Για το μυθιστόρημά της «Όνειρο δραπέτης» και συνάμα πρωτόλειο μιλά στο «Ε» η αβδηρίτισσα Λιθαρένια (Ρένα) Δημητρίου-Κίσσα
Μοιράζεται με το αναγνωστικό κοινό σκέψεις που της «γέννησαν» την ανάγκη να τις αποτυπώσει στις σελίδες του εν λόγω βιβλίου της
Στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα της Ρένας Δημητρίου-Κίσσα διαβάζουμε πως γεννήθηκε στα Άβδηρα. Έπειτα, ως περιηγήτρια ζωής, έζησε σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Χανιά. Εν συνεχεία, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, όπως επίσης κι ως παρουσιάστρια δελτίου.
Η συγγραφέας ανυπότακτη, αντιφατική κι ασυμβίβαστη επιχειρεί σε κάθε περίπτωση μέσα στο κύλισμα του χρόνου να αφομοιώσει τις διδαχές του. Τελικά, αποκόμισε εμπειρίες ζωής που προσδιόρισαν την εξασκούμενη αντίληψη στην γραφή.
Γι’ αυτές τις διαδρομές, τις σκέψεις και το μυθιστόρημα «Όνειρο δραπέτης» μίλησε η ίδια στο «Ε».
«Ε»: Περιγράψτε μας σε αδρές γραμμές συναισθήματα που σας «γεννά» η κυκλοφορία του πρώτου μυθιστορήματός σας.
Ρ.Δ-Κ.: Είμαι πολύ χαρούμενη που μου δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσω με το αναγνωστικό κοινό και να πω αυτά που αισθάνομαι από καρδιάς. Ένα μυθιστόρημα που μόλις κυκλοφόρησε κι «επιθυμεί» να «συναντήσει» τους αναγνώστες του με την ευχή να τους ενεργοποιήσει συναισθηματικά. Αδημονεί να τους ταξιδέψει μέσα από την ακολουθία των γεγονότων και την πορεία ζωής του κεντρικού χαρακτήρα που εναλλάσσεται ανάμεσα στους αντισυμβατικούς κώδικες ζωής.
«Ε»: Τι αποτελεί για σας το έναυσμα το οποίο στη συνέχεια «πυροδοτεί» τη συγγραφική σας πένα; Με λίγα λόγια, τι σας ωθεί να γράψετε;
Ρ.Δ-Κ.: Γιατί γράφω; Θα απαντήσω με την κλισέ φράση, από εσωτερική ανάγκη. Η αλήθεια είναι ότι γράφω, γιατί περνάω καλά, ταξιδεύω, συγκινούμε, ωριμάζω, εξελίσσομαι. Αναγκαστικά εμπλέκεσαι σε μία κατάσταση έντασης, αναζήτησης που είναι το αντιστάθμισμα του μυαλού σε μία απογοητευτική καθημερινότητα, στην ρουτίνα, στην επανάληψη. Γράφω, γιατί με κάνει να νιώθω καλύτερα.
«Ε»: Το επάγγελμα της δημοσιογράφου θεωρείτε πως σας έδωσε στέρεες βάσεις για τη «είσοδό» σας στον κόσμο της συγγραφής;
Ρ.Δ-Κ.: Τα πάντα ξεκινούν από μία λαχτάρα που «γεννά» μία ιδέα. Εάν αυτή ηχεί ενδιαφέρουσα, τότε το μυαλό αναλαμβάνει την υλοποίησή της κι εγώ απλά την ακολουθώ ως εκεί που πάει. Όταν ξεκινάει από το ενδιαφέρον ταξίδι της δημιουργίας, με «όχημα» την φαντασία και την έμπνευση, είναι μία περίοδος μοναχικότητας, απόλυτα γοητευτική, που μία ανάμνηση, ένα μέρος, ένα συναίσθημα, ένα τοπίο τρυπώνουν ασυνείδητα μέσα στη σύνθεση της ιστορίας. Είναι μία δοκιμασία, μία πρόκληση, ένα ρίσκο, είναι η επιμονή να φτάσεις στον προορισμό του ταξιδιού.
«Ε»: Πώς λειτουργεί η τέχνη σήμερα ,λαμβάνοντας πάντα υπόψη και τον «χαρακτήρα» της σύγχρονης εποχής;
Ρ.Δ-Κ.: Η τέχνη «ξυπνά» την ψυχή και πυροδοτεί συναισθήματα που έχουν δυναμική επίδραση στην ανθρώπινη ύπαρξη. Όταν κοιτάζεις ένα έργο τέχνης, η θέαση ενός film noir, μία θεατρική παράσταση, ένα βιβλίο, ένα τραγούδι μπορούν να βοηθήσουν τις διαδικασίες της σκέψης να βγουν από την ψυχοφθόρα καθημερινότητα και να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο ως φυσικό αντικαταθλιπτικό.
Δυστυχώς, ο κόσμος γύρω μας κι οι καιροί που ζούμε μας «βομβαρδίζουν» με στενάχωρα πράγματα. Ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να κατανοήσει μια είδηση που «κρύβει» τόσο θάνατο και αναφέρομαι στο ναυάγιο που «πάγωσε» το αίμα όλων μας. Αναρωτιέται αν είναι πραγματικότητα ή σενάριο μίας ευφάνταστης ταινίας. Όταν έγραφα την ιστορία εντόπιζα μία υπερβολή στα γεγονότα που με προβλημάτιζε. Όταν διαβάζω την επικαιρότητα τρομάζω.
