– Ο ήλιος σκιάδιο, ποιήματα 1967 – 1977, 1978
– Διοίκηση αλλοτρίων, ποιήματα 1970 – 1981, 1982
– Οιακισμοί, ποιήματα 1980 – 1983, 1990
– Άδηλες σχέσεις, ποιήματα 1986 – 1996, 2000
– Δρόμοι Ελλήνων, περιέχει τέσσερις ποιητικές συνθέσεις στο πρώτο μέρος και 23 μεταφράσεις αρχαιοελληνικών ποιημάτων στο δεύτερο, 2005
– Περίπατος με στίχους σε κήπους μυστικούς (νεανική ποίηση, 2007), 2014
– Ανακουφιστικό τρίγωνο, ποιήματα 2004 – 2010, 2014
– Υψιπετείν – της Ζωής και της Ποίησης, 2017
– Δοκιμές Χαρακτικής, ανέκδοτη
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
– Πατέρα, πέφτουμε στο πέλαγος
γιατί; πατέρα πες μου!
– Τι να σου πω αγόρι μου;
Ξέρω κι εγώ το λόγο;
Μέσα μου μια φωτιά ψιλή
Με καίει και με λιγώνει.
Γύρω φωτιές –
τρανές κραυγές –
ψυχές που βγαίνουν
με πληγώνουν.
Φουντώνουν την ελπίδα μου
να βρούμε τη ζωή μας.
– Πού θα τη βρούμε τη ζωή
πάτερα πατερούλη;
Μέσα στο αίμα στο λυγμό
στ’ αποκαΐδια μέσα ;
– Γλυκό ψωμί , γλυκό νερό
μας κόβουν κάθε μέρα
οι Πέρσες βάζουν τις φωτιές
αυτοί μας χαντακώνουν.
Μέσα στο πέλαγος ορμούν φωτιές
μα σβήουνε. Και – διες – ανάβουνε
στη θέση τους ελπίδες.
Την Τέω την πατρίδα μας
αφήνουμε με πόνο.
Όπου κι αν πας θα βρεις λίγη γη
ν’ ακουμπήσεις τον πόνο σου
και να φυτέψεις την πνοή σου
να καρπίσεις τον καινούριο τόπο
ένας θεός βαθιά στη γη σε περιμένει
γύρω ανθρώπινα χνώτα να ζεστάνουν τον αυλόγυρο και τη φωλιά σου.
Γι’ αυτό παιδί μου πέφτουμε στο πέλαγος, νυν και αεί.
– Νυν και αεί , πατέρα πατερούλη.
Ξάνθη, 16 Αυγούστου 2016
