Πριν από περίπου 15 χρόνια ως νέος της φοιτητικής ΠΑΣΠ στη Θεσσαλονίκη, πήγα να ακούσω τον Αλέξη Τσίπρα σε εκδήλωση της φοιτητικής νεολαίας του κόμματος του για να δω από κοντά περί τίνος πρόκειται. Μόλις είχε αναδειχθεί πρόεδρος του τότε Συνασπισμού, νεότερος από ότι τώρα εγώ. Το πολιτικό και μιντιακό σύστημα της εποχής τον αντιμετώπιζε τουλάχιστον με ανοχή και είχε μια δημοφιλία ως κάτι νέο και συμπαθές αλλά με πολιτικό «ταβάνι» (ένας Συνασπισμός του 5%).
Τον ρώτησα μετά το τέλος της τοποθέτησής του, αν πίστευε πως οι πολιτικές νεολαίες που συμφωνούσαν σε κάτι κομβικό (σχετικά με την αναθεώρηση του αρ.16 του Συντάγματος που ήταν τότε σημείο αιχμής μεταξύ πανεπιστημίων και κυβέρνησης ΝΔ), μπορούσαν να έχουν ενιαίο μέτωπο και βηματισμό σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο στα πανεπιστήμια. Η απάντηση που μου έδωσε ο Τσίπρας περισσότερο ικανοποιούσε το κομματικό του ακροατήριο παρά ήταν αυτό που μάλλον πίστευε. Ούτως ή άλλως την απάντηση την έδωσε καθαρά 15 χρόνια μετά, όταν μίλησε για προοδευτική διακυβέρνηση και συνεργασίες…
Έχω άποψη για τον ίδιο πολιτικά που προφανώς δεν χωράει σε ένα άρθρο σχετικά με την προηγούμενη ταραγμένη δεκαετία και που ως πρωταγωνιστής της, καθόρισε τις εξελίξεις για τη χώρα (είτε ως πρόεδρος κόμματος, είτε ως αρχηγός αξιωμ. Αντιπολίτευσης, είτε ως πρωθυπουργός). Άλλοτε αρνητικά (κυρίως) και άλλοτε θετικά. Χαρισματικός και επικοινωνιακός, αφουγκράστηκε και εξέφρασε αυτό που η τότε κοινωνία ήθελε να ακούσει (ή να μην ακούσει), καβαλώντας βέβαια το κύμα του λαϊκισμού και της αγανάκτησης (δεν είναι ο μόνος άλλωστε, άλλοι ακόμα κυβερνούν…). Πολλές φορές με την ανοχή ή και την ευθύνη του, η τοξικότητα κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας. Ίσως σε μία άλλη πολιτική περίοδο να βλέπαμε έναν άλλο Τσίπρα να ηγείται μιας άλλης διαφορετικής Αριστεράς…
Φεύγει βαριά ηττημένος εκλογικά και πτωχευμένος πολιτικά, αφήνοντας πίσω του ένα διαλυμένο κόμμα (το οποίο από το τίποτα, το έκανε κυβέρνηση). Θα τον κρίνει καλύτερα από όλους η Ιστορία και ελπίζω κάποτε να κάνει ο ίδιος μια αληθινή αποτίμηση της δεκαετίας που μας σημάδεψε όλους.
Κρατάω την αξιοπρεπή δήλωση παραίτησης του, προσυπογράφοντας ειδικά πως «…στην πολιτική, ιδίως στην πολιτική που αναφέρεται σε αξίες, μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός και χρήσιμος ακόμα και χωρίς αξιώματα…». Ελπίζω αυτή η εξέλιξη να αποβεί μόνο θετική για τον πολιτικό χώρο μεταξύ Κέντρου και Αριστεράς για ένα υγιές πολιτικό σύστημα που τόσο το έχει ανάγκη η χώρα.
Στέλιος Τσετινές
Πολ. Μηχανικός
