Ο Κορτάσαρ, μαθητής του Μπόρχες, ξεπερνά το μεγάλο του δάσκαλο σε αφηγηματικό ταλέντο
Το «Ε» προτείνει το νέο βιβλίο του Χούλιο Κορτάσαρ με τίτλο «Όλες οι φωτιές η φωτιά» από τις εκδόσεις Όπερα και σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη.
Ο Κορτάσαρ, μαθητής του Μπόρχες, ξεπερνά το μεγάλο του δάσκαλο σε αφηγηματικό ταλέντο. Θεωρείται ιδρυτής της σχολής του “μαγικού ρεαλισμού”. Στα οκτώ διηγήματα της συλλογής αυτής μας δίνει δείγματα της ικανότητάς του να περνά από τον ένα χώρο στον άλλο (Ο άλλος ουρανός), από τη μιαν εποχή στην άλλη (Όλες οι φωτιές η φωτιά), να περιγράφει την ανθρώπινη αλληλεγγύη (Η υγεία των αρρώστων), τον ηρωισμό μιας αποβίβασης (Η σύναξη), τις αισθηματικές και ψυχολογικές περιπέτειες μιας “πολιορκίας” σύγχρονου τύπου (Ο αυτοκινητόδρομος), τα πιο τρυφερά αισθήματα ανθρωπισμού και αγάπης (Η δεσποινίς Κόρα), τη σύντηξη φαντασίας και πραγματικότητας (Οδηγίες στον Τζων Χαγουελ). Αρκούν οκτώ διηγήματα για να μας πείσουν πόσο δίκαια κέρδισε ο Κορτάσαρ τη φήμη ενός από τους μεγαλύτερους πεζογράφους της λατινικής Αμερικής.
O Χούλιο Κορτάσαρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1914 και πέθανε στο Παρίσι το 1984. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά του το Βέλγιο για την Αργεντινή, όπου τελείωσε το σχολείο, σπούδασε φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγητής για πέντε χρόνια, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1951, σε ηλικία 37 ετών, επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Παρίσι, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του και έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του (“Έφυγα από την Αργεντινή, όχι τόσο επειδή υπήρχαν πράγματα που εκεί μ” ενοχλούσαν, που οπωσδήποτε υπήρχαν, αλλά γιατί η Γαλλία αντιπροσώπευε για μένα, τότε, έναν τεράστιο πόλο έλξης”, θα πει σε μια συνέντευξή του στην “El Pais”, το 1982). Το 1961 επισκέπτεται την Κούβα, γοητευμένος από την επανάσταση, αναζητώντας απαντήσεις στις πολιτικές του ανησυχίες. Το ταξίδι αυτό θα γίνει η αφορμή να αποκτήσει σαφή ιδεολογική συνείδηση, θα υπερασπιστεί την Κούβα του Τσε και του Κάστρο και αργότερα τη Νικαράγουα των σαντινίστας. Το 1970 επισκέπτεται τη Χιλή και παρευρίσκεται στην πανηγυρική τελετή ανάληψης της εξουσίας από τον Αλιέντε. Μαθητής του Μπόρχες, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους λατινοαμερικανούς συγγραφείς και στους σπουδαιότερους μοντερνιστές του 20ού αιώνα. Το έργο του αφομοιώνει μ” έναν τελείως φυσικό τρόπο τις ανανεωτικές τεχνικές του σύγχρονου μυθιστορήματος και συνδυάζει τη δημιουργική φαντασία με το ρεαλισμό, διαφέρει όμως, από το έργο άλλων λατινοαμερικανών συγγραφέων, γιατί απ” αυτό απουσιάζει σχεδόν παντελώς το στοιχείο του μπαρόκ και του μαγικού ρεαλισμού.
