Γράφει ο Νάσος Παπαδόπουλος, πρόεδρος του ΔΣ της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Νομού Ξάνθης
1η Μάη 1886 Σικάγο: Οι εργάτες στις ΗΠΑ ξεσηκώνονται για να κερδίσουν το 8ωρο με σύνθημα «8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες δουλειά και 8 ώρες για ό,τι θέλει ο καθένας». Σήμερα με ευθύνη όλων των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, υλοποιώντας Κανονισμούς και Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταργείται το 8ωρο καθιερώνοντας εργασία έως και 13 ώρες τη μέρα, γίνεται λάστιχο ο εργάσιμος χρόνος και καθιερώνεται η 6ήμερη και 7ήμερη δουλειά, τα 12ωρα και τα 4ωρα, με μισθό που τελειώνει στα μισά του μήνα, με στόχο τη διασφάλιση της μέγιστης κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες νέοι και νέες εργαζόμενοι και εργαζόμενες που δίνουμε την μάχη της επιβίωσης με χειρότερους όρους από ότι οι γονείς μας, γεμίζουμε τα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων με κέρδη. Συνεχείς είναι οι δημοσιεύσεις σε τοπικές εφημερίδες για την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας. Ταυτόχρονα πολλοί νέοι και νέες εργάζονται σε αυτούς αμείβονται με μεροκάματα που κυμαίνονται στα 700 ευρώ και που σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες, που τους οδηγούν να βλέπουν τη δημιουργία οικογένειας με το κιάλι. Πολλοί είναι αυτοί που αναγκάζονται να ξενιτευτούν για καλύτερα μεροκάματα στις χώρες της Β. Ευρώπης σε συνθήκες όμως υπερεντατικοποίησης της δουλειάς, βαριές κι ανθυγιεινές.
Έχοντας αυτά ως δεδομένα, πρόκληση για τους εργαζόμενους της Ξάνθης αποτελούν οι δηλώσεις του προέδρου του Εργατικού (!) Κέντρου Ξάνθης: χωρίς να κοκκινίζει από ντροπή, ρίχνει στους νέους εργαζόμενους την ευθύνη για την ανεργία δηλώνοντας ότι «Κάποιοι άνεργοι προτιμούν να παίρνουν επιδόματα και να μην δουλεύουν. Έχει αλλάξει η νοοτροπία στους νέους εργαζόμενους. Δεν θέλουν να ζοριστούν. Αντιδρούν και προτιμούν να τα βολεύουν με τα επιδόματα…»… και συμπληρώνει: «Υπάρχουν δύο μεγάλες εταιρείες στο νομό μας που προσφέρουν δουλειά, δίνουν υψηλούς μισθούς και όμως δυσκολεύονται να βρουν εργάτες. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει». Πρόκειται για δηλώσεις που θα μπορούσε να είχε κάνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων!!!
Σίγουρα δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα με τέτοιες δηλώσεις.
Θα βρούμε τον τρόπο να απαλλαγούμε από τέτοιες εργοδοτικές και κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλάζοντας τους συσχετισμούς, γράφοντας νέες σελίδες στην πλούσια ιστορία του ταξικού κινήματος της Ξάνθης.
Γιατί εμείς βάζουμε μπροστά τη ζωή μας και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο δρόμος για την ικανοποίηση των σημερινών αναγκών μας, για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, για δωρεάν Υγεία, Παιδεία, για ζωή με δικαιώματα, βρίσκεται στους αγώνες ενάντια στην ακρίβεια, για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων, στις τεράστιες κινητοποιήσεις για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα των Τεμπών, αγώνες που αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ήταν απούσες.
Βρίσκεται στην καταδίκη όλων αυτών που «πίνουν νερό» στην πολιτική, τους Κανονισμούς και τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί ένωση των επιχειρηματικών ομίλων και φυλακή για τους λαούς.
Τα σωματεία με ταξικό προσανατολισμό έχουν επόμενο σταθμό την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, την Μ. Τετάρτη 1η Μάη στις 11 το πρωί στην Κεντρική Πλατεία, τιμώντας τους νεκρούς της τάξης μας, συνεχίζοντας τον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
