16, η Ν.Δ άνοιξε την πόρτα στην κερδοσκοπία της εκπαίδευσης. Το νομοσχέδιο επιτρέπει σε κερδοσκοπικά μητρικά πανεπιστήμια και διάφορα funds να στήσουν παραρτήματα στην Ελλάδα. Η Ν.Δ μέσα σε 5 χρόνια οδήγησε την χώρα από την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην ελάχιστη βάση πληρωμής. Αποδεικνύεται από την συμμετοχή του fund της CVC με το ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Λευκωσίας στην δημιουργία ιατρικής σχολής.
Εγώ σαν ακαδημαϊκός θεωρώ ότι η αναβάθμιση της παιδείας είναι αυτή που πρέπει να μας απασχολεί. Η υποστελέχωση που βιώνει αυτήν την στιγμή το δημόσιο πανεπιστήμιο με την ελάχιστη οικονομική στήριξη που λαμβάνει από το κράτος και οι υποδομές που χρειάζονται βελτιώσεις. Αυτοί που πονάνε την εκπαίδευση πρέπει να ξεκινάνε από εκεί που η ίδια «πονάει». Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου λειτουργούν στο εξωτερικό, αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του ακαδημαϊκού χάρτη, και δεν καθορίζουν την φυσιογνωμία και την ελκυστικότητα των χωρών ως εκπαιδευτικών προορισμών.
«Ε»: Ποια θα λέγατε ότι είναι η “σφραγίδα” της δικής σας υποψηφιότητας;
Λ.Κ.: Η γενιά μου, η γενιά της κρίσης θεωρώ ότι υποεκπροσωπείται. Υπάρχει μία βεβαιότητα ότι θα ζήσουμε χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές και αυτό πρέπει να το ανατρέψουμε. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να κάνω είναι να δώσω αγώνες για το αύριο της Ευρώπης. Μέσα από την ακαδημαϊκή μου εργασία, διδάσκοντας Ευρωπαϊκή πολιτική και Διαχείριση κρίσεων, μπορώ να πω ότι γνωρίζω από Ευρωπαϊκή διαπραγματευτική πολιτική και πολιτική οικονομία. Το επόμενο ευρωκοινοβούλιο θα κρίνει πολλά. Θα αποφασίσει ποιο παραγωγικό μοντέλο θα ακολουθήσουν τα κράτη μέλη, ποια θα είναι η μεταναστευτική πολιτική, με ποιους όρους θα γίνει η αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Οι εκλογές αυτές θα κρίνουν τις ζωές όλων μας, γι’ αυτό δεν πρέπει να λείψει κανείς από την κάλπη! Ειδικά οι πολλοί νέοι που παρακολουθούν από απόσταση τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Μόνο η συμμετοχή δημιουργεί προσδοκίες αλλαγών και ανατροπών στη ζωή.
