Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς, δημοσιογράφος
Το Ισραήλ κινδυνεύει να χάσει τα ερείσματά του, μαζί με τον μύθο του «ανίκητου». Και τα δύο είναι πολύτιμα για ένα πολύ «νέο» κράτος το οποίο αντιμετωπίζει απειλές που αμφισβητούν την επιβίωσή του. Ο μύθος κτίστηκε με πολύ κόπο, επαγγελματισμό και επικοινωνιακή μαεστρία. Λειτούργησε αποτρεπτικά απέναντι στους γείτονές του, αλλά έφτιαξε και ένα παγκόσμιο brand που ήταν ταυτόσημο με την απόλυτη υπεροχή στον τομέα της ασφάλειας. Όσα συνέβησαν την 7η Οκτωβρίου τον έπληξαν σοβαρά γιατί το χτύπημα δεν ήλθε από μία μεγάλη χώρα, όπως το Ιράν, αλλά από τη Χαμάς. Αλλά και μετά μοιάζει αδιανόητο το γεγονός πως σκοτώθηκαν από ισραηλινά πυρά τρεις όμηροι οι οποίοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τους τρομοκράτες. Λάθη έχουν γίνει και στο παρελθόν, όπως στην περίπτωση δολοφονίας ενός αθώου από τη Μοσάντ στη Νορβηγία ή τη στρατηγική αποτυχία του 1973. Το Ισραήλ συνήλθε από αυτές τις καταστροφές. Η μεγάλη διαφορά είναι πως δεν ήταν ποτέ τόσο διχασμένο και πως οι ηγέτες του είχαν κυριολεκτικά περάσει από φωτιά και ατσάλι έχοντας ζήσει τη γένεση του κράτους τους.
Το Ισραήλ χάνει επίσης τους φίλους του και τη μάχη της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Όσο εγκληματική και απάνθρωπη κι αν ήταν η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, δεν δικαιολογεί όσα έχουν συμβεί στη Γάζα τις τελευταίες εβδομάδες. Γιατί ταυτόχρονα δημιουργείται διεθνώς η βάσιμη υποψία ότι σίγουρα ο Νετανιάχου, αλλά και γενικά η ηγεσία του Ισραήλ, δεν θέλουν καμία λύση που να βασίζεται στην ίδρυση αυτόνομου παλαιστινιακού κράτους. Είναι έντονη η ανησυχία ότι ο σημερινός πρωθυπουργός και οι ακραίοι κυβερνητικοί του εταίροι θέλουν να κάνουν τη ζωή αφόρητη στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη ώστε να την εγκαταλείψουν οι Παλαιστίνιοι. Πράγμα που θα είχε ήδη συμβεί αν η Αίγυπτος και η Ιορδανία δεν χάραζαν τη δική τους κόκκινη γραμμή. Και το οποίο δεν μπορεί να αποδεχθεί η συντριπτική πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας.
Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ χάνει με ραγδαίο τρόπο την υποστήριξη της αμερικανικής κοινής γνώμης και του πολιτικού κατεστημένου εκεί. Ειδικά των νέων. Στην Ευρώπη το κλίμα βαραίνει σε χώρες που στήριζαν παραδοσιακά και φανατικά το Ισραήλ, όπως η Γερμανία. Όσο και αν επιμένει η ηγεσία του στο δόγμα «δεν μας ενδιαφέρει τι λένε ακόμη και οι φίλοι μας, εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει», το Ισραήλ θα πρέπει να ανησυχεί. Γιατί όπως σωστά είχε προειδοποιήσει ο Μπάιντεν, είναι πολύ εύκολο να πέσει στην παγίδα της ύβρεως, όπως έπραξε η Αμερική όταν η οργή για την 11η Σεπτεμβρίου την ώθησε σε μοιραία, καταστροφικά λάθη.