«Ε»: Το εν λόγω μυθιστόρημα φέρει τίτλο «Όνειρο δραπέτης», εξηγήστε μας το σημασιολογικό βάρος των λέξεων-εννοιών.
Ρ.Δ-Κ.: Το «κυνήγι» του ονείρου μπορεί να οδηγήσει σε δρόμους που δεν φαντάζεσαι, να γνωρίσεις ανθρώπους που αλλάζουν τον ρου της ζωής σου. Σε κάθε εκδοχή πρέπει να υποστηρίζεις τα «θέλω» σου, ακόμη κι αν πρέπει να «συγκρουστείς» με τις αδυναμίες σου. Ο αμείλικτος χρόνος μέσα στην αμετανόητη νωθρότητά του, έρχεται λυτρωτικά και κάποια στιγμή σε αποζημιώνει, αν αξιοποιήσεις σωστά τις διδαχές του..Η οδυνηρή πραγματικότητα και το ελπιδοφόρο αύριο εμπλέκονται σ’ ένα συγκρουσιακό συναπάντημα της ανθρώπινης ύπαρξης που «γεννά» αναπάντητα ερωτήματα.
Οι υπαρξιακές προεκτάσεις των προσώπων του μυθιστορήματος είναι μία σύνθετη διαδικασία που κατακρίνεται με τον φυλετικό διαχωρισμό, αλλά και την σεξουαλική παρενόχληση.
Ο μεγάλος δάσκαλος που είναι η ίδια η ζωή, μας μαθαίνει πώς να εντοπίζουμε τον κίνδυνο, πώς να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες μας, πώς να επουλώνουμε τις πληγές μας, πώς να ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας. Όλοι έχουμε ένα όνειρο που χάθηκε στο διάβα της ζωής. Όλοι έχουμε ένα «Όνειρο δραπέτη» που κρύφτηκε στην αιθάλη του χρόνου.
«Ε»: Τι προσδοκάτε να αποκομίσει ο αναγνώστης με την ολοκλήρωση της ανάγνωσης;
Ρ.Δ-Κ.: Εύχομαι η εμπειρία της ανάγνωσης να κάνει μία «βουτιά» στο συναίσθημα και να εμβαθύνει αξιόπιστα στον έρωτα, στην αγάπη, στις ομορφιές και στις ασχήμιες της ζωής. Όπως με ένα κλικ «αιχμαλωτίζεις» μία στιγμή σε μία φωτογραφία που μπορεί να κρύβει μία ολόκληρη ιστορία, έτσι και με τις λέξεις μπορείς μέσα από φανταστικά στοιχεία να δημιουργείς χαρακτήρες που θα συγχρονιστούν εκ του φυσικού για να οδηγήσουν την μυθοπλασία να γίνει πιστευτή και δυνατή, ώστε να μπορεί να κρατήσει τον αναγνώστη ή ακόμα και να ταυτιστεί με κάποια πρόσωπα. Μέσα από τα κρυμμένα νοήματα μιας αποτυχίας και μέσα από ένα ωφέλιμο ταξίδι λαθεμένων επιλογών και αποφάσεων, βγαίνουμε πάντα πιο δυνατοί και συνειδητοποιημένοι. Πρωθύστερο αγαθό ευζωίας είναι η βαθιά ανθρώπινη επιθυμία για ευτυχία. Εύχομαι όλοι να την βρούμε μέσα από την απαρατήρητη ματιά της ισορροπίας.
Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου για την υπόθεση…
Σ’ ένα δρόμο αντοχής, μέσα του που άντεξε, βρέθηκε από νωρίς το ορφανό.
Το κατσούφιασμα της μοίρας, το ένιωσε από γεννησιμιού του, η ζωή του κυλούσε στην κόψη του ξυραφιού.
Μα δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται όταν κοίταζε ένα αστέρι που έδινε αέρα στα πανιά του.
Ταξίδεψε μακριά, μα σε όποιο μέρος της γης κι αν βρέθηκε, ο θάνατος έστηνε καρτέρι για να του πάρει ό,τι αγαπούσε.
Έρωτας, πλούτη, απώλεια, κυρίαρχα στην ζωή του.
Πόσο δράμα έκρυβε η αιθάλη του χρόνου για αυτόν;
Ποιος ήταν ο σκοπός της ύπαρξής του;
Η ζωή από διώκτης έγινε ευεργέτης. Κατάφερε να έχει τα πάντα.
Όμως η ανταμοιβή με την αποσύνδεση από το παρελθόν συγκρούονταν και τον παρέσυραν σ’ ένα ταξίδι στα χρόνια της αθωότητας που ήταν χάδι στην ψυχή του.
Αυτή η βουτιά στα σφραγισμένα εσώψυχά του, γινόταν φάρμακο στις πληγές του. Όμως το αντίδοτο ήταν η συμφιλίωση με το παρελθόν.
Έκλεινε τα μάτια και ταξίδευε. Όχι σε θάλασσες, αλλά στη δίνη του χρόνου. Ζωντανά και αυθόρμητα ξεπηδούσαν εικόνες μέσα από ένα κρεσέντο αναμνήσεων.
Τηλέφωνο επικοινωνίας με την συγγραφέα, Ρένα Δημητρίου-Κίσσα: 6938223242
Χρύσα Κιατίπη
