ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΧΙ

0

Η ζωή

μια ανηφόρα θλίψης,

με μικρές, παροδικές στάσεις,

κι αποστάσεις,

με εντάσεις

κι οργής εξάρσεις.

 

Ο θάνατος

μια κατηφόρα εμπαιγμών,

περιτριγυρίζει,

παραφυλάει τη χαρά,

μην τύχει και γίνει έξαψη

κι οργασμός.

 

Εμφανίζεται

ως μανδύας κλιματικής αλλαγής,

με προσωπείο φωτιάς

ή πλημμύρας

ή ως “λαθραίο” άτομο

στη χώρα μου,

στο καράβι μου,

στη ζωή μου.

 

Θάνατος η ζωή.

Σε κάθε στιγμή

προσμένουν κοράκια

που καιροφυλακτούν

να κατασπαράξουν

το πτώμα μου…

 

Όχι, δε θα τα χαριστώ…

Όχι, θα εγερθώ ξανά

και θα ορθοποδήσω.

Δεν θα συνηθίσω την οσμή του ερέβους.

Θα ξυπνήσω από τον λήθαργο της ευμάρειας.

Θα ξεσηκωθώ και θα ξεσηκώσω,

Θα βρω τη χαμένη μου αντίσταση.

Την εφηβείας το πρώτο όχι.

Νατάσα Μακρή

Περισσότερα Σχετικά Άρθρα
Περισσότερα άρθρα από ΕΜΠΡΟΣ
Περισσότερα άρθρα από Αφιερώματα
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Βιβλιοπρόταση της Παρασκευής: «Δύο κείμενα για την ιστορία της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού» του Perry Anderson

Πρόκειται για ένα σημαντικό τεκμήριο στον διάλογο για την ιστορία της ισραηλινό-παλαιστινι…