Μέρες που είναι, δεν αξίζει να μεμψιμοιρούμε εστιάζοντας στα αδύναμα σημεία, είτε για χάρη της αντικειμενικότητας είτε προκειμένου να μειώσουμε τη σημασία των θετικών.
Το 2023 αποδείχθηκε για την Ελλάδα μια ακόμη καλή χρονιά. Η ρυθμός ανάπτυξης είναι πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παρουσιάζει την ταχύτερη μείωση. Οι εξαγωγές πάνε καλά και οι επενδύσεις επανακάμπτουν.
Το 2023 για την Ελλάδα, κατά μια έννοια, είναι το αντίθετο του 2013. Ο Economist πριν λίγες μέρες ανέδειξε την Ελλάδα νικήτρια του 2023, γράφοντας: “Πριν από δέκα χρόνια είχε παραλύσει από μια κρίση χρέους και γελοιοποιήθηκε στη Wall Street.
Τα εισοδήματα είχαν βυθιστεί, το κοινωνικό συμβόλαιο είχε ξεφτίσει και τα εξτρεμιστικά κόμματα της αριστεράς και της δεξιάς ήταν ανεξέλεγκτα.
Η κυβέρνηση ήταν τόσο απελπισμένη που αγκάλιασε την Κίνα και αργότερα πούλησε το κύριο λιμάνι της, τον Πειραιά, σε μια κινεζική εταιρεία.
Σήμερα η Ελλάδα απέχει πολύ από το τέλειο. Ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο αποκάλυψε τη διαφθορά και τις κακές υποδομές. Ένα σκάνδαλο υποκλοπών και η κακομεταχείριση των μεταναστών έδειξαν ότι οι πολιτικές ελευθερίες μπορούν να βελτιωθούν.
Αλλά μετά από χρόνια επώδυνης αναδιάρθρωσης, η Ελλάδα βρέθηκε στην κορυφή της ετήσιας κατάταξης των πλούσιων οικονομιών του κόσμου το 2023….”.
Αν γυρίσουμε το ρολόι 10 χρόνια πίσω το 2013 η Ελλάδα κινούνταν ακόμη προς το σημείο της μεγαλύτερης έντασης της κρίσης, που προέκυψε το 2015 με την εκλογή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (επικράτηση των άκρων). Το 2013 ήταν η χρονιά που η Χρυσή Αυγή έφτασε στο μέγιστο της ισχύος της, αλλά μετά τη δολοφονία Φύσσα ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση.
Αν πάμε ακόμη 10 χρόνια πιο πίσω, το 2003, η Ελλάδα διάνυε μια “ανθηρή” περίοδο. Μόλις είχε εισέλθει στο ευρώ. Ο πληθωρισμός βρισκόταν στο χαμηλότερο σημείο πολλών δεκαετιών. Ο ρυθμός ανάπτυξης (έστω με δανεικά) ήταν πάνω από τον μ.ο. της Ευρώπης. Το 2004, με την Ολυμπιάδα, ολόκληρη η υφήλιος μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας.
Περί τα 10 χρόνια νωρίτερα του 2003, το 1993 ξεκινούσε η τελευταία διακυβέρνηση υπό τον Α. Παπανδρέου μετά την ανατροπή του Κ. Μητσοτάκη από τον Αντώνη Σαμαρά. Είχε προηγηθεί η κρίση του ’89 που έψαχναν χρήματα να καταβάλουν τις συντάξεις κλπ.
Το 1973 έπεσε η Χούντα και ξεκίνησε η μεταπολιτευτική δημοκρατία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η δεξιά έχανε τη μεταπολεμική πολιτική ηγεμονία της, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ξεκινούσε ο μεταπολεμικός οικονομικός άθλος.
Παρατηρείται περίπου ένας 10ετής κύκλος που κλείνει στο πρώτο ήμισυ κάθε δεκαετίας όπου η χώρα βρίσκεται κοντά στο καλύτερο ή το χειρότερο σημείο μιας περιόδου. Τώρα βρισκόμαστε κοντά στην αιχμή μια καλής περιόδου.
Καλή Χρονιά!
Κώστας Στούπας
