Έτσι ήταν η Αμφιτρίτη-Ρίτα Βράνη. Μια γυναίκα που μπορούσε να διαπρέψει ως γιατρός, ως ηθοποιός, ως νεκρή και ως αστέρι σε έναν γαλαξία συμβάσεων
Το «Ε» προτείνει το βιβλίο του Γιάννη Ξάνθούλη με τίτλο «Ζωή Μέχρι Χθες» από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Κάποτε, λοιπόν, γεννήθηκε εν Αθήναις η Αμφιτρίτη Βράνη του Κυρίλλου… Διαισθητικά, χρειαζόταν την αλήθεια, όπως αυτή ξεπηδούσε από ασκημένες ζωές και επικίνδυνα πάθη. Όμως, δεν ήταν έτοιμη για κάτι τόσο τολμηρό. Παρ’ όλα αυτά, το ένστικτό της –φορτισμένο με ρομαντικά λάθη και έναν αισθησιασμό που την ξεπερνούσε– την έκανε να περιφρονεί το αστικό αμπαλάζ μιας συνηθισμένης ζωής εξ ονόματος του έρωτα. Κι επειδή ερωτεύτηκε τον έρωτα, πίστεψε πως ανέβαινε στα υψίπεδα μιας αιρετικής αγιοσύνης…
Δεν τη συγχώρησαν για την τόλμη της και δεν συγχώρησε κανέναν. Ούτε καν τον εαυτό της. Εκπαιδεύτηκε να επιζεί και να διαιωνίζει μια νοσταλγία πέρα από το χθες όπου στοίβαζε τα πάθη της.
Δεν έμενε τώρα παρά να αποδείξει ότι η φάλτσα ζωή της όφειλε να τη δικαιώσει, αν και κάλπαζε στην όγδοη δεκαετία της. Όμως, είχε κι ένα αξόδευτο στοκ νεότητας – κι αυτό ακριβώς ήταν το διαβατήριο που την έκανε προσβάσιμη στο ερεθιστικό ντόμινο των συμπτώσεων. Συμπτώσεις που θα τις έλεγες και εκκρεμότητες…
Όλα αυτά σε μια τωρινή Αθήνα, ασυγχρόνιστη με την αισθητική ηθική της, γεμάτη από ίχνη απόντων. Θα ψάξει τελικά τις αφορμές της απελπισίας της με επιείκεια, υπερασπιζόμενη όμως και τους θυμούς της.
Έτσι ήταν η Αμφιτρίτη-Ρίτα Βράνη. Μια γυναίκα που μπορούσε να διαπρέψει ως γιατρός, ως ηθοποιός, ως νεκρή και ως αστέρι σε έναν γαλαξία συμβάσεων. Προτίμησε την ανατροπή, αυτοσαρκάζοντας την αδιαπραγμάτευτη μοναξιά της και τις ήττες της, που τις έκανε να δείχνουν νικηφόρες. Κι έτσι συνεχίζει…
Λίγα λόγια για τον Γιάννη Ξανθούλη
Ο Γιάννης Ξανθούλης (Αλεξανδρούπολη, 1947) είναι Έλληνας μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, στον Έβρο, το 1947 από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Σπούδασε δημοσιογραφία, σχέδιο και ενδυματολογία θεάτρου. Από το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Μεγάλος Θανατικός, κυκλοφόρησε το 1981 και το 1982 ξεκίνησε να γράφει τα «Σαββατιάτικα» στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία. Έγραψε αρκετά σατιρικά κείμενα και θεατρικά έργα από τα οποία τα περισσότερα παρουσιάστηκαν στο ελληνικό θέατρο. Ακόμη ασχολήθηκε και με το παιδικό θέατρο, καθώς επίσης έγραψε και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Το 2012 δέχθηκε έντονη κριτική για τις θέσεις του όπως δημοσιεύτηκαν από αρθρογραφία του. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της ΕΣΗΕΑ.
Έργα:
Πεζά
Ο μεγάλος θανατικός, Καστανιώτης, 1981.
Οικογένεια Μπες-Βγες, Καστανιώτης, 1982.
Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα, Καστανιώτης, 1984.
Ο Σόουμαν δεν θα ‘ρθει απόψε, 1985.
Το πεθαμένο λικέρ, Καστανιώτης.
Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Καστανιώτης, 1989.
Το ροζ που δεν ξέχασα, Καστανιώτης, 1991.
Η εποχή των καφέδων, Καστανιώτης.
Η Δευτέρα των αθώων, Καστανιώτης, 1994.
Το τρένο με τις φράουλες, Καστανιώτης, 1996.
…Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες, Καστανιώτης, 1998.
Ο Τούρκος στον κήπο, Καστανιώτης, 2001.
Το τανγκό των Χριστουγέννων, Καστανιώτης, 2003.
Ο Χρήστος Κοντοχρήστος, Ιανός, 2005.
Ο θείος Τάκης, Ελληνικά Γράμματα, 2005.
Του φιδιού το γάλα, Ελληνικά Γράμματα, 2007.
Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων, Μεταίχμιο, 2008.
Η εκδίκηση της Σιλάνας, Ελληνικά Γράμματα, 2009
δεσποινίς Πελαγία, Τόπος, 2010
Το τανγκό των Χριστουγέννων, Καστανιώτης, 2011
Ο θείος Τάκης, Τόπος, 2011
Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων, Μεταίχμιο, 2011
Ο γιος του δάσκαλου, Διόπτρα, 2012
Κωνσταντινούπολη των ασεβών μου φόβων-Πρώτο μέρος και συνέχεια, εκδ, Διόπτρα 2014
Την Κυριακή έχουμε γάμο, εκδ. Διόπτρα, 2015
Εγώ, ο Σίμος Σιμεών, εκδ. Διόπτρα, 2017
Ζωή μέχρι χθες, εκδ. Διόπτρα, 2020
Θέατρο για παιδιά
Πλανήτης Φουρ, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ένα καλοκαίρι – καλοκαιράκι, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο, Αθήνα, Αστάρτη, 1980.
Ο μάγος με τα χρώματα, Καστανιώτης, 1994.
Μέσα στο νερό δασκάλα, Καστανιώτης, 1994.
Μια τρελή τρελή πολυκατοικία, Καστανιώτης, 1998.
Τύμπανο, τρομπέτα και κόκκινα κουφέτα, Κάκτος, 1979.
