Η κατάρα της αθανασίας που βαραίνει τον ήρωα του βιβλίου Φόσκα, μας διδάσκει πόσο εφήμερη είναι η ζωή, και πως ο θάνατος ως αναπόφευκτο τέλος είναι και λυτρωτικό
Το «Ε» προτείνει το βιβλίο της Σιμόν ντε Μπωβουάρ με τίτλο «Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί» από τις εκδόσεις Γλάρος και σε μετάφραση της Μαρίνας Λώμη.
Η Καρμόνα, ιταλική πόλη του 16ου αιώνα, περιορίζει τη δραστηριότητα του πρίγκιπα Φόσκα, που φλέγεται από φιλοδοξία, στα στενά όρια της Ιταλίας. Για να εκπληρώσει τις υπέρμετρες φιλοδοξίες του πίνει το ελιξίριο της αθανασίας, που πέφτει τυχαία στα χέρια του. Έτσι η ζωή του ταυτίζεται με την πραγμάτωση ενός πολιτικού έργου: Φροντίζει για τη δόξα της πόλης, αλλά το μόνο που κατορθώνει είναι να διευκολύνει τις επιχειρήσεις του βασιλιά της Γαλλίας. Έπειτα καταφεύγει στην Αυστρία και γίνεται μυστικοσύμβουλος του Καρόλου Ε΄. Αργότερα ανακαλύπτει νέες περιοχές της Αμερικής και θα φτάσει η στιγμή που θα συχνάζει στους κύκλους των Εγκυκλοπαιδιστών. Θα πάρει μέρος στις εξεγέρσεις του 1848, οι έρωτές του θα τον κουράσουν και μέσα του θα θρονιάσει η αδιαφορία. Έπαψε πια να ανήκει στο ανθρώπινο είδος και το βλέμμα του διαπερνά το σύμπαν. Η αθανασία του Φόσκα είναι η ίδια αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να συλλάβει τις αιώνιες αλήθειες της ύπαρξής του.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Γεννημένη ως Simone Lucie-Ernestine-Marie-Bertrand de Beauvoir στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι της Γαλλίας, σπούδασε στο πανεπιστήμιο Ecole Normale Superieure όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το 1981 συνέγραψε το «La Ceremonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ. Μαζί με τον σύντροφό της Ζαν-Πωλ Σαρτρ συντάχτηκε με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν αμφότεροι έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία , το 1956 και μετέπειτα στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό. Η Μποβουάρ θεωρήθηκε η μητέρα του (μετά το 1968) φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου του 1986 και τάφηκε πλάι στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς του Παρισιού.
