Γράφει η Νατάσσα Μακρή
Πριν την έναρξη των αγώνων μπάσκετ που πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 7 Οκτωβρίου, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του Γιάννη Ιωαννίδη για την προσφορά του στην ελληνική καλαθοσφαίριση.
Ενός λεπτού σιγή, στον κορυφαίο Έλληνα προπονητή που κατέκτησε 12 Πρωταθλήματα κι 6 Κύπελλα.
Ενός λεπτού σιγή, για τον προπονητή που κρατάει το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων Πρωταθλητή Ελλάδας, αφού κέρδισε 12, καθώς και των περισσότερων νικών σε αγώνες πρωταθλήματος.
Ενός λεπτού σιγή, λοιπόν, για τον άνθρωπο που επί σειρά ετών, κρατούσε το τιμόνι στην ομάδα καλαθοσφαίρισης του Άρη, καθώς και της Λάρισας, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και της επίσημης αγαπημένης μας, της Εθνικής μας ομάδας.
Ενός λεπτού σιγή, για τον καθοδηγητή της μεγάλης ομάδας του Άρη, της δεκαετίας του 1980, που συνέδραμε τα μάλα στο να αγαπήσουμε, όλοι οι Έλληνες, την καλαθοσφαίριση.
Ενός λεπτού σιγή, για τον «ξανθό αρχάγγελο» του ελληνικού μπάσκετ.
Ενός λεπτού σιγή, για τον προπονητή που σε όλους τους αγώνες φορούσε πάντα το ίδιο σακάκι γιατί το θεωρούσε γούρικο και δεν το άλλαξε ποτέ.
Ενός λεπτού σιγή, λοιπόν, για τις πολύτιμες αναμνήσεις των ένδοξων χρόνων που άνθισε η ελληνική καλαθοσφαίριση.
Αυτή μένει..
Η εκκωφαντική του ενός λεπτού σιγή…
